“สวัสดีครับประชาชนชาวไทยและวันนี้ก็มาถึงวันที่เราจะได้ทราบว่าใครจะเป็นนายกรัฐมนตรีคนใหม่ ใครจะขึ้นมาพัฒนาประเทศของเราจะเป็นอดีตนายกสมัยที่แล้วอย่างคุณประสิทธิ์หรือจะเป็นว่าที่นายกหน้าใหม่ไฟแรงอย่างคุณจอมทัพเราจะได้ทราบกันในไม่กี่นาทีต่อจากไป....”
ตอนนี้ประชาชนทุกคนกำลังจดจ่อกับการเลือกครั้งใหม่ว่าใครจะได้มาเป็นนายกรัฐมนตรีจะเป็นคนใหม่หรือว่าจะเป็นคนเก่า ตอนนี้ก็รอผลการนับคะแนนที่ใช้ระบบเทคโนโลยีเข้ามาช่วยในการเลือกตั้งครั้งนี้ได้มีการวางระบบป้องกันการโกงคะแนนไว้เรียบร้อยแล้ว และตอนนี้ผลการนับคะแนนจากประชาชนทั่วประเทศก็กำลังปรากฏขึ้นมา
“แกว่าใครวะ?”
“จะใครก็เหมือนกันนั่นแหละ”
“แล้วแกเลือกใครอ่ะ?”
“ใครให้เงินก็เลือกคนนั้นแหละ”
ปัง!!
“เฮ้ย!!” เสียงวางของแรง ๆ กลางวงทำให้บรรดาป้า ๆ ลุง ๆ ที่กำลังพูดถึงการเลือกตั้งอย่างดุเดือดสะดุดขึ้น
“จะเลือกใครเพราะให้เงินไม่ได้นะลุงหรือว่ารับเงินมาก่อนแต่ไม่เลือกอันนี้อะได้ เราจะต้องเลือกคนที่จะมาพัฒนาประเทศของเรานะลุงอยากให้มันฉิบหายหรือไง?!!” เสียงของเด็กสาวเอ่ยกับลุงกบที่มานั่งร้านค้าแม่ของเธอ
“เออ ๆ รู้แล้วเว้ย! แค่พูดเล่นเอ็งไม่เข้าใจเหรอพูดเล่นน่ะไอ้พิง!”
“ใครมันจะไปรู้ล่ะ” เด็กสาวที่ชื่อพักพิงยักไหล่
“แล้วเราละเลือกใครพักพิง?” ป้าจิตเมียลุงกบถาม
“คุณจอมทัพไง^^” เธอตอบอย่างมั่นใจ
“แล้วทำไมถึงเลือกเขา?”
“เพราะ...เขาหล่อไง”
“โว้ยยย!!แกจะเลือกใครเพราะหล่อไม่ได้นะเว้ยยย!!” ลุงกบโวยวายบ้าง
“หนูล้อเล่นน่าลุงแต่หน้าตาก็ส่วนหนึ่งนะแต่ที่สำคัญคือเขาการศึกษาดีดูโหงวเฮ้งแล้วน่าจะไม่โกง” เพราะว่าผู้ลงสมัครจอมทัพรวยมากมายมหาศาลอยู่แล้วยังไงล่ะ เพราะงั้นเขาก็ไม่จำเป็นต้องการโกงกินบ้านเมืองหรอก
“ถามจริงมีรัฐบาลไหนไม่โกงมั้ง?”
“ก็...”
“พอ ๆ ฉันจะฟังผลคะแนน!!ไอ้พักพิงเงียบไม่ต้องไปชวนใครคุยเลย” สีดาแม่ของพักพิงบอกกับลูกสาว
“และผู้ชนะได้เป็นนายกรัฐมนตรีของประเทศไทยได้แก่...!!!”
ทุกคนที่ร้านค้าต่างลุ้นกันตัวโก่งว่าคนที่ตัวเองเลือกจะได้เป็นนายกไหม?
“ได้แก่....”
“ได้แก่...”
“ได้แก่ใครก็พูดไอ้ฉิบหายลีลา!!!” ลุงกบด่าผู้ประกาศผู้คะแนน
“นายกรัฐมนตรีจอมทัพ!!ครับผม!!!”
“เฮ!!!!!”