TANGHALI na ngunit hanggang ngayon ay nanatili pa rin sa kaniyang higaan si Piper. Ito ang unang pagkakataon na inabutan siya ng alas nuebe ng umaga sa kaniyang higaan. Hindi niya alam kung bakit ngunit napakabigat ng kaniyang buong katawan. Maging ang kaniyang mga magulang ay nanibago sa kaniya. Makailang ulit na siyang sinilip ng ina at ganoon din ang ama bago ito umalis ng bahay at magtungo sa bukid. Hanggang sa makaalis ang kaniyang ina ay hindi pa rin siya bumabangon, ngunit nag-iwan na ito ng kaniyang makakain.
Ilang minuto pa ay pinilit niyang bumangon. Nagtungo siya sa kanilang sala na siyang kanila ring hapag-kainan. Nanghihina siyang naupo sa mahabang upuan at niyakap ang sarili nang makaramdam ng lamig. “Ang lamig naman.” Dahil gawa lamang sa kawayan ang kanilang bahay ay tuma
