เหลี่ยม...รักร้อย

บทที่ 2 ซ่อนลึก...สุดใจ(2)

ลำธารเล็กๆ ท้ายไร่รักร้อย มักจะถูกใช้เป็นที่เล่นน้ำคลายร้อนของทั้งคู่เป็นประจำ สายน้ำเย็นฉ่ำจากน้ำตกเล็กๆ มีต้นกำเนิดจากต้นน้ำภายในไร่ธีราธร ไหลลงมาตามลำธารผ่านไร่รักร้อยซึ่งเป็นสัญลักษณ์แบ่งอาณาเขตทั้งสองไร่

และแน่นอนว่ามันถูกสงวนไว้สำหรับคุณหนูรักร้อยเพียงผู้เดียว ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้เข้ามานอกจากพี่ธิษน์ หรือธิษน์ ธีราธร พี่ชายที่รักและเลี้ยงดูกันมาตั้งแต่หนูน้อยยังไม่ครบขวบดี

ภาพร่างเล็กจ้อยเกาะอยู่บนหลังของเด็กหนุ่มรูปร่างผอมสูงเก้งก้างเดินไปเดินมาระหว่างสองไร่ ถือเป็นภาพชินตาของทุกคน เพราะคุณหนูรักร้อยติดพี่ชายจากไร่ธีราธรไม่ยอมห่างตั้งแต่เริ่มจำความได้

เมื่อเด็กหนุ่มสอบเข้าระดับมหาวิทยาลัยได้ และต้องเทียวไปเทียวมาระหว่างตัวเมืองกับไร่ธีราธร ซึ่งต้องใช้เวลาเดินทางค่อนข้างนาน ธิษน์จำต้องเช่าหออยู่และกลับมาที่ไร่เพียงเดือนละครั้งหรือสองครั้งถ้าการเรียนไม่หนักมากนัก

ระยะเวลาที่ต้องห่างกัน กับชีวิตวัยรุ่นที่กำลังสนุกสนานของเด็กหนุ่ม ทำให้ความใกล้ชิดของทั้งคู่เริ่มมีช่องว่าง แม้ความรักและเอ็นดูของธิษน์ยังคงเหมือนเดิมไม่เคยลดน้อยลงสักเพียงนิด

แต่เวลาเพียงเดือนละครั้งสองครั้งที่ได้เจอกัน ทำให้คุณหนูรักร้อยในวัยสิบขวบ เริ่มหวงพี่ชายมากขึ้น

เมื่อใดที่พี่ชายกลับมาเยี่ยมบ้าน เวลาทั้งหมดจะถูกใช้ไปกับคุณหนูรักร้อยแทบจะยี่สิบสี่ชั่วโมง เพราะบางครั้งเด็กหญิงถึงขนาดรบเร้าผู้เป็นพ่อมานอนค้างกับพี่ชายที่ไร่ธีราธร ซึ่งปูรณ์ก็ยินดีเพราะรักและเอ็นดูเด็กหญิงเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว

และช่วงนี้เป็นวันหยุดปิดเทอมใหญ่ ทั้งคุณหนูรักร้อยและธิษน์ มักใช้เวลาอยู่ด้วยกันแทบทุกวัน

“วันนี้ร้อยมานอนกับพี่ธิษน์นะ” เสียงเล็กชวนคุย ขณะธิษน์เดินกลับจากนำอุปกรณ์ทำความสะอาดไปเก็บเข้าที่แล้ว

เด็กหนุ่มยิ้มร่าเมื่อได้ยินเสียงอ้อน ใบหน้าเล็กแดงเรื่อเพราะเปลวแดดอ่อนๆ ของช่วงสายในฤดูร้อน แม้แดดไม่แรงมากแต่ด้วยความที่หนูร้อยของเขาเป็นคนผิวขาว แค่อากาศร้อนนิดหน่อยก็ทำให้ผิวอ่อนๆ นั่นแดงเรื่อราวกับมะเขือเทศสุก

“บอกคุณลุงไว้หรือยังล่ะ นี่เตรียมพร้อมมาแล้วใช่ไหม กระเป๋าแน่นเลย” เด็กหนุ่มทิ้งตัวนั่งข้างๆ ยกมือโยกศีรษะเล็กไปมา ทำทีเปิดกระเป๋าเป้สีฟ้าตุ่นๆ เนื่องจากผ่านการใช้งานมานานหลายปี

เด็กหญิงทำเสียงจิ๊จ๊ะเมื่อโดนโยกศีรษะ สองมือยกขึ้นจับหมวกที่ทำท่าจะหลุดให้เข้าที่ ก่อนจะหันมายิ้มเอาใจคนนั่งข้างที่กำลังถอดเสื้อเชิ้ตแขนยาวเต็มไปด้วยเหงื่อออกสะบัดแรงๆ แล้วเหวี่ยงพาดไว้บนไหล่

“บอกพ่อแล้วค่ะ พอดีพ่อจะเข้าไปสัมมนาในตัวจังหวัดหลายวันด้วย” เด็กหญิงตัวเล็กผิวขาวสะอาดบอกขณะกำลังลุกขึ้น แล้วขยับตัวไปยืนซ้อนหลังของเด็กหนุ่ม

จากนั้นสองแขนสองขาเล็กก็เกี่ยวเข้ากับลำตัวของร่างตรงหน้า อยู่ในท่าเตรียมพร้อมสำหรับเดินทางไปยังท้ายไร่ ซึ่งเป็นที่ตั้งของลำธารใสแสนโปรดปราน

“พี่ธิษน์ปิดเทอมแล้วใช่ไหมคะ พี่ธิษน์ไปนอนบ้านหนูร้อยได้ไหม พ่อไม่อยู่ตั้งหลายวัน” เสียงอ้อนชิดแก้มสากของผู้เป็นพี่ ใบหน้าคร้ามคมเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อเอียงมาเบียดใบหน้าเล็กอย่างกำลังหยอกล้อ

แก้มขาวๆ ของคนโดนแกล้งถูกเจ้าของเบียดเข้าหาอีกฝ่ายอย่างไม่ยอมแพ้ เสียงหัวเราะคิกคักเมื่อคนแข็งแรงกว่าออกแรงมากขึ้นจนทำให้ใบหน้าเธอมีแต่คราบเหงื่อไม่แพ้คนทำงานหนักที่กำลังก้าวยาวๆ เดินตรงไปข้างหน้าอย่างคล่องแคล่ว

“พี่ธิษน์พอแล้ว หน้าหนูเปื้อนเหงื่อเต็มเลย” บ่นเบาๆ แล้วยกมือขวาออกจากการโอบรอบลำคอแกร่ง ดันใบหน้าคนแกล้งให้ถอยกลับไป

เด็กหนุ่มส่งเสียงหัวเราะชอบใจเมื่อคนตัวขาวเริ่มโมโหที่โดนแกล้ง สองมือที่จับขาเล็กทั้งสองข้างออกแรงกระชับร่างน้อยเข้าหาตัวมากขึ้น แกล้งคนกำลังบ่นให้ขยับตัวเบี่ยงออกไปไม่ได้

สองขาเล็กที่เกาะอยู่รอบเอวสอบก็ออกแรงรัดให้แน่นขึ้น เนื้อตัวของเธอกดแนบไปกับแผ่นหลังชื้นเหงื่อ ดิ้นขลุกขลักส่งเสียงหัวเราะกับการถูกโยกตัวไปมา พร้อมกับคนอุ้มเริ่มก้าวขายาวๆ จนกลายเป็นวิ่งเมื่อเห็นว่าใกล้จะถึงลำธาร

เมื่อมาหยุดอยู่บริเวณลานเล็กใกล้กับลำธารท้ายไร่ เด็กหญิงรักร้อยดิ้นแรงๆ เพื่อจะลงยืนด้วยตัวเอง มือแข็งแรงที่ประคองก้นน้อยๆเอาไว้ คลายออกแล้วปล่อยร่างเล็กไถลรูดลงมาจากแผ่นหลัง

สองขาเล็กก้าวไปยืนส่งสายตาสนุกสนานมองกวาดไปรอบๆ ลำธารส่วนตัว ปริมาณน้ำดูจะเพิ่มสูงขึ้นมากเมื่อเทียบกับช่วงปิดเทอมคราวที่แล้ว

“พี่ธิษน์น้ำเยอะมากเลยค่ะ ใสแจ๋วน่าเล่นจัง...” ชวนคุยพร้อมกับสองมือเริ่มถอดเสื้อผ้าออกจากตัวอย่างรวดเร็ว เหลือไว้เพียงกางเกงชั้นในตัวจิ๋ว

เด็กหญิงรักร้อยในวัยเพียงสิบขวบ มักจะเล่นน้ำด้วยการแก้ผ้าออกจนหมดเหลือไว้เพียงกางเกงในตัวเดียว โดยมักให้เหตุผลกับผู้เป็นพ่อและคนสนิทว่า ลำธารแห่งนี้อยู่ในป่าไม่มีใครเข้ามา เพราะฉะนั้น ชุดว่ายน้ำสวยๆ ก็ไม่จำเป็นต้องใส่

ซึ่งหลายคนก็เข้าใจด้วยเห็นว่าเธอยังเด็ก โตเป็นสาวเธอคงไม่กล้าแก้ผ้าเล่นน้ำแบบนี้แน่ๆ

เด็กหญิงโยนกระเป๋าเป้วางไว้บนพื้นหญ้าก่อนจะตามด้วยเสื้อผ้าที่พับลวกๆ เอาไว้

ธิษน์เมื่อเห็นเด็กหญิงถอดเสื้อผ้าเรียบร้อย เด็กหนุ่มเดินเข้ามายืนซ้อนหลัง

“เดี๋ยวสิหนูร้อย จะรีบอะไรขนาดนั้น” ดุเสียงเบา เมื่อเห็นร่างเล็กเตรียมพุ่งเข้าหาสายน้ำเย็นฉ่ำเบื้องหน้า

มือใหญ่สีคร้ามแดดเอื้อมจับมัดเส้นไหมสีดำสนิทนุ่มลื่นให้เป็นมวย ยังไม่ทันเสร็จดี ร่างเล็กก็กระโจนออกไปแล้ว ไม่สนใจว่าจะมีปอยผมหลุดลุ่ยไม่เรียบร้อย เด็กหนุ่มถึงกับส่ายหัวอย่างเอ็นดูกับความรีบร้อนของเธอ

“เดินช้าๆ สิหนูร้อย พื้นมันลื่นหรือเปล่า” เสียงทุ้มตะโกนตามหลังด้วยความเป็นห่วง

สายตาห่วงใยยังจ้องไม่ห่างกับแผ่นหลังขาวๆ ที่เห็นอยู่ไม่ไกล สองมือของตัวเองเริ่มปลดกระดุมเสื้อเชิ้ต ถอดเรียบร้อยเขายกขึ้นสะบัดสองสามทีแล้วหันไปแขวนไว้กับกิ่งไม้ข้างๆ ก่อนจะกลับมาจัดการกับกางเกงยีนส์สีน้ำเงินเข้มตัวเก่ง