คืนนี้ฝนตกหนักตั้งแต่ช่วงหัวค่ำ นอกจากฉันจะเกลียดช่วงเวลาหลังฝนตกแล้ว ช่วงเวลานอนฉันก็เกลียดฝนที่ตกลงมาเหมือนกัน
ครืนนน
ฉันไม่ได้กลัวเสียงพายุ หรือเสียงฟ้าคำราม แต่ที่ไม่ชอบเพราะเสียงฝนที่กระทบลงกับขอบหน้าต่าง มักจะทำฉันนอนไม่หลับ ทำให้สายตาคอยจับจ้องไปยังบานหน้าต่างและภาวนาให้ฝนหยุดลงเสียที
ยิ่งอยู่ในป่า ท่ามกลางความเงียบด้วยแล้ว ทุกเสียงกระทบของเม็ดฝนก็ยิ่งชัดเจนขึ้น เสียงของฝนมันทำให้ฉันนึกถึงวันก่อนที่ปาฏิหาริย์จะเกิด
ที่ลานกว้างหน้าโรงเรียนฉันกำลังถูกแกล้งท่ามกลางสายฝนที่โปรยปรายลงมา ฉันเห็นเขา ธอน เฮนเลย์ยืนอยู่ตรงนั้นท่ามกลางเสียงโวยวายของนักเรียนและอาจารย์ซึ่งดังสลับกันไม่หยุด
‘ชาวบ้านเขาบอกกันว่างูตัวเล็กตัวนั้นเป็นงูเหลือม คุณพ่อของลูกเลยตั้งชื่อเขาว่าไพธอน ส่วนแม่ก็ตั้งชื่อหนูว่าโบอา’ ก่อนเริ่มเปลี่ยนไปเป็นคำพูดของแม่ที่ยืนยันการมีอยู่ของงูประหลาดที่เกิดพร้อมฉัน จากนั้นก็เ
