Hayatımda çok insan görmüş ama çok az kötü olay yaşamıştım. Çalışmak ya da bir şeyler uğruna tırnaklarımı feda etmekten hiçbir zaman gocunmamıştım. Benim için hayatımın en kötü olayı annemi kaybetmekti. Fakat şimdi işler tam tersine dönüyordu. Önce tefecilerin babamı tartaklaması, sonra babamı rehin almaları ve hemen ardından kendimi bir sözleşmenin ortasında bulmam hayatın bana oynadığı oyun olmalıydı.
Şimdi ise zorbanın biriyle evliydim.
Hem de ne zorba. Mafyanın ta kendisi!
O günün üzerinden tam iki hafta geçmişti. Bu iki hafta içinde o evde olduğunda asla odamdan çıkmıyor, çalışanlar ise bizi üst katta odada zannediyorlardı. O evden ayrıldığı anda aşağı inip mutfakta Safinaz abla, Binnaz abla ve Buğlem ile sohbet ediyor ve Yaman ile neler yaptığımızı dair yalan uyduruyordum. Bu süre
