ตอนที่ 4... ช่าน้องรัก (1/2)
1696 Words
“ช่าน้องรักกกกกก”
“พี่ทรายยยยย”
เมื่อถึงเวลานัดหมาย สองสาวโผกอดกันด้วยความคิดถึง และด้วยความที่สนิทกันมาหลายปี เพราะเป็นพี่รหัส น้องรหัสกัน หลังจากเรียนจบก็ยังพูดคุยกันเสมอ การเจอกันครั้งนี้ จึงเป็นเรื่องที่น่ายินดีอย่างยิ่ง
“ขอบใจมากนะที่ยอมมาทำงานกับพี่สักที”
“ด้วยความยินดีค่ะพี่ทราย นี่ถ้าบอกว่าได้เงินเดือนแปดหมื่น ช่าตอบตกลงตั้งแต่ชวนครั้งแรกแล้วค่ะ”
“พี่บอกไปแล้วนะ” ธัญญามั่นใจ ตลอดเวลาสามเดือนที่หว่านล้อมอลิชา เธอบอกข้อเสนอสุดพิเศษทุกอย่างเลย
“ช่าจำไม่ได้เลยค่ะ แต่ช่างมันเถอะ สุดท้ายแล้วช่าก็มาทำงานที่นี่อยู่ดี”
“ช่างมันก็ช่างมัน ว่าแต่... พร้อมไปเจอเพื่อนร่วมงานคนอื่นไหม แล้วดีนพาเดินดูโรงแรมทุกซอกมุมหรือยัง” เธอถามเสร็จก็หันไปส่งยิ้มให้น้องชายที่ยืนฟังทั้งสองคุยกันเงียบ ๆ
“เดินแล้วค่ะ แต่ยังไม่ทั่ว พอมาถึงคุณดีแลนก็พาไปส่งที่บ้านพักเลย”
“เรียกดีนก็ได้ครับ คุณรู้ชื่อเล่นผมแล้วนี่” เขาอยากสร้างความสนิทสนม ทุกคนที่นี่ก็เรียกเขาแบบนี้ทั้งนั้น และจะว่าไป เมื่อครู่นี้เธอเพิ่งจะเรียกชื่อเขาครั้งแรกเลยมั้ง ที่ผ่านมาก็เรียกแต่คำว่า ‘คุณ’ ทว่าเธอไม่อยากรับไมตรี อยู่ดี ๆ ก็สัมผัสได้ว่าเขากลับมาเป็นคนกวนประสาทแบบที่เคยเป็นอีกครั้ง
“ดีนอย่ากดดันช่าสิ เพิ่งเจอกันวันแรก น้องสาวพี่ก็ยังเกร็งอยู่ พี่ขอแนะนำ ให้รู้จักอย่างเป็นทางการก่อนก็แล้วกัน นี่ดีแลน เป็นเจ้าของโรงแรมนี้นะช่า นอกจากเป็นเจ้าของ หน้าที่ของดีนคือดูแลความเรียบร้อยทุกเรื่องจ้ะ”
“ค่ะ” เธอพยักหน้าเข้าใจ สรุปง่าย ๆ ว่าเขาใหญ่สุด ควบคุมทุกอย่างภายในโรงแรม ยกเว้นลมที่พัดผ่านไปมา รวมถึงหมาไร้บ้าน ที่อาจจะเข้ามาอึตามทางเดิน
“ดีน... นี่อลิชานะ ชื่อเล่นจริง ๆ พ่อกับแม่ตั้งให้ว่าลิชา แต่เจ้าตัวบอกว่ามันน่าหมั่นไส้เกินไปหน่อย ถ้าเป็นไปได้เรียกช่าแบบที่พี่เรียกนะ ช่าเป็นรุ่นน้องที่มหาวิทยาลัย น่าจะเคยบอกไปแล้วใช่ไหม”
“ครับ” เขาตั้งใจฟังประวัติส่วนตัวของอลิชา ก่อนจะยิ้มหวานส่งไปให้
“ช่าจบเกียรตินิยมอันดับหนึ่งเลยนะ เรื่องภาษาไม่ต้องห่วง ตอนม. ปลาย เคยเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนที่อเมริกา ไปอยู่เมืองไหนมานะช่า?”
“ซานฟรานค่ะ”
“นอกจากเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยน ช่ายังไปเรียนภาษาที่ออสเตรเลียด้วย ที่ผ่านมาทำการตลาดให้บริษัททัวร์ ลาออกมาทำการตลาดให้แอปพลิเคชันขายของชื่อดังแอปหนึ่ง พี่คิดว่าประสบการณ์จากบริษัททัวร์ การทำงานที่เกี่ยวกับเทคโนโลยี กับอะไรที่ทันสมัย จะช่วยโรงแรมเราได้มากขึ้น พี่เลยไปอ้อน ไปง้อให้มาทำงานด้วย ข้อมูลการทำงานของช่าโดยละเอียด เดี๋ยวพี่ให้ช่าส่งเข้าอีเมลดีนนะ”
“ครับ แล้วคุณอลิชา คุณลิชา หรือคุณช่า พอจะรู้จักโรงแรมเราไหมครับ เคยได้ยินบ้างหรือเปล่า”
“บอกตามตรงเลยนะคะ ถ้าไม่รู้จักพี่ทราย ฉันไม่รู้จักโรงแรมนี้เลยค่ะ” เธอตอบตรงไปตรงมา ทำเอาทั้งสองคนหน้าเสียไปตาม ๆ กัน
“แต่ไม่ต้องห่วงนะคะ สวรรค์โฮเทล หรือ ชื่อภาษาอังกฤษว่า Swan Hotel เพิ่งเปิดได้ไม่ถึงปี ไม่แปลกที่คนจะยังไม่รู้จัก หรือรู้จัก แต่ไม่กล้าเข้า ช่าจะทำให้ที่นี่ดังเป็นพลุแตก มีคนจองข้ามปีเลยค่ะ โรงแรมมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวอยู่แล้ว ทำเลดี ติดหาด ไม่ไกลจากแหล่งชุมชน และถ้าเข้าใจไม่ผิด ที่ชื่อภาษาอังกฤษสะกดว่า S W A N เพราะอยากให้พ้องเสียงกับคำว่า Swan (สวอน) ที่แปลว่าหงส์ในภาษาไทยใช่ไหมคะ”
“ใช่ครับ เราใช้หงส์เป็นสัญลักษณ์ของโรงแรม นอกจากหงส์จะเป็นสัตว์ที่สวยงาม อยู่ทั้งบนบกและบนน้ำ หงส์ยังเป็นสัตว์ที่มีคู่ครองเพียงคนเดียวตลอดชีวิต เราเลยจะสื่อว่าเรามีความซื่อสัตย์กับลูกค้าตลอดไปครับ”
“ขอบคุณสำหรับข้อมูลค่ะ เราสามารถดึงจุดนี้มาทำการตลาดได้ เท่าที่เดินดูรอบ ๆ การตกแต่งกับชื่อโรงแรมสอดคล้องไปด้วยกันได้ดี เราแค่ต้องทำให้น่าสนใจขึ้นค่ะ”
“พี่บอกแล้วว่าไม่ธรรมดา” ธัญญายักคิ้วให้ดีแลนที่ฟังอลิชาอย่างตั้งใจ จ้างคนทำงานเป็นมันดีแบบนี้แหละ ก่อนหน้านี้ไม่น่าไว้ใจให้รุ่นน้องที่รู้จักกันมาทำการตลาดให้เลย สุดท้ายความสนิทก็ทำให้ผลประกอบการสามเดือนแรก ไม่เป็นไปตามเป้า
“และเรื่องสำคัญที่สุดที่ต้องแก้ไขเป็นอย่างแรกคืออะไรรู้ไหมคะ”
“อะไรครับ” ท่านประธานถามอย่างสนใจ สังหรณ์ใจว่าทำไมโรงแรมมีจุดบกพร่องเยอะเหลือเกิน
“แฟนเพจของโรงแรมค่ะ เมื่อคืนช่าเข้าไปดูมา รูปถ่ายกับคอนเทนต์ที่ลงในเพจน่าสนใจมากเลยนะคะ แต่ปัญหาคือชื่อเพจว่า SWAN HOTEL มันสั้นเกินไปค่ะ”
“เราอยากให้อ่านง่าย ไม่ยืดยาวครับ”
“ประเด็นไม่ได้อยู่ที่สั้นหรือยาวค่ะ ประเด็นคือคุณลงทุนจ่ายค่าโฆษณาให้เฟซบุ๊กช่วยโปรโมตโรงแรม แต่พอมีคนสนใจ คนจะถามว่าโรงแรมอยู่ที่ไหน ไม่เชื่อก็ลองไปดูสิคะ โพสต์ไหนที่คุณจ่ายเงินโฆษณา จะมีคนกดไลก์และคอมเมนต์เยอะมาก แต่แทนที่คนจะถามว่าห้องพักราคาเท่าไหร่ กลับถามว่าโรงแรมอยู่ที่ไหน เห็นปัญหาหรือยังคะ”
“โอ้...” ธัญญาตกใจ ไม่เคยคิดถึงปัญหานี้เลย
“จริงอยู่ที่มีรายละเอียดโรงแรมบอกไว้ว่าอยู่ที่ไหนของภูเก็ต ชื่อภาษาไทยของโรงแรมคืออะไร แต่คนจะเห็นก็ต่อเมื่อมานั่งเลื่อนดูทุกซอกทุกมุม จะไม่ดีกว่าเหรอคะถ้าเราเปลี่ยนชื่อเป็น SWAN HOTEL PHUKET”
“ดีกว่ามากครับ”
“ดีที่สุดเลยช่า”
“ขอบคุณค่ะ และอีกเรื่องที่ต้องรีบแก้ไข คือเรื่องการใช้ภาษาของแอดมินเพจค่ะ ใช้ภาษาอังกฤษโอเคแล้ว แต่ภาษาไทย ไม่โอเคตรงที่ใช้ คะ ค่ะ ผิดตลอด”
“โอ้...” ธัญญาตกใจอีกรอบ นี่มันปัญหาระดับชาติเลย
“ช่าเข้าใจนะคะว่าโรงแรมเพิ่งเปิดใหม่ พี่ทรายกับคุณดีแลนคงยุ่ง ๆ เลยไม่มีเวลาเข้าไปดูการทำงานของแอดมิน อย่าว่ากันนะคะที่ช่าพูดตรงเกินไป แต่มันเป็นปัญหาพื้นฐานที่ต้องแก้จริง ๆ ค่ะ”
“ไม่ว่าครับ ไม่ว่าเลย ผมชอบมาก” ดีแลนบอกอย่างจริงใจ เธอชี้ปัญหาได้ตรงจุด และเขาอนุมัติให้ทำการแก้ปัญหาโดยเร็วที่สุด
“และก่อนที่จะพาช่าไปสวัสดีคนอื่น เมื่อกี้ช่าเพิ่งคิดอะไรออก ขอพูดเลยได้ไหมคะ”
“ได้ครับ”
“ช่ามีเพื่อนเป็นดาราค่ะ มีคนติดตามหลายล้านคน ช่าอยากให้เพื่อนมาพักที่โรงแรมสักสองสามวัน ให้เขาเช็กอินที่นี่ เพื่อเป็นการโฆษณาโรงแรมอีกทาง ใช้โซเชียลมีเดียให้เป็นประโยชน์ เห็นด้วยไหมคะ”
“เห็นด้วยครับ เชิญมาเลย”
“ได้ค่ะ” อลิชายิ้มแก้มปริ เธอชอบทำงาน ยิ่งมีอะไรใหม่ ๆ ให้ทำ ยิ่งสนุก ปกติทำงานกับองค์กรที่มีโครงสร้างการตลาดแข็งแรงอยู่แล้ว เลยมองได้ทะลุปรุโปร่งว่าที่นี่มีปัญหามากแค่ไหน
“เพื่อนคุณช่าเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายครับ”
เธอตกใจที่ยินคำถามนี้ เงียบไปหลายวินาที ก่อนตอบไปว่า... “ผู้ชายค่ะ”
ดีแลนยกมือลูบปาก บอกตรง ๆ ว่ากลัวจะไม่ใช่เพื่อนธรรมดา แถมยังเป็นดารา ต้องหล่อเหลาไม่เบา ทว่ามีแต่เขาที่กังวล แต่พี่สาวตาลุกวาว
“อย่าบอกนะว่า...”
“ถูกต้องนะค้าบบบ” อลิชาเฉลยโดยที่ธัญญาไม่ต้องทาย แค่เห็นหน้าก็ดูออกแล้วว่าเธอคิดถึงใครอยู่
“ตาย ๆ พี่จะบ้าตาย ตายอย่างสงบ ศพสีชมพู”
“ทำไมครับพี่ทราย” ดีแลนใจคอไม่ดี ท่าทางแบบนี้แปลว่าต้องหล่อมากแน่
“พี่ชอบน่ะสิดีน ชอบมาตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว แต่เสียดายที่เขาไปชอบช่า แต่เข้าใจได้แหละ ก็เขาเป็นลูกครึ่ง อย่างช่าต้องสเปกเขาอยู่แล้ว ส่วนหมวย ๆ อย่างพี่ อดแดกเป็นธรรมดา แล้วเขายังวอแวช่าอยู่ไหมอะ” ธัญญาพูดซะยาวเหยียด ไม่ได้สนใจอารมณ์ของน้องชายเลยแม้แต่น้อย
“ไม่แล้วค่ะพี่ทราย”
“ไม่เชื่อ ยิ่งตอนนี้ช่าโสด ลีโอไม่น่าปล่อยให้ช่าหลุดมือ”
“พี่ทราย...” อลิชารีบห้ามธัญญา แต่คงไม่ทันซะแล้ว ดีแลนได้ยินเต็มสองหูว่าเธอโสด ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่หันมามอง ทำหน้าเหมือนจะโกรธ แต่ก็สุดท้ายก็ยกมุมปากยิ้มเจ้าเล่ห์
“เออ ๆ เดี๋ยวค่อยเมาท์กัน ไป ๆ ไปทำความรู้จักคนอื่นกันดีกว่า พรุ่งนี้มาทำงานจะไม่ได้เคอะเขิน ตามมาจ้ะ”
“ค่ะ” เธอเดินตามธัญญาไปอย่างรวดเร็ว แต่จะเร็วแค่ไหน สุดท้ายก็ถูกดีแลนจับแขนไม่ให้ไปไหนอยู่ดี
“เย็นนี้เรามีเรื่องต้องคุยกัน”
“วันอื่นแล้วนะคะ ฉันรับนัดพี่ทรายไว้แล้ว บายค่ะ” เธอรีบแกะมือเขาออกจากแขน รีบไปให้พ้นจากตรงนี้ ทิ้งให้เขายืนหัวเสียอยู่เพียงลำพัง
ถ้ารู้ว่าโสด ผมจะคิดค่าจ้างกำจัดตะขาบเป็นหอมแก้มสักฟอด... สองฟอดดีกว่า แก้มซ้าย แก้มขวา หอมข้างเดียว เดี๋ยวอีกข้างจะน้อยใจ ผมรู้นะครับว่าเธอรู้สึกอะไรบางอย่าง แต่ก็ต้องหักห้ามใจไม่ต่างจากผม ว่าแล้วก็เลิกงานเร็วหน่อยดีกว่า ผมอยากไปซื้อของขวัญต้อนรับเพื่อนบ้านคนสวย
- Writer
