My Baby เด็กเลี้ยงบำเรอรัก

Chapter 8

สองวันต่อมา...

ตอนนี้พ่อเลี้ยงคาวีกำลังเตรียมตัวเดินทางไปบนดอยเพื่อซื้อไม่สักที่เขาได้จองไว้ โดยมีขนมผิงเตรียมชุดให้อยู่บนเตียงนอน หญิงสาวเลือกที่ชายหนุ่มใส่สบายและไม่ลืมที่จะเอาเสื้อโค้ทติดไปหลายตัว เขาชอบลุยป่าฝ่าดงต้องหยิบชุดที่เซฟร่างกายเขามากที่สุด

"พ่อเลี้ยงเอากางเกงขาสั้นใส่นอนด้วยมั้ยคะ"

"ไม่อ่ะ ปกตินอนกับผิงฉันไม่ใส่ชุดนอนนะ"

เขาอมยิ้มเอ่ยออกมาหน้าเฉย หญิงสาวถึงกับหน้าแดงก่ำหันไปหยิบอย่างอื่นเพราะไมาอย่างนั้นเธอจะถูกเขาแกล้งแบบนี้ทั้งวันแน่

"พ่อเลี้ยงนะแกล้งผิงตลอด"

"ก็พูดความจริง ฉันใส่ที่ไหน"

"แต่ว่าบนดอยไม่ใช่ที่บ้านนะคะ พ่อเลี้ยงจะมาเปลือยนอนได้ยังไงกันเล่า!"

หญิงสาวเอ่ยออกมาก่อนจะหยิบชุดนอนให้ชายหนุ่มสองสามชุด เตรียมไปไว้นั้นแหละใส่ไม่ใส่ก็ว่ากันอีกทีแล้วกัน

"ก็นอนอยู่ในห้องนอนใครจะมาแอบมองกัน เสร็จแล้วลงไปนะเดี๋ยวให้คนขับรถมายกลงไป ฉันจะไปเอาเอกสารที่ห้องทำงานก่อน"

"ได้ค่ะพ่อเลี้ยง"

ขนมผิงยิ้มออกมาก่อนจะหยิบสิ่งที่จำเป็นของชายหนุ่มที่เหลือแล้วปิดกระเป๋าให้เรียบร้อย วันนี้เธอใส่เอี้ยมที่พ่อเลี้ยงซื้อให้ส่วนข้างในเป็นเสื้อยืดสีขาวไม่รัดรูป สวมหมวกพร้อมกับรวบผมหางม้า ใส่รองเท้าผ้าใบที่เขาซื้อให้รวมๆแล้วดูคล่องตัวที่สุด

"โอเค เสร็จแล้ว"

ขนมผิงยิ้มออกมาก่อนจะลากกระเป๋าออกมา มันเป็นใบใหญ่พอที่จะใส่ทั้งของเธอและของพ่อเลี้ยงเข้าด้วยกันก็จะสะดวกในการพกพามาก เธอลากมาถึงหน้าประตูเจอพ่อเลี้ยงที่ถือเอกสารออกมาจากห้องทำงานของเขาพอดี

"ขนมผิง บอกว่าให้คนอื่นยกให้ไงมันหนัก"

"ลากได้ค่ะไม่หนักเลย"

หญิงสาวยิ้มออกมาก่อนจะพยายามลากด้วยตัวเอง เขาถอนหายเล็กน้อยในความดื้อของหญิงสาวก่อนจะส่งเอกสารไปให้แล้วเขาลากแทนเธอเอง

"ดื้อโคตรๆให้ตายสิ"

หญิงสาวกอดแขนชายหนุ่มอย่างออดอ้อน เขาบ่นไม่นานหรอกเดี๋ยวก็ใจอ่อนให้เธอเหมือนอย่างเคย ทั้งสองคนเตรียมพร้อมสำหรับการเดินทางโดยมีดินผู้ช่วยของเขาและคนขับรถ ผู้ติดตามอีกสองคนตามไปด้วย

"พร้อมหรือยังครับพ่อเลี้ยง"

"อืม พร้อมแล้ว ขึ้นรถได้แล้วผิงไม่ลืมอะไรแล้วใช่มั้ย"

"ไม่แล้วนะคะ"

หญิงสาวนิ่งคิดก่อนจะยิ้มออกมา เขาดันตัวเธอให้ขึ้นไปนั่งบนรถตู้จากนั้นทั้งหมดก็เดินทางขึ้นไปยังบนดอยตามที่เขานัดหมายกับผู้ค้าไม้ ภารกิจเขามีหลายอย่างนอกจากจะไปดูไม้ยังต้องไปดูพันธุ์พืชอื่นๆอีกหลายอย่าง ที่ไร่ของเขากำลังขยายแปลงกำลังเล็งผลไม้หายากมาปลูก

"พ่อเลี้ยงครับนี่เป็นโครงร่างคร่าวๆของสวนน้ำที่ต้องการดู จากราคาประเมินอยู่ที่สิบล้าน-สิบสองล้านครับ"

"อืม ราคาก็กำลังดีนะ ผิงเอาไปดูสิช่วงฝึกงานเราต้องจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง"

ขนมผิงมองเอกสารในมือของพ่อเลี้ยงก่อนจะร้องว้าวออกมาอย่างตื่นเต้น นี่เป็นสวนน้ำที่เธอเคยเสนอเขาไปเมื่อเดือนก่อน แสดงว่าเขาจะทำจริงๆถึงได้ออกมาในรูปแบบนี้

"พ่อเลี้ยงจะทำเหรอคะ"

"น่าสนใจดี ทางระดับจัดการก็เห็นชอบให้ทำเพราะมันเป็นตัวดึงดูดนักท่องเที่ยวในช่วงฤดูร้อน"

"แล้วให้ผิงจัดการคือหมายถึงว่า..."

"ก็ผิงเป็นคนเสนอเอง ก็ต้องทำเองสิ ทำได้รึเปล่า"

ขนมผิงพยักหน้าอย่างเต็มใจ ลองถ้าเป็นแบบนี้ช่วงฝึกงานเธอมีอะไรทำแล้ว การทำสวนน้ำมันค่อนข้างซับซ้อนแต่ถ้ามีเงินและที่ปรึกษาที่ดีมันไม่ได้ยุ่งยากมากขนาดนั้น

"ทำได้ค่ะ งั้นขอปรึกษาพี่ดินนะคะ"

"ได้สิ ดินเป็นที่ปรึกษาให้ขนมผิงนะ"

"ครับพ่อเลี้ยง ผิงลองอ่านดูก่อนนะรายละเอียดคร่าวๆของโครงสร้างทั้งหมด อันนี้แค่ร่างอยู่ที่ว่าเราจะเพิ่มอะไรเข้าไป แล้วค่อยส่งไปให้ทีมออกแบบจัดการโดยละเอียดอีกที"

"ได้ค่ะ งั้นผิงขอยืมใบนี้ไปดูนะคะ"

"เอาไปเลยให้ แต่ว่าจะเพิ่มตรงไหนเขียนใส่ลงไปได้เลยแล้วถ่ายรูปส่งมาในไลน์ ที่เหลือพี่จะจัดการส่งต่อเอง"

"ได้ค่ะ"

ขนมผิงพยักหน้าอย่างเข้าใจก่อนจะเริ่มเปิดอ่านเอกสารอย่างตั้งใจ นี่เป็นงานที่ใหญ่ที่สุดเท่าที่เธอเคยทำมาเลย ปกติพ่อเลี้ยงจะให้รับผิดชอบงานเล็กๆนี่เขาไว้ใจเธอมากถึงขั้นทำงานใหญ่ขนาดนี้ เพราะฉะนั้นเธอต้องทำมันออกมาดีที่สุด

"พ่อเลี้ยงครับการประมูลที่จะเกิดขึ้นในอีกสองเดือนข้างหน้า จะยังร่วมอยู่มั้ยครับ"

"หมายถึงร้านในสนามบินนะเหรอ"

"ใช่ครับ ได้ยินมาว่าไร่อินทรจะประมูลแข่งกับเราในวันนั้นด้วย รอบนี้สัญญาห้าปีเลยนะครับและรายได้ของเราจากตรงนั้นเยอะมากพอสมควร"

พ่อเลี้ยงเงียบไปอย่างใช้ความคิด ยังไงตรงนั้นเป็นที่ทำรายได้ของเขาเยอะมากอยู่ จะปล่อยให้คนอื่นประมูลไปไม่ได้เด็ดขาด

"การประมูลครั้งนี้เป็นยังไง"

"เสนอยื่นผ่านแบบฟอร์มในอีเมลแล้วส่งไปตามกำหนด ทางนั้นจะพิจารณาเองครับพ่อเลี้ยงจะยังไงดีครับ"

"เราต้องได้สถานที่ตรงนั้นมา เพราะมันคือรายได้เดือนละหลายล้าน ยิ่งตอนนี้นักท่องเที่ยวสามารถบินมาที่เชียงใหม่ได้โดยตรง เราจะปล่อยร้านตรงนั้นให้คนอื่นไม่ได้ ยังไงนายต้องสืบมาว่าทางนั้นจะเสนอราคามากน้อยขนาดไหน เราจะให้มากกว่า"

พ่อเลี้ยงเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง ตรงไหนที่ยังทำเงินให้เขาอยู่จะไม่มีทางปล่อยไปเด็ดขาด

"ได้ครับ ผมจะส่งคนไปสืบ"

"อืม"

เขาเอ่ยเพียงแค่นั้นก่อนจะหันไปมองหญิงสาวข้างๆที่มองเขากับดินตาแป๋ว

"มีอะไรรึเปล่าขนมผิง"

"เปล่าค่ะ พ่อเลี้ยงดูซีเรียสกับงานมากเกินไป ผิงว่าดื่มกาแฟหน่อยดีมั้ยคะ"

เธอเอ่ยอย่างเป็นห่วง บางทีเขาดูจริงจังกับงานมากเกินไปจนเธอกลัวเขาจะล้มป่วยไป ชายหนุ่มดึงเธอมากอดไว้แนบอกก่อนจะหลับตาลงอย่างผ่อนคลาย

"ช่วงนี้มันมีแพลนทำอะไรหลายอย่างมันเลยดูยุ่งไปหมด"

"ผิงนวดขมับให้มั้ยคะจะได้ดีขึ้น"

"ก็ดีนะ"

เขาพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะนอนตักหญิงสาวแล้วปล่อยให้เธอค่อยๆนวดให้อย่างไม่รีบร้อน ดินมองเจ้านายที่มีขนมผิงอยู่ข้างกายก็ยิ้มออกมาเล็กน้อย เป็นผู้หญิงข้างกายที่ดูแลพ่อเลี้ยงดีมากแถมยังรู้ว่าช่วงไหนต้องทำตัวยังไง รู้ใจเขาแทบทุกอย่าง

'แบบนี้ตำแหน่งนายหญิงจะไปไหนเสีย เขาเชื่อว่าสุดท้ายผู้หญิงที่อยู่จะกับพ่อเลี้ยงได้คือขนมผิงคนเดียวเท่านั้น'