บทที่10

1638 Words

“ตุ๊กตานั่น” ไม่เพียงแค่น้ำเสียงเท่านั้น ที่แสดงให้ได้เห็นถึงความรังเกียจของสำคัญในมือ สายตาของเขาที่มองมาก็เช่นกัน “มันชื่อหนูหวานค่ะ ไม่ได้ชื่อตุ๊กตานั่น และฉันไม่มีทางทิ้งมันแน่ เพราะว่ามันเป็นเพื่อนรักของฉัน!” และถ้าให้เลือกระหว่างตุ๊กตาตัวนี้กับคนน่ารังเกียจอย่างเขา แน่นอนว่าเธอเลือกตุ๊กตาสุดรักของเธออย่างไม่ลังเล! “แต่ผมไม่ชอบ ทิ้งไปซะ!” และที่เห็นว่าจะไม่ชอบมากกว่านั้น เห็นจะหนีไม่พ้นคนที่ชอบลองดีกับคนอย่างเขาด้วยการขัดคำสั่ง! “คุณไม่ชอบมันก็เรื่องของคุณสิแต่ฉันชอบ และอีกอย่างถ้าจำไม่ผิด…ฉันขอให้คุณมาชอบมันเสียเมื่อไหร่กัน!” ตุ๊กตาตัวนี้สำคัญกับเธอมาก เพราะมันเป็นตัวแทนของคนไกลที่ได้มอบให้กันในวันเกิด ก่อนที่เขาะบินลัดฟ้าเพื่อไปเรียนต่อ “เอามานี่ ผมทิ้งให้เอง!” นั่นดูเหมือนจะไม่ใช่ประโยคบอกเล่าเสียทีเดียว เพราะทันทีที่พูดจบ ของรักของหวงในมือก็ถูกกระชากไปจากอก ก่อนที่คนบ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD