เอมมิกาหลับไปนานแค่ไหนก็ไม่แน่ใจ
แต่ทว่าพอรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกครั้ง เธอก็พบว่าตัวเองกำลังนอนหมดเรี่ยวแรงอยู่ในอ้อมกอดของคนใจร้าย ที่ก็ไม่รู้ว่ามันกี่ครั้งกันแน่ ที่เขาพาเธอว่ายวนไปกับบทเรียนแปลกใหม่ ที่เกิดขึ้นจากความถือดีของเธอแทบจะทั้งสิ้น ความเจ็บช้ำที่เกิดต่อร่างกายมาตลอดทั้งคืน ทำให้หญิงสาวค่อยๆ ขยับตัวอย่างช้าๆ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นแรงขัดขืนน้อยๆ ยามเมื่ออีกคนทำเหมือน จะไม่ปล่อยเธอออกมาจากอ้อมกอดของเขาง่ายๆ
“จะดิ้นเอาอะไร! สามรอบที่ผ่านมายังไม่สอนให้คุณได้รู้สำนึกใช่ไหม...ว่าไม่ควรดื้อกับคนอย่างผม!” เขาก้มลงมากระซิบบอกถึงสิ่งที่ก็ได้ ‘ตอก’ และ ‘ย้ำ’ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง แต่ก็เหมือนว่ามันคงไม่พอ! เพราะหล่อนยังคงมีเรี่ยวแรงเหลือมาพยศใส่กันอยู่ดี
“ฉะ...ฉันอยากเข้าห้องน้ำ”
“เดินไหว?”
“หะ…ไหวค่ะ” เมื่ออีกฝ่ายยืนยันมาแบบนั้น กานต์ก็จำใจต้องคลายอ้อมกอดออก
แม้ว่าโดยปกติแล้ว เขาไม่ค่อ
