สามวันผ่านไปได้มั้ง หลังจากที่อีแจงโดนทำโทษไปในเช้าวันนั้น ไม่ต้องถามว่าหนักหนาเพียงใด เพราะน่าจะรู้ว่าไอ้หมายิมมันบ้าแค่ไหน
“แจง” ไอ้หมายิมมันเรียกฉัน ซึ่งฉันนั้นกำลังดูซีรี่ส์เกาหลี และกินมาม่ากระปุก ส่วนมันนั่งดูลายเส้นของทองพร้อมกับจดยอดอะไรไม่รู้ อีแจงไม่ได้สนใจ สนใจแต่ซีรี่ส์
“ว่า” มันเรียกฉันก็ขาน แต่ประสาทสัมผัสทุกอย่างของฉันไม่ได้รู้หรอกว่ามันพูดอะไรมาบ้าง
“...กันนะ” อะไรไม่รู้ อีแจงเข้าใจแค่คำว่ากันนะ ซึ่งน่าจะเป็นการชวนไปกินข้าวที่ไหนสักแห่ง แบบหลาย ๆ วันที่ผ่านมา
“อืม” ฉันที่ไม่เคยขัดอะไรได้สักอย่างก็เลยตอบไปแค่ ‘อืม’ สั้น ๆ แค่นั้น เพราะตอนนี้พระเอกของเรื่องกำลังทำฉันฟิน ก็พระเอกกำลังขอนางเอกแต่งงานท่ามกลางร้านอาหารหรู
โคตรน่าอิจฉา
“มึงตกลงแล้วนะ ห้ามคืนคำ”
“อืม” แล้วอีแจงก็ ‘อืม’ อีกตามเคย
“คืนนี้เดินทางเลย ที่บ้านของเราสองคนไปจัดเตรียมสถานที่และทุก ๆ อย่างไว้แล้ว” ไอ
