สามีข้าคือนายพรานตาบอด

บทที่ 21

อวี่หลิงนางจ้องตาสามีและมองรอยแผลเป็นก็ไม่เห็นจะน่ากลัวตรงไหนเลยแต่ก็นะ! สามีของนางหล่อมากกรอยแผลน่ะสร้างความหล่อให้ดูแบดบอยกับสามีของนางมากดูหล่อร้ายจะตายไป นางจึงเอามือลูบเบาๆตรงที่มีรอยแผลเป็นก่อนที่จะก้มลงจูบเบาๆแล้วซิบที่ข้างหูของสามี

"ข้าไม่กลัวและเป็นสิ่งที่ดีจะได้ไม่มีคนมาชอบสามีของข้าเพิ่มอีกยังไงละเจ้าคะ"

หานตงเทียนที่ได้ยินนางบอกคำนั้นเขารู้สึกหวานล้ำในอกที่นางบอกว่าชอบและไม่อยากให้คนอื่นมาชอบเขาด้วยนั้นเอง เขากอดนางแนบแน่นรั้งนางนั่งลงที่ตักแกร่งก่อนที่จะมอบจูบอ่อนหวานให้ภรรยาสาวที่ไม่เคยแสดงความรังเกียจต่อตัวเขาเลย

ทั้งสองคนต่างไม่เคยมีประการณ์ในการมีความสัมพันธ์กับใครมาก่อนแต่สายธารนั้นเคยดูในสื่อในภพเก่าของนางมาไม่น้อย เพียงแต่ยังไม่เคยลองกับร่างกายคนนั้นเองแต่สัญชาตญาณของสามีของเธอมีมากจนนางยังไม่ต้องนำทาง เขาก็พาเธอขึ้นสวรรค์ทั้งที่ไม่เคยนี้จะให้เชื่อใช่ไหมว่าเขาไม่เคย นางคิดว่าสามีของนางคงผ่านการเข้าหอมาอย่าโชกโชนอย่างแน่นอนเพราะว่าเขาเคี้ยวกร่ำนางทั้งคืนในห้องหอมีแต่เสียงครางหวานและเสียงคำรามต่ำอย่างสุขสมของหานตงเทียนที่ห้ามใจอดรังแกนางไม่ได้เลย กลิ่นของนางหอมไปทั้งตัวเขาจับไปตรงไหนก็นุ่มลื่นมือ อะไรที่ควรมีก็มีไปหมดเต็มแน่นทุกสัดส่วนเขาบีบเค้นดูดดึงด้วยความหลงไหลยิ่งนางส่งเสียงหวานยิ่งปลุกอารมณ์ดิบเถื่อนของหานตงเทียน กว่าจะหยุดรังแกนางได้เกือบฟ้าสางนางหลับไปหลังจากสุขสม เขาจึงเช็ดตัวใส่ผ้าชุดใหม่ให้นางก่อนจะมุดเข้าผ้าห่มกอดนางแนบอกหลับไปด้วยรอยยิ้มหลังจากที่พบเจอเรื่องเลวร้ายในชีวิตมาเกือบห้าปี นางคือแสงสว่างของเขาหานตงเทียนจะรักษาความรักที่นางมอบให้จนกว่าจะหมดลมหายใจไม่ว่าภพไหนพี่จะติดตามเจ้าไปเขาบอกกับตัวเอง

มื้อนี้อวี่หลิงนางจึงตื่นสายเกือบยามซือเพราะสามีของนางที่กินไม่รู้จักอิ่มขออีกรอบจนนางหลับคาอกของไปจนเกือบจะสว่าง นี้จึงเป็นสาเหตุให้นางตื่นสายและนางบอกไม่ให้เขาไปล่าสัตว์สามสี่วันหลังจากแต่งงาน นางบอกเอาไว้ก่อนที่จะแต่งนางเข้าบ้านเสียอีก ให้เก็บกับดักลงมาก่อนตอนที่ขึ้นไปเอาสัตว์ที่พวกเขาดักเอาไว้วันสุดท้ายที่ไปด้วยกันมาแล้วนั้นเอง

หานตงเทียนจึงไปเก็บเพียงที่นางให้เขาดักปลาเอาไว้เมื่อวาน เขาดึงขึ้นมามันหนักมากและในนั้นปลานอนเบียดกันจนเต็มสามพี่น้องมองดูปลาอย่างตกตะลึง ที่สิ่งที่นางบอกให้ใส่มันจะดักปลาได้เยอะขนาดนี้และไม่มีตัวที่ตายเลย น้องชายต้องวิ่งกลับไปเอาถังมาอีกสองถังตอนนี้เขานำปลากลับมาที่บ้านและขังเอาไว้ ส่วนตัวที่เล็กคัดออกให้น้องทำปลาแดดเดียวสามพี่น้องช่วยกันทำปลาจนแล้วเสร็จ

"พี่ใหญ่พี่สะใภ้ยังไม่ตื่นอีกหรือเจ้าคะ" หานซูอิงถามพี่ชาย นางอยากอวดว่าที่ดักปลาของพี่สะใภ้ดียิ่งนักได้ปลามาจนเต็มถังนางมองไปที่บ้านไม้ของพี่ชายตลอดเวลา

"อย่ารบกวนพี่สะใภ้ของเจ้าเลยนางเหนื่อยมากตั้งแต่เมื่อวานแล้วพี่จึงให้นางพักผ่อนเพราะพี่ก็ไม่ได้ขึ้นเขาเราจะหยุดกันสามสี่วันพี่สะใภ้ของเจ้าบอก"

เขาบอกน้องสาวจะบอกไปว่าเขารังแกนางทั้งคืนจนลุกไม่ไหวก็ไม่ได้ เมื่อเช้าเอามืออิงหน้าผากนางดูว่ามีไข้หรือเปล่าเขาแอบไปถามหมอในเมืองมาก่อนจะเข้าหอกับนางแล้วและซื้อยามาเตรียมต้มบำรุงร่างกายให้นางอีกหลายห่อและหมอชราที่รักษาดวงตาของเขาก็ให้หนังสือปกขาวให้เขานำมาศึกษาก่อนที่จะเข้าหอด้วย ตอนแรกที่เปิดเห็นรูปภาพชายหญิงมีอะไรกันเขาอายหน้าแดงไปหมด แต่เมื่อคืนเขาลองทำตามหนังสือยังไม่ครบทุกท่าเลยภรรยาของเขาหลับไปเสียก่อน หานตงเทียนคิดถึงเรื่องเข้าหอด้วยใจที่เหม่อลอยและยิ้มอย่างโง่งมกับความสุขที่ได้รับจากนาง

"เดี๋ยวพี่จะไปดูพี่สะใภ้ของเจ้าเสียหน่อยพวกเจ้าก็เอาปลาไปตากเถอะ พี่จะหาข้าวให้นางกินเองเจ้าไม่ต้องเป็นห่วง" บอกน้องเสร็จหานตงเทียนก็เดินเข้าบ้านไม้ไปเลย

อวี่หลิงตื่นขึ้นมาและนั่งพักอยู่นางแอบเอาน้ำในมิติออกมาดื่มและกินขนมจีบหมูรองท้องไปแล้วทั้งกาแฟในมิติเพื่อเต็มพลัง กำลังจะออกไปข้างนอกเพื่ออาบน้ำพอดีกับสามีของนางเปิดประตูเข้ามาทั้งสองคนสบตากัน หานตงเทียนรีบเดินวางน้ำอุ่นและจึงเดินไปพยุงนางมานั่งที่ตั่ง

"ตื่นแล้วหรือหลิงเอ๋อร์ยังเจ็บอยู่ไหม" เขาถามนางด้วยความใส่ใจ

"!!" แต่มันใช่ที่จะถามไหมคำว่ามันเจ็บมากไหมนี้นางก็อายเป็นนะเขาช่างไม่ดูเองว่าตัวสูงใหญ่ขนาดไหนและนางที่ตัวเล็กนิดเดียวยืนยังเพียงหน้าอกของเขาเองนางก้มหน้าตัวแดงลามไปทั้งตัว หานตงเทียนมองดูก็ตกใจน้องไม่สบายหรือเปล่าหน้าแดงไปหมดเลยเขารีบเอามืออังหน้าผากนสงดูและถอนหายใจด้วยความโล่งอกที่ตัวนางไม่ร้อน อวี่หลิงจึงเอามือตีแขนของสามีของนาง

"ไม่ใช่เรื่องถามไหมว่าเจ็บหรือเปล่าก็ตัวท่านพี่ออกใหญ่โตถามมาได้ว่าเจ็บไหม" นางบ่นเสียงอู้อี้เบาๆในลำคอเขามองที่นางตีและบ่นให้จึงเขาใจว่านางอายที่เขาถามไปแบบนั้นจึงหัวเราะ

"พี่ขอโทษที่ถามโดยไม่ได้คิดเพราะเป็นห่วงน้องมากกลัวว่าจะมีไข้เอา อย่าโกรธพี่เลยนะมาล้างหน้าก่อนแล้วค่อยกินมื้อเช้านะหลิงเอ๋อร์" สามีบอกนางด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

"ท่านพี่พาข้าไปอาบน้ำหน่อยข้าเหนียวตัวเจ้าค่ะ" นางบอกสามีด้วยเสียงออดอ้อน

"ได้พี่ต้มน้ำเอาไว้แล้ว" พูดจบเขาก็ลุกขึ้นมาอุ้มนางจนตัวลอยเดินเข้าห้องอาบน้องที่ทำเอาไว้ด้านหลังรอแต่งนางมาภรรยา อวี่หลิงยกมือคล้องคอสามีกลัวจะตกไปจนถึงห้องอาบน้ำเขาวางนางลงถังน้ำอุ่นและช่วยอาบน้ำให้จนเสร็จเรียบร้อยแล้วอุ้มนางออกมาช่วยแต่ตัวให้นางอีกด้วย หานตงเทียนต้องอดกลั้นเป็นอย่างมากที่จะไม่จับนางกินคาอ่างอาบน้ำแต่สงสารกลัวว่านางจะหิวข้าวและก็กลางวันน้องทั้งสองยังอยู่ที่บ้านดินใกล้กันจึงอดทนเอาไว้คืนนี้ก่อน แต่ก็ได้จับนั้นลูบนี้จนพอใจและมอบจูบอ่อนหวานให้นางอีกครั้งก่อนจะออกจากห้องน้ำ

พอมาที่ห้องโถงหานซูอิงอุ่นอาหารเอาไว้รอไว้บนโต๊ะเสร็จเรียบร้อยแล้วและนางก็นั่งเล่าเรื่องปลาให้พี่สะใภ้ฟังด้วยความตื่นเต้นที่ดักปลาได้

"ปลามันเยอะมากๆเลยเจ้าค่ะพี่สะใภ้ใหญ่" อวี่หลิงก็ฟังนางพูดไปด้วยรอยยิ้มและนั่งกินข้าวด้วยความหิว

หานตงเทียนได้แต่ส่ายหัวที่น้องสาวของเขาแย่งเอาความสนใจไปที่ตัวนางหมดเขานั่งคีบอาหารให้นางจนอิ่ม

"ขอบคุณเจ้าค่ะท่านพี่" นางหันไปยิ้มให้สามีที่คีบอาหารให้นางและขอบคุณเขาไปด้วย

"ไม่เป็นไรพี่ยินดีทำให้เจ้า อ้อพี่ไปถามนายช่างมาแล้วนะตั้งแต่ตอนเช้าพรุ่งนี้น้องชายของเขาจะเข้ามาดูที่จะสร้างบ้านให้เราน้องจะทำตรงไหนก็ไปปักไม้เอาไว้เลยก็แล้วกัน พี่จะตัดหญ้าออกในวันนี้" หานตงเทียนบอกภรรยาถึงเรื่องที่นางบอกให้เขาไปทำธุระในตอนเช้า