สามีข้าคือนายพรานตาบอด

บทที่ 22

หลังจากอิ่มข้าวนางจึงเดินไปดูปลาที่หานซูอิงบอกสามพี่น้องช่วยกันทำตั้งแต่เช้าจนได้ตากแดดได้เอาไว้อย่างเยอะ มื้อเที่ยงต้มยำซดน้ำร้อนๆถ้าจะดีนางคิดก่อนที่นางจะชวนสามีเดินไปดูหลังบ้านที่ตอนนี้หานตงเหวินกำลังถอนหญ้าออกจากแปลงผักที่พวกเขาปลูกเอาไว้ ถึงแม้มันจะไม่สวยมากก็ตามเพราะไม่ได้ใส่ปุ๋ยคอกพวกเขาคงไม่รู้จักปุ๋ยคอกหรือมูลของสัตว์นั้นเอง

"ท่านพี่ที่บ้านของลุงผู้ใหญ่บ้านมีขี้วัวหรือไม่ท่านลองท่านไปขอซื้อมาใส่ผักสิเจ้าคะ มันจะทำให้ผักได้สารอาหารบำรุงรากของมันผักก็จะแข็งแรงและเติบโตต้นใหญเจ้าค่ะ" นางบอกสามีเอาเสียมพวนดินแล้วใส่ขี้วัวรับรองว่าหนึ่งอาทิตย์ผักแปลงนี้จะเขียวและต้นอวบน่ากินมากเลยละ

"จริงหรือหลิงเอ๋อร์"

"เจ้าค่ะไม่เชื่อท่านก็ลองเอามาใส่ดูสิเจ้าคะ"

"ได้พี่จะไปซื้อมาให้"

"ได้ยินที่พี่จะใภ้ใหญ่บอกแล้วใช่ไหมตงเหวิน" หานตงเทียนบอกน้องชาย เสียงเรียกที่ประตูบ้านหานตงเหวินจึงเดินไปเปิดประตูให้ลงุผู้ใหญ่บ้านมากับหลานชายของท่านสามสี่คน พวกเขาเดินมาถึงที่พวกนางยืนดูสถานที่จะสร้างบ้านบนที่ดินห้าหมู่ของสามพี่น้องหาน

อวี่หลิงกำลังเอาไม้ไปเดินปักให้ทำบ้านสามหลังหันหน้าเข้าหากันแต่ห่างกันพอสมควร เผื่อวันข้างหน้าพวกเขามีครอบครัวและบ้านของพี่ชายใหญ่อยู่ข้างหน้าและเดินไปมาหากันเชื่อมเป็นทาง นางอยากทำเหมือนโดมตรงกลางเอาไว้เวลาที่ทำกิจกรรมร่วมกันสามครอบครัวมารวมกันที่หน้าบ้านโดมนี้ถ้าจะดี

เดี๋ยวคืนนี้จะลองวาดแบบออกมาดูและให้สามีกับน้องของเขาช่วยเลือกด้วยปลูกเรือนต้องตามใจผู้อยู่ผูกอู่ต้องตามใจผู้นอน ยายชอบพูดให้นางฟังตอนที่ท่านยังมีชีวิตอยู่

"อ้าวลุงผู้ใหญ่มาวัดที่ให้พวกเราแล้ว" หานตงเทียนบอกภรรยาที่ปักไม้จนครบแล้วจึงเดินมาที่ลุงผู้ใหญ่บ้านยืนอยู่กับลูกหลานที่มาด้วย

"วันนี้ข้าติดธุระจึงมาสายอาตงเทียน เอาละข้าจะพาไปทำที่ปักไม้บอกเขตแดนที่เจ้าซื้อที่เพิ่ม" ลุงผู้ใหญ่บอกอวี่หลิงเห็นท่านถือแผนที่มาด้วยนางจึงลองถามอีก

"ท่านลุงเจ้าคะข้าขอถามหน่อยว่าที่ดินจากบ้านของสามีข้าไปจนติดกับที่ดินของท่านตาของข้าที่ท่านอาอวี่จางเฉิงไปซื้อมาข้าอยากจะขอซื้อเพิ่มให้มันยาวไปติดกันได้ไหมเจ้าคะ" นางถามหัวหน้าหมู่บ้าน

"อ้อมันเหลือลงมาฝั่งละร้อยกว่าหมู่เจ้าจะซื้อทั้งหมดไหมนังหนูอวี่หลิงเพราะข้าจะได้ชี้วัดให้ในวันนี้เลย" ผู้ใหญ่บ้านถามตีเป็นตำลึงคงจะประมาณสามสิบตำลึงทอง

"ข้าจะให้พวกเจ้าหมดเลยยาวมาจนติดหน้าบ้านของสามีของเจ้า"

"ข้าซื้อเจ้าค่ะ" นางบอกอย่างไม่ลังเลดีเสียอีกผืนดินนี้จะได้มีเพียงครอบครัวนางและของท่านตาที่อาศัยในระแวกนี้เพราะทุกคนกลัวสามีของนาง เขาจึงได้มาซื้อที่ห่างจากหมู่บ้านเวลาทำอะไรก็ไม่มีใครมาสอดส่องบ้านของพวกนางด้วยอวี่หลิงคิดในใจ

"เดี๋ยวข้าจะไปเอาตำลึงมาให้ท่านลุงนะเจ้าคะพวกท่านจะได้วัดทีเดียวเลย"

ทุกคนที่ยืนอยู่ตรงนั้นสุดลมหายใจที่นางกว้านซื้อที่ดินทั้งหมดที่ติดบ้านของสามีนางเลย พวกเขาร่ำรวยจากการขายกวางจนซื้อที่พร้อมกันทั้งครอบครัวของตายายของนาง

"ได้เอาตามที่เจ้าว่าข้าจะวัดทีเดียวเลย" หัวหน้าหมู่บ้านบอก อวี่หลิงจึงแกล้งเดินเข้าไปเอาตำลึงในบ้านแต่ที่จริงหยิบออกมาจากในมิตินั้นเอง ส่วนสามียืนอึ้งกิมจิไม่กล้าขัดใจนางรวมทั้งน้องทั้งสองคนของหานตงเทียนที่ได้ยินว่าพี่สะใภ้ใหญ่ซื้อที่บริเวณที่ติดกับบ้านของพวกเขาเอาไว้ทั้งหมดเพราะไม่อยากให้ใครมาวุ่นวายกับครอบครัวของพวกเขานั้นเองพี่สะใภ้ใหญ่ช่างเก่งกาจ หานซูอิงมองพี่สะใภ้ด้วยความชื่นชมนางจะต้องเก่งเหมือนพี่สะใภ้ใหญ่ให้จงได้สาวน้อยคิดในใจ

นางนำตำลึงทองมอบให้ผู้ใหญ่บ้านและให้ทุกคนที่มาช่วยตีไม้ปักหลักเขตแดนอีกคนละห้าสิบอีแปะเป็นค่าเหนื่อย ให้ลุงผู้ใหญ่บ้านอีกหนึ่งตำลึงเงินเป็นค่าดำเนินการไปเดินเรื่องที่อำเภาเอาโฉนดออกมาให้พวกนางนั้นเองทุกคนดีใจมากที่ได้รับค่าจ้างและรีบพากันไปทำที่ปักเขตแดนให้เสร็จในวันนี้เลย

"ท่านพี่ไปดูด้วยกับท่านลุงเลยข้าจะอยู่ที่บ้านกับน้องๆเองไม่ต้องเป็นห่วงมื้อเที่ยงก็มากินข้าวนะเจ้าคะ ข้าจะทำอาหารไว้รอเจ้าค่ะรวมทั้งคนที่มาช่วยพวกเราปักเขตแดนด้วย" หานตงเทียนพยักหน้าเชิงเข้าใจ

พอสามีเดินไปแล้วนางจึงชวนสองพี่น้องมานวดแป้งทำซาลาเปากับต้มยำปลาแซ่บนางให้หานตงเหวินทำปลาให้นางสามตัวใหญ่ส่วนนางนวดแป้งรอกับหานซูอิง

"ซูอิงเจ้านวดแป้งรอพี่สะใภ้นะข้าจะเดินไปเก็บเรื่องมาทำต้มปลาให้กินอร่อยๆที่ลำธารไม่ต้องเป็นห่วง ข้าไปไม่นานกลับมาเราจะทำใส้ซาลาเปาต่อเลย" นางบอกก่อนจะหยิบเอามีดและตระกร้าเดินออกไปที่หลังบ้านเพราะเอาแป้งให้น้องสาวสามีนางนวดรอแล้วนั้นเอง

นางขุดเอาข่าตะใคร่ใบมะกรูดที่เกิดขึ้นที่ข้างลำธารเต็มไปหมดใบกระเพรายังมีเลยนี้มันผักสวนครัวชัดๆเลยนางเก็บเอาทุกอย่างจนครบแล้วก็รีบกลับมาบ้านและสับหมูสับหน่อไม้หอมป่าทำไส้ของซาลาเปาจนเสร็จแล้วใส่เข่งไม่ไผ่ของบ้านสามีนึ่งให้สุกนางต้มยำปลาต่อเลยจนเสร็จรอแค่ทุกมากินเพียงเท่านั้น

ยามเว่ยทุกคนก็กลับมาหลังจากเสร็จจากฝังหลังบ้านแล้วจะเลยไปฝั่งหน้าบ้านและมานั่งพักกินมื้อเที่ยงกันพวกนางจึงยกมาให้ทุกคนกินพร้อมกันเลย ส่วนเด็กทั้งสองนางให้พวกเขากินกันก่อนแล้วไม่ต้องรอผู้ใหญ่เพราะไม่รู้จะมาเมื่อไร สองพี่น้องก็ไม่ขัดพี่สะใภ้เพราะท้องพวกเขาร้องตั้งแต่ได้กลิ่นหอมของซาลาเปาของพี่สะใภ้ใหญ่แล้ว

ทั้งต้มยำปลาที่นางบอกมันอร่อยจนจะกลืนลิ้นทั้งสองคนกินจนท้องป่องมีเพียงนางที่รอกินพร้อมสามีเพราะตื่นสายในวันนี้จึงไม่หิวรอกินพร้อมหานตงเทียนทีเดียวเลยทุกคนเกรงใจที่มากินมื้อเที่ยงที่ของบ้านนางได้ทั้งเงินแล้วยังเลี้ยงอาหารอีก

หานตงเทียนจึงบอกว่าไม่ต้องเกรงใจนางตั้งใจเลี้ยงเพราะตอบแทนที่มาช่วยจะได้เสร็จเร็วๆ เพราะมีแต่ลูกหลานของลุงผู้ใหญ่ที่เป็นเพื่อนของพ่อของเขานั้นเอง

"ขอบใจมากตงเทียนข้าสบายใจแล้วที่พวกเจ้ามีอาหารการกินที่ดีและได้นังหนูอวี่หลิงมาเป็นภรรยา นางไม่รังเกียจครอบครัวของเจ้าได้เหมือนชาวบ้านในหมู่บ้านของพวกเราพ่อกับแม่ของเจ้าก็คงจะมองเห็นแล้วบนสรรค์มีอะไรก็ไปบอกลุงได้ตลอด"

ลุงผู้ใหญ่บ้านบอกหลังได้ลองกินอาหารฝีมือของภรรยาหานตงเทียนพวกเขากินกันด้วยความอร่อย

"นี้มันอาหารมื้อแรกของข้าเลยขอรับท่านปู่มันอร่อยมากๆ" หนึ่งในหลานของผู้ใหญ่บ้านพูดมา ทุกคนต่างอิจฉาหานตงเทียนที่ได้เมียทำอาหารอร่อยขนาดนี้