สามีข้าคือนายพรานตาบอด

บทที่ 17

หลังจากอิ่มมื้อเที่ยงด้วยเกี๊ยวกันไปคนละสองถ้วยกันไปถ้วนหน้า เด็กๆลูบท้องตัวเองเพราะพวกเขากินกันอย่างเยอะเพราะมันอร่อยมาก

รวมทั้งผู้ใหญ่ทุกคนตบท้ายด้วยผลไม้ป่าที่นางเก็บลงมาด้วย ภูเถาแสนหวานเป็นที่ถูกใจของทุกคนหานตงเทียนมองหน้าน้องทั้งสองที่กินเกี๊ยวด้วยความอร่อย เข้ากับครอบครัวอวี่ได้เป็นอย่างดีเขาจึงวางใจที่น้องทั้งสองไม่ต้องเหงาอยู่ที่บ้านเพียงสองคนอีกต่อไปแล้ว

หานซูอิงเดินตามอวี่หลิงไม่ห่างและนางก็ใส่ใจน้องสาวของเขาด้วยเช่นเดียวกัน เท่านี้ก็ทำให้หัวใจที่เย็นชาของหานตงเทียนอ่อนไหวตั้งแต่ที่ช่วยนางขึ้นมาจากในน้ำแล้ว

จากนั้นทุกต่างก็แยกกันไปทำงานอวี่หลิงนางให้เด็กเล่นกันที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ก่อนนางมาช่วยท่านอากับหานตงเทียนำคอกวัวช่วยจับไม้ยื่นให้พวกผู้ชายที่อยู่ข้างบน หลังจากที่ช่วยกันไปลากเอาไม้ที่นางให้ท่านอาตัดให้บนเขาและแอบไปกองไว้ที่เลยหลังบ้านไปไม่ไกลมาก

เพราะหลายคนช่วยกันในวันนั้นคอกวัวจึงแล้วเสร็จในตอนค่ำ นางทำอาหารใส่ห่อผ้าเอาใส่ในตระกร้าให้สามพี่น้องไปกินที่บ้านในตอนค่ำและบอกให้สองพี่น้องมารอที่บ้านตอนยามซือคือเวลาที่พวกนางลงเขามาที่บ้าน ซึ่งสองพี่น้องก็รับปาก หลังจากส่งสามพี่น้องหานกลับบ้านไปนางก็กลับมากินมื้อค่ำร่วมกับตายายและครอบครัวท่านอาของนาง

หลังกินข้าวกินอิ่มแล้วทุกคนจะนั่งคุยกันว่าพรุ่งนี้จะทำอะไรบ้าง อวี่จางเฉิงเอาตำลึงขายปลาออกมากองให้ทุกคนดู วันนี้เขาขายปลาได้มาห้าสิบตำลึงเงิน อวี่หลิงนางจึงบอกท่านอาเก็บเอาไว้นางแบ่งมายี่สิบตำลึงเงินเพราะทุกคนไม่ยอมที่นางหยิบมาเพียงสิบตำลึงเงินในตอนแรก

ทุกคนบอกว่านางคือคนพาหารายได้เข้าบ้านเอาไว้

"ถ้าหลานแต่งออกไปก่อนค่อยว่ากัน ตาจะเก็บให้หลานวันละสิบตำลึงเงินทุกวันเช่นเดียวกันเพราะถ้าอยู่ที่บ้านของสามีไม่ได้ให้รีบกลับมาที่บ้านเรา แต่ตาอยากให้หานตงเทียนแต่งเข้าบ้านเรามากกว่า" ท่านตาบอก

"แต่ก็อย่างว่าละนะหานตงเทียนเป็นลูกชายคนโตที่ต้องสืบสกุล ขอเพียงหลานมีเรื่องคับแค้นใจอะไรให้คิดว่าที่บ้านนี้คือครอบครัวของหลานที่รออยู่ที่บ้าน หลานมีอีกบ้านก็คือบ้านของแม่กับพ่อของหลานมันคือสินเดินของหลานตลอดไปเข้าใจไหม" ตากับยายบอกกับหลานสาว

"เจ้าค่ะข้าเข้าใจแล้ว ไม่มีใครทำอะไรข้าได้หรอกข้าสัญญาจริงไหมท่านอา" นางหันไปถามอวี่จางเฉิง

"ใช่ไม่มีใครทำร้ายหลานได้ตราบได้ที่ข้ายังมีชีวิตอยู่" เขาตอบหลานสาวด้วยความหนักแน่น

"อ้อหานตงเทียนบอกกับข้าว่าถ้าทำคอกไก่คอกหมูและล้อมรั้วเสร็จเขาจะแต่งอวี่หลิงเลยขอรับท่านพ่อท่านแม่ เขาบอกตอนที่กลับมาจากในเมือง ข้าก็ถามเขาว่าถ้าลำบากใจไม่แต่งให้อวี่หลิงครอบครัวของเราก็ไม่ว่าเพราะข้าเลี้ยงดูนางได้ขอรับ เขาตอบว่าชอบนางมากและยืนยันจะแต่งนางวันนี้ก็ได้เสียด้วยซ้ำขอรับ" เขาหันไปทางอวี่หลิงตอนที่ตอบ

อวี่หลิงยิ้มด้วยความดีใจที่ชายหนุ่มก็อยากแต่งให้ตนเอง ทุกคนได้แต่มองบนที่หลานสาวแสดงออกเกินงามยายบอกแล้วว่ามันไม่งาม อวี่หลิงจึงหัวเราะแหะๆที่ทุกคนมองมาที่นางที่ทำตาเคลิ้ม ที่ได้ยินท่านอาบอกว่าชายหนุ่มก็ต้องการแต่งให้นาง เหมือนที่เขาบอกก่อนจะกลับบ้านตอนหัวค่ำนั้นเอง

"ข้าอยากแต่งเจ้าเข้าบ้านในวันนี้เลยแต่ติดที่รับปากว่าจะช่วยสร้างรั้วจนเสร็จเสียก่อนข้าจะรีบทำให้มันเสร็จให้เร็วที่สุด เจ้ารอข้านะคงไม่กี่วัน" หานตงเทียนหันมาบอกนาง ก่อนจะเดินหันหลังตามน้องทั้งสองคนกลับบ้านไปด้วยใบหูแดงก่ำนางจึงหัวเราะและเย้าเขากลับไป

"ข้าจะรอท่านนะเจ้าคะ" ก่อนจะวิ่งหนีเข้าบ้านได้ยินเพียงเสียงหัวเราะตามหลังนางมา

ในที่สุดในทุกวันทุกคนก็ยังขึ้นเขาไปจับเอาปลาลงมาส่งที่เหลาทุกวันไม่ขาด ตอนนี้คอกไก่คอกหมูก็เสร็จไปเรียบร้อยแล้ววันนี้คือล้อมรั้ววันสุดท้ายและทำประตูใหม่ให้แข็งแรง และท่านตายังได้ขอซื้อที่กับลุงผู้ใหญ่บ้านมาสิบหมู่ บอกโชคที่ที่ลูกชายขึ้นเขาไปได้กวางตกเขาจนบาดเจ็บตัวใหญ่จึงมาขอซื้อที่เพิ่มนั้นเอง คนในหมู่บ้านก็ลือกันเรื่องครอบครัวอวี่โชคดีขายกวางจนร่ำรวยและซื้อที่ดินเพิ่ม กำลังสร้างบ้านหลังใหญ่ตอนนี้ช่างได้เข้ามาดูที่จะปลูกบ้านแล้ว และตกลงราคากันไปเรียบร้อยนางจึงบอกให้ช่างล้อมรั้วก่อนเลยค่อยสร้างบ้านกัน ชาวบ้านสอดรู้สอดเห็นมาส่องครอบครัวของนางและที่ดินก็อยู่ติดกันกับบ้านหลังเก่ายาวไปจนติดลำธารเลย

มันเป็นผลดีที่จะใส่ที่ดักปลาด้านหลังที่ดินของตัวเองและยังห่างจากคนในหมู่บ้านไม่ต้องกลัวว่าคนจะมาเห็นวิธีจับปลาของครอบครัวของนางเพราะไม่มีใครมองเห็น ถ้าล้อมรั้วเสร็จนางออกแบบบ้านให้ท่านตาทุกคนมีเรือนของตัวเอง เชื่อมทางเดินเข้าหากันเดินมากินข้าวที่เดียวกันได้แต่ละหลังมีสามห้องนอนของพี่น้องอวี่เพราะต่อไปพวกเขาต้องมีครอบครัวเป็นของตัวเอง

นางจึงทำให้จบไปเลยทีเดียวเป็นเงินสี่สิบตำลึงทองเรือนสี่หลังรวมของท่านตาท่านยายด้วยเพราะตอนนี้พวกเขาหาตำลึงได้วันละห้าถึงหกสิบตำลึงเงินแล้วนั้นเอง

เดี๋ยวค่อยๆเก็บสะสมเอาใหม่ บ้านต้องเสร็จก่อนหน้าหนาวที่จะถึง ส่วนบ้านเก่าให้เก็บเอาไว้เป็นที่ใส่เสบียงและปลูกผักในหน้าหนาวที่จะถึงนี้

นางบอกให้ท่านตาตีกะบะไม้ไผ่เตรียมเอาไว้ให้ได้เยอะที่สุดนางวาดแบบให้เรียบร้อย ตอนนี้ของแห้งที่พวกนางขึ้นไปเก็บมาในรอบบ่ายมีเยอะจนเต็มห้อง ปลาแดดเดียวเยอะที่สุดปลาส้มปลาร้านางทำหมดรวมทั้งหน่อไม้ด้วย หามาได้วันไหนพวกนางก็ช่วยกันทำเตรียมเอาไว้ในห้องที่เก็บเสบียงอวี่จางเฉิงดีใจยิ่งนักที่ได้หลานสาวที่เก่ง

บอกทุกอย่างให้ครอบครัวของตนหลุดพุ้นจากความอดยาก หมูป่าทั้งสามคนก็แอบไปหามมาวันละตัวใส่ไว้ในคอกได้สิบตัวแล้วตัวเมียเจ็ดตัวผู้สาม

ส่วนไก่ป่าเกือบห้าสิบตัวที่เก็บตัวเป็นๆลงมาทุกวันรวมทั้งทำอาหารด้วย ตอนนี้ครอบครัวไม่ขาดเนื้อกินอีกต่อไป ปลาก็มีให้กินทุกวันผักสวนครัวก็ปลูกทุกวันที่ขุดลงมาจากเขาและช่วยกันขุดแปลงผักเอาไว้อีกหลายแปลง นางนำเมล็ดออกมาจากในมิติแช่น้ำและหว่านเป็นแปลงของผักแต่ละชนิดโดยมีท่านยายกับอาสะใภ้ดูแล หลังจากเสร็จจากการทำปลาในรอบเช้าและตอนเย็นก็ดูอีกรอบช่วยกันทุกคนที่ว่าง

คอกกระต่ายของบุตรชายที่ใส่ใจดูแลสามสิบตัวคงต้องขยายออกไปเรื่อยๆอวี่จางเฉิงยืนคิดในใจแต่วันนี้หานตงเทียนจะมาแต่งหลานสาวคนเก่งของเขาเข้าบ้านอายังไม่อยากให้หลานแต่งออกไปเลยอวี่หลิง