สามีข้าคือนายพรานตาบอด

บทที่ 16

"อ้าวพี่หานตงเทียนนานหรือยังเจ้าคะ" นางถามทันทีที่เห็นเขายืนรออยู่ตรงพวกนางวางของกองป่าเอาไว้

"ข้ามาถึงสักครู่" หานตงเทียนตอบอวี่หลิง

"อ้อแล้วกินมื้อเช้าหรือยังเจ้าคะ" นางถามว่าที่สามีและส่งยิ้มให้เขาไปด้วย นี้คงจะรีบมาหาพวกนางเพราะเขาไปเก็บกับดักคนเดียวกว่าจะวางเสร็จเลยสายกว่าพวกนางที่มากันสามคน

"กินแล้วขอบใจเจ้ามาก" หานตงเทียนตอบนาง มองหน้าสาวเจ้าที่มีเหงื่อผุดขึ้นที่หน้าผากมน เขาอยากเอาผ้าชับเหงื่อให้นางก็ติดที่ยังไม่ได้แต่งนางเข้าบ้านและเกรงใจอาของนางและญาติผู้น้องของนางนั้นเอง

พอทักทายกันทุกคนจึงช่วยกันหาบและสะพายตระกร้าของป่าลงเขาเข้าหมู่บ้าน วันนี้ของส่วนมากนางเอาเข้ามิติจึงไม่หนักมากมีแต่ปลานี้ละที่หนักที่สุด

หานตงเทียนช่วยอวี่หลิงหาบปลาข้างหนึ่งเหมือนเขาไม่หนักเลยนางนี้บ่าแทบหัก พอมาถึงทางแยกทุกคนจึงนั่งพักก่อนเพราะเพิ่งจะได้ครึ่งทางเอง

นางจึงเอาน้ำที่เอาออกมาจากในมิติตั้งแต่ตอนเช้าให้ทุกคนดื่มคลายกระหายเพราะร้อนนั้นเองกว่าจะเดินลงมานี้ไม่ได้เดินตัวเปล่าเหมือนตอนขึ้นเขา ขาลงนี้หนักมากต้องแบกของลงไปด้วย

นางมองหน้าชายหนุ่มที่มีเหงื่อออกตรงหน้าผากจึงหยิบเอาผ้าจะเช็ดให้ว่าที่สามีด้วยความลืมตัวว่านี้ยุคโบราณชายหญิงห้ามถูกต้องตัวกันก่อนแต่งงานกัน อวี่ซิงอ้าปากค้างดึงเสื้อของอวี่หลิงเอาไว้ส่ายหัวให้ นางไม่เข้าใจแต่มองที่ท่านอาที่มองนางและถาม

"จะทำอะไรหลิงเอ๋อร์"

"อ้อข้าจะเอาผ้าเช็ดหน้าให้ท่านพี่หานตงเทียนนะเจ้าค่ะท่านอา" นางไม่เข้าใจแต่พอมองไปที่ชายหนุ่มเองยังตกตะลึงที่นางเอาผ้าถึงหน้าผากเขาแล้วหานตงเทียนหูแดงจนลามไปทั้งหน้าแดงเถือกไปหมด

"ท่านไม่สบายหรือเปล่าเจ้าคะ" นางถามว่าที่สามีด้วยความเป็นห่วง ทั้งยังเอามือจะอังหน้าผากชายของหนุ่มอีก

เขาตกใจที่นางก็เอาผ้าขึ้นมาเช็ดเหงื่อที่หน้าผากให้เขาที่ยังไม่ตั้งตัว ชายหนุ่มอายหน้าแดงเพราะไม่เคยใกล้ชิดหญิงสาวที่ไหน ต่างกันกับอีกคนที่มาจากภพเก่าถือเป็นเรื่องธรรมดาก็จะแต่งงานกันอยู่แล้วนางทำหน้างงที่สองพ่อลูกส่ายหัว

"มันไม่งามนะหลิงเอ๋อร์" นางจึงยิ้มแห้งๆละตอบว่า

"ข้าลืมตัวเจ้าค่ะขอโทษท่านพี่หานตงเทียนนะเจ้าคะ" ตอนนี้นางรีบเอามือออกจากหน้าของชายหนุ่มและยื่นผ้าให้เขาเช็ดเองชายหนุ่มรับผ้ามาด้วยใจที่เต้นกระหน่ำที่โดนนางเข้าใกล้เขาจนหายใจรดใบหน้าของเขาทั้งยังรู้สึกดีมากเลยหานตงเทียนคิดในใจ

"ไม่เป็นไรข้าเช็ดเองไว้จะซักให้นะ" เขาบอกนางและหันหน้าแกล้งไม่มองให้นางอายอาของนางอวี่หลิงจึงรีบทำเนียนมานั่งที่เดิมและยิ้มให้อวี่ซิงแห้งๆ

"ก็มันลืม" นางบอกอวี่ซิงเบาๆ หานตงเทียนยกยิ้มที่มุมปากเขาได้ยินที่นางบอกญาติสาวผู้น้อง อวี่จางเฉิงจึงพูดขัดขึ้นก่อนที่หลานสาวจะอายมากไปกว่านี้

"อาหายเหนื่อยเราเดินต่อกันเถอะจะได้เข้าเมือง กลับมาเร็วจะได้ทำคอกวัวให้เสร็จ" พูดจบเขาก็ลุกขึ้นหาบปลาเดินนำหน้าทุกคนไปก่อน

อวี่ซิงสะพายตระกร้าวิ่งตามพ่อของนางไปข้างหลังอวี่หลิงตามหลังอวี่ซิงไปติดๆ หานตงเทียนจึงเดินท้ายสุดมองร่างบอบบางของนางที่สะพายของเต็มตระกร้า เขากลัวนางจะหนักจึงถามด้วยความห่วงใย

"อวี่หลิงหนักมากไหมให้ข้าช่วยถือก็ได้" หานตงเทียนถามนางด้วยความเป็นห่วงตัวนางเล็กนิดเดียวตระกร้าใหญ่กว่าคนบังนางจนมิด นางหันมายิ้มให้เขาและตอบ

"ข้าไหวเจ้าค่ะ ท่านต่างหากเล่าที่หนักกว่าข้าที่ต้องมาช่วยข้าหาบปลาลงเขาอีกและยังต้องพาท่านอาไปขายปลาด้วย ข้าทนได้เจ้าค่ะ" นางตอบและยิ้มให้เขาและเดินนำหน้าเขาไปก่อนและคอยหันมามองและยิ้มให้เขาตลอดทางที่เดินลงเขา

หานตงเทียนไม่อยากให้ถึงบ้านของนางเลยเขาอยากเดินไปคู่กับนางฟังเสียงพูดและรอยยิ้มให้เขาเพียงคนเดียว หานตงเทียนไม่รู้สึกหนักปลาที่หาบเลยสักนิดของแค่ได้อยู่ใกล้ๆนางเดินไปยิ้มไปตามหลังว่าที่ภรรยาตัวน้อย

ในที่สุดก็ถึงบ้านของพวกนางเขาเอาของขึ้นเกวียนเรียบร้อยแล้ว หานตงเทียนจึงขอไปรับน้องทั้งสองคนมาหาอวี่หลิงก่อนเพราะวันนี้เขาต้องอยู่ที่บ้านของนางทั้งวันช่วยทำคอกวัวช่วยอาของนางทั้งวัน และเอาของบางส่วนที่ไม่ขายแบ่งไปที่บ้านไว้ทำอาหารกินกันสามพี่น้อง

"วันนี้ข้าจะย่างปลากับกุ้งให้กินมื้อค่ำกันนะเจ้าคะ ตอนเที่ยงข้าจะทำบะหมี่ให้ทุกคนกิน" นางบอกทุกคนในครอบครัวหลังจากที่นำปลามาใส่เกวียนและแอบเพิ่มปลาเข้าไปอีกจนเต็มทุกถังเอาฝาปิดเอาไว้

ส่วนอาสะใภ้ไปทำปลากับท่านยายนางจึงพากันนำเห็ดออกมาล้างและนำไปตากแดด ปลอกหน่อไม้เอาไว้แยกผักป่าเอาไว้แต่พอกิน

หานตงเทียนไปที่บ้านเพียงสองเค่อเขาก็กลับมาพร้อมกับเด็กฝาแฝดชายหญิงที่แนะนำให้ทุกคนรู้จักกันก่อน ที่เขาจะขับเกวียนเข้าเมืองไปขายปลาและสัตว์ที่เขาล่าได้พร้อมกับอาของนาง

หานตงเหวินกับหานซูอิงยังเขินอายอยู่เพราะทั้งสองไม่เคยมีเพื่อนนางจึงเรียกหลานชายมาเล่นกับพวกเขาก่อนและพาทำอะไรด้วยกัน หานซูซิงนางชอบว่าที่พี่สะใภ้ใหญ่มากที่ยิ้มและถามนางด้วยรอยยิ้มจับมือนางเดินไปด้วยคุยไปด้วยจนนางไม่เกร็ง

เพราะทุกคนไม่ทำสายตารังเกียจเหมือนคนในหมู่บ้านนั้นเองจึงมีเสียงเด็กสามคนถามโน้นนี้นั้นแข่งกันเสียงหัวเราะของสองสาวที่ดังออกมาจากทางหลังบ้าน

พอใกล้จะถึงมื้อเที่ยงนางพาเด็กๆห่อเกี้ยวหมูทำกินเป็นมื้อเที่ยงกัน ทำเยอะให้พอกินสำหรับทุกคนที่อยู่ในบ้าน เพราะกระดูกหมูป่าตัวใหญ่อาสะใภ้เจียวเอาน้ำมันได้หลายใหเลยนางผัดผักใส่กากหมูและยังเอาเกลือโรยหน้าให้เด็กๆชิมทุกคนต่างชอบใจกันยกใหญ่

หมูตัวใหญ่สามารถทำได้หลายอย่างนางให้ท่านตารมควันเอาไว้ตั้งแต่เมื่อคืนทั้งทำเนื้อแดดเดียว ซี่โครงหมูนางก็หมักใส่เกลือเอาไว้ย่างไว้ทอดและทำแหนมหมูทั้งใส่ใหและห่อใบตองเอาไว้สี่ให

ดีนะที่ซื้อเกลือมาเยอะและนางแอบเอาออกมาเพิ่มในมิติอีกและจะทำต้มจืดซี่โครงหมูใส่หน่อไม้สดให้ทุกคนซดน้ำร้อนๆให้ชื่นใจ ส่วนท่านตาสานที่ตากปลาอยู่ที่หน้าบ้านอาสะใภ้กับท่านยายทำปลากันที่หลังครัว ส่วนพวกนางอยู่ในครัวทำมื้อเที่ยงกันหลังจากจัดการของป่ากันเสร็จเรียบร้อยแล้ว

หานตงเทียนวันนี้ไปขายของป่าได้มาหลายตำลึงเขาซื้อปิ่นปักผมมาฝากอวี่หลิง ขากลับเขาสอนอาอวี่จางเฉิงขับเกวียนด้วยวัวสองตัวจนมาถึงบ้านของท่านอาอวี่จางเฉิงเพราะไม่เคยขับเกวียนที่ใหญ่เท่านี้นั้นเอง

พอถึงบ้านแว่วมีเสียงเด็กๆกับสองสาวที่คุยกันในครัวทั้งเสียงหัวเราะที่สดใสของน้องสาว หานตงเทียนได้ยินจึงยกยิ้มมุมปากเพราะเขารู้ว่าคือเสียงของใครนั้นเอง