CHAPTER TWENTY: Cooling Down
Natunganga ako habang nakangising lumalabas si Dominic sa loob ng pasilyo. Panandaliang naging blangko ang utak ko dahil sa sinabi niya. Pilit akong kinakausap ni Arthur pero wala akong maintindihan. Ayaw magproseso ng utak ko.
“Ano’ng ibig niyang sabihin? Si Eugene, ang may pakana nito?” tanong ko sa sarili.
Napatingin ako sa mga mata ng mga taong nasa loob. Lahat sila nakatingin sa akin at nagtataka. May mangilan na nagbubulungan pero blangko ang utak ko para alamin pa ang sinasabi nila.
Marahan akong naglakad palabas habang patuloy akong sinusundan ni Arthur. Hindi ko maunawaan kung bakit magmumula kay Eugene samantalang pati siya, mapapahamak dito... o hindi?
“Nasa dorm pa ba si Eugene?” kalmado kong tanong.
“Y-Yeah. W-Why?” nag-aalinlangan niyang sag
