สู่ขอ
ในคืนนี้พระจันทร์เต็มดวงและดาวเต็มฟ้า พาทีแหงนเงยหน้ามองบนฟ้าและมองดาวประจำตัวเองที่ส่องแสงกว่าทุกค่ำคืนแล้วถอนหายใจออกมา เขาอยากจะหนี แต่ก็คงหนีไม่พ้นแล้ว เมื่อคนที่โชคชะตากำหนดได้ปรากฏตัวขึ้นแล้ว เขานึกถึงคำพูดของนายท่านตัวเองแล้วก็ถอนหายใจออกมา
เฮ้อ!
“อะไรทำให้นายหนักใจจนต้องถอนหายใจแล้วถอนหายใจเล่าพาที” เสียงทุ้มเข้มดังขึ้นพร้อมกับร่างใหญ่ปรากฏตัวอยู่ข้างๆ เขา
“คุณท่าน” พาทีหันมาหาเจ้าของต้นเสียงพร้อมก้าวถอยไปยืนอยู่ด้านหลังจากที่ยืนเสมอเคียงข้างกัน
“กลับมายืนที่เดิม นายไม่ใช่ทาสรับใช้ฉัน นายเป็นน้องชายของฉันพาที” เขาบอกอีกฝ่ายพร้อมตบมือกับไหล่หนาของคนที่ขยับเดินกลับมายืนที่เดิม
“คุณท่าน”
“ว่ามา อะไรทำให้นายหนักใจจนมายืนแหงนมองพระจันทร์ที่ระเบียงฮึ” นาสูรรู้อยู่เต็มอกว่าพาทีหนักใจเรื่องอะไร แต่ก็อยากได้ยินจากปากของอีกฝ่าย
“เด็กคนนั้นเกิดแล้ว” เขาบอกตอบ
“แล้วยังไง แล้วนาย
