มังกรกัณฐ์

ริ้วรอยความโกรธปรากฏเด่นชัดบนใบหน้าหล่อของชายหนุ่มลูกครึ่งมนุษย์และยักษ์ปูดโปนขึ้น ดวงตาเป็นประกายเพลิงสีแดงและอีกข้างประกายเขียวมรกตเมื่อเห็นผู้หญิงของตนยืนยิ้มหัวเราะต่อกระซิกกับชายอื่นในภาพที่ฉายบนผนังห้องนอน

กรอด!

“กล้าขัดคำสั่งฉันงั้นเหรอเจณิสา” เขาพึมพำเสียงแข็งกับตัวเองพร้อมกับสองมือใหญ่กำแน่นเข้าหากันแล้วลุกขึ้นยืนเต็มความสูงพร้อมกับภาพที่ฉายบนผนังหายวับไปเหมือนว่าก่อนหน้านี้ไม่ได้มีการฉายภาพบนผนังนั้น

เท้าใหญ่ก้าวยาวๆ ไปทางห้องน้ำแล้วก็ไปโผล่อีกที่ ที่ซึ่งเป็นที่พักพิงของหญิงสาวที่สร้างความขึงโกรธให้ตัวเองพร้อมกับที่ประตูห้องถูกผลักเปิดเข้ามาพอดี

แอค!

มังกรกัณฐ์มองไปทางประตูที่ถูกเปิดผลักออก ส่วนเจ้าของห้องที่เพิ่งเปิดประตูเข้ามาแทบจะผลักประตูปิดแล้วหนีกลับทางเดิมทันทีเมื่อเห็นสายตาวาวโรจน์ของอีกฝ่าย

“กลับดึก?” เขาถามเสียงแข็งพร้อมเดินไปฉุดรั้งร่างเล็กของหล่อนเข้ามาในห้อง อีกมือก็ผลักปิดประตูพร้อมกดล็อกให้สนิท

“คุณเข้ามาในห้องของณิสาได้ยังไงคะ?” เธอไม่ตอบแต่ถามเขาแทน ทั้งๆ ที่หวาดกลัวจนไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นสบดวงตาวาวโรจน์ของคนตัวสูง

“ฉันถามเธอก่อนนะเจณิสา เธอควรตอบฉันก่อนจะตั้งคำถามกับฉัน” เขากอดดึงลากร่างน้อยไปยังเตียงนอนนุ่มแม้ว่าเธอจะจิกเท้าขืนตัวเอง แต่ก็ไม่ได้ทำให้เขาสนใจ

“ณิสาลืมไปว่าคุณไม่ใช่มนุษย์อย่างณิสาแต่เป็น ‘ยักษ์’ แต่ถึงยังไงคุณก็ไม่ควรเข้ามาในห้องของคนอื่นแบบนี้ รู้จักไหมคะมารยาทน่ะ?” เธอถามคนตัวโตในท้ายประโยคแม้จะหวาดกลัวดวงตาที่วาวโรจน์สีเพลิงและเขี้ยวที่ปรากฏขึ้นที่มุมปากหนึ่งข้างของเขาก็ตาม

“สู้กะ...ก็แค่ตาย” เธอบอกเขาเมื่อเขากอดรัดแน่นขึ้นจนหายใจไม่ออก

“งั้นก็ไปตายบนเตียง” แล้วเขาก็ยกอุ้มร่างน้อยไปยังเตียงของตัวเอง จากที่อยู่ในห้องพักขนาดเล็กของเจณิสาก็มาโผล่ที่ห้องนอนส่วนตัวของตัวเอง

“เลิกยุ่งกับฉันสักที คุณเองก็มีคนของตัวเองอยู่แล้ว แล้วทำไมไม่ปล่อยฉันไปคุณมังกรกัณฐ์” เธอดันหน้าของเขาที่กำลังจะซุกไซ้ซอกคอตัวเองออกห่างพร้อมกับดิ้นหนีจากใต้ร่างใหญ่

“เอาอะไรมาพูดเจณิสา ฉันมีใครที่ไหน ตั้งแต่รู้จักเธอ ฉันก็มีแค่เธอคนเดียว”

“โกหก!” เธอตอบสวนกลับทันควัน

“ฉันไม่เคยโกหก” เขาตอบกลับเช่นกัน

“ฉันไม่ใช่เด็กไร้เดียงสาที่จะไม่รู้เรื่องอะไร และก็เลิกทำแบบนี้กับฉันสักทีเถอะ ได้โปรดปล่อยฉันไปเถอะ เราต่างคนต่างอยู่ได้ไหม คุณเองก็ไม่ใช่มนุษย์แบบฉัน คุณเป็น ‘ยักษ์’ ซึ่งจะจับฉันกินวันไหนก็ไม่รู้” เธอบอกเขาเสียงสั่นเครือ และที่เจ็บปวดตอนนี้คือเธอกำลังอุ้มท้องลูกของอมนุษย์เหนือร่าง และก็ขอบคุณที่เจ้าตัวเล็กไม่เกเร เธอไม่เคยแพ้ท้องและไม่มีอาการอะไรแสดงให้คนสงสัยเรื่องเจ้าหนูน้อยได้เลยสักครั้ง

“ฉันไม่กินเนื้อมนุษย์และไม่กินเนื้อดิบ ฉันกินเหมือนมนุษย์ทั่วไป ฉันเป็น ‘ยักษ์’ ก็จริง แต่เป็นยักษ์แค่ครึ่งเดียว อีกครึ่งฉันเป็นมนุษย์ แม่ของฉันเป็นมนุษย์แบบเธอ” เขาบอกอธิบายหญิงสาวใต้ร่าง

“คุณไม่ต้องอธิบายกับณิสาหรอกค่ะ ส่งณิสากลับเดี๋ยวนี้ และเลิกยุ่งกับณิสาสักที”

“ชอบไอ้นั่นสินะถึงได้อยากไล่ ‘ผัว’ อย่างฉันไปให้ไกล ฝันไปเถอะ ให้ตายยังไงฉันก็ไม่ไป เธอเป็นของฉัน และไม่ต้องเอาเรื่องผู้หญิงคนอื่นมาอ้าง ฉันไม่มีผู้หญิงที่ไหนทั้งนั้น ฉันมีแค่เธอ” พูดจบเขาก็ปิดปากน้อยที่กำลังขยับจะโต้ตอบทันที

“อะ...อื้อ”