Chapter
ปึก!
แรงกระแทกอย่างรุนแรงเรียกให้คราเทลที่กำลังทำหน้าเหวอได้สติกลับมา
“เฮ้ย! ทำไมฉันถึงได้….”
ดวงตาสีอเมทิสต์ของหญิงสาวเบิกกว้างเมื่อพบทัศนียภาพจากมุมที่แตกต่างออกไป
แสงอาทิตย์ที่สาดส่องสว่างจ้าบนฟากฟ้าอยู่ใกล้มากกว่าที่เคย
ภาพของป่าโปร่งเมืองร้อนมีพืชลำต้นสูงเพรียวดูแปลกตา ด้วยความสูงที่อยู่ตอนนี้ทำให้เธอสามารถมองเห็นนักเรียนกลุ่มอื่นๆ ที่กำลังต่อสู้กับพวกรุ่นพี่อย่างสนุกสนานได้อย่างชัดเจน
แน่นอนว่าสิ่งที่เธอบรรยายออกมาเป็นเพียงภาพในจินตนาการ เพราะความจริงแล้วพวกรุ่นพี่กับนักเรียนชั้นปีที่หนึ่งกำลังหวดอาวุธใส่กันราวกับจะฆ่าแกงกันให้ตายคาที่
‘ไม่สิ นี่ไม่ใช่เวลามาชมนกชมไม้อยู่นะ!’
คราเทลมองวัตถุในมือของเธอแล้วถึงกับเหงื่อตก ดาบยักษ์ของเอสตาร์ยังคงอยู่ในสภาพที่ดีพร้อม ถ้าไม่ติดที่ว่าตรงบริเวณคมดาบนั้นยึดติดอยู่กับก้อนดินขนาดใหญ่ของสวนลอยฟ้า!
ใช่แล้ว! เมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน
