“’งั้นฉันไปก่อนนะ” คราเทลรู้ดีว่าเธอไม่ควรอยู่ถ่วงน้ำหนักของเอสตาร์นานไปมากกว่านี้
“อืม พวกเราจะคอยระวังหลังให้”
คราเทลปล่อยมือออกจากลำคอของเขาแล้วเลื่อนไปกระชับเชือกที่อยู่เหนือขึ้นไป
“นี่เอส…” หญิงสาวเอ่ยปากชวนคุย
“หืม”
“ฉันไม่รู้ว่าเรื่องที่ฉันได้เจอกับนาย หรือเรื่องอื่นๆ อีกมากมายที่เกิดขึ้นรอบๆ ตัวฉันมันเป็นเรื่องบังเอิญหรือเปล่า” คราเทลเริ่มไต่เชือกขึ้นไปด้านบน “ฉันรู้ว่านายมีเรื่องบางอย่างปิดบังฉันอยู่ แต่สิ่งที่ฉันอยากจะบอกก็คือ...”
พอพูดมาถึงตรงนี้ ใบหน้าหวานก็หันกลับมามองเอสตาร์ซึ่งห้อยเชือกอยู่ด้านล่าง
“...”
“ฉันเชื่อใจนายนะ” เจ้าของคำพูดส่งยิ้มออกมาอย่างจริงใจ “ทั้งนาย และคนอื่นๆ คือเพื่อนของฉัน ถ้าจะพูดให้ถูกคือเป็นเพื่อนกลุ่มแรกที่ฉันมี และฉันขอสัญญาว่าเพื่อนจะไม่มีวันทิ้งเพื่อนเป็นอันขาด!”
คำพูดของเธอเรียกรอยยิ้มที่มุมปากของเอสตาร์ได้เป็นอย่างดี ดวงตาทรงเสน่ห์มองตอบ
