“คุณคราเทลครับ คุณคราเทล!”
คลาเทลเริ่มได้ยินเสียงเรียกที่จำได้แม่นยำว่าคงมีคนๆ เดียวในโดรีเธียที่เรียกเธอแบบนี้
“ลี?” เธอลืมตาขึ้นมาอย่างเหนื่อยล้า เมื่อหันไปมองรอบๆ จึงพบว่ามีสายตาหลายคู่กำลังมองเธอด้วยความเป็นห่วง
มีทั้งลี เอสตาร์ ไอเรส แล้วก็พวกรุ่นพี่อีก
ลี เซอร์วัสถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกเมื่อเห็นว่าหญิงสาวปลอดภัยดี แต่คนที่ตรึงความสนใจของร่างบางนั้นกลับกลายเป็นเอสตาร์ซึ่งเอื้อมมือมากุมมือเธอเอาไว้หลวมๆ
‘ขอโทษ...’
เขาคิดอย่างหนึ่งแต่พูดออกไปอีกอย่าง
“เป็นอะไรหรือเปล่า” น้ำเสียงห่วงใยอย่างเปิดเผยดังออกมาจากริมฝีปากบางได้รูป ในชั่วขณะที่เกิดมิติบิดเบี้ยวก็มีพลังลึกลับบางอย่างดึงตัวคราเทลออกไปจากข้างกายเขา ซึ่งมันก็ทำให้เขาร้อนรนจนแทบจะทำอะไรไม่ถูกจนกระทั่งเธอกลับมาอย่างปลอดภัย
คราเทลส่ายหน้าช้าๆ เป็นเชิงบอกว่าเธอไม่เป็นอะไร แม้ว่าจะยังรู้สึกมึนๆ หัวอยู่ก็ตาม “มิติบิดเบี้ยว... ฉั
