ความลับของท่านประธาน (คุณขุนกับหนูเอย)

ตอนที่ 3 เขาเริ่มเปลี่ยนไป

ร้านอาหารสุดหรูที่เธอเคยมาครั้งหนึ่งในตอนที่เขาพาเธอมากินข้าวกับลูกค้า บรรยากาศรอบร้านเป็นในแบบส่วนตัวหรูหราสมฐานะกับคนที่มารวมทั้งราคาก็สมฐานะด้วย

"กินเยอะๆ ตัวเล็กลมพัดแทบปลิวหรือฉันใช้งานเธอหนักเกินไป"

"เอยก็น้ำหนักเท่าเดิมนะคะ งานก็ทำเหมือนเดิม"

เธอไม่รู้จะตอบยังไงเพื่อรักษาน้ำใจเขาถ้าบอกว่างานหนักเขาจะไม่ไล่เธอออกใช่ไหม มันต้องใช่แน่ๆ เขาคงกำลังลองใจเธออยู่

"มีแฟนรึยัง"

"คะ? "

"ถามว่ามีแฟนรึยัง"

นั่นไงเธอว่าแล้วเพราะใจกฎเขียนไว้ชัดเจนว่าห้ามมีแฟนเพราะส่งผลต่อการทำงานและการเรียกใช้งานเวลาจำเป็นตอนดึกดื่นหรือเดินทางไปต่างประเทศ ตอนแรกเธอเรียกมันว่าสัญญาทาสตอนนี้เธอปรับตัวได้แล้วเลยคิดว่ามันปกติดีมั้งนะ

"ไม่มีค่ะ เอยยังรักษากฎที่คุณขุนตั้งขึ้นอย่างเคร่งครัดและหนักแน่นค่ะ"

เจ้าขาตอบเขาด้วยท่าทางจริงจังอึดอัดทุกครั้งเวลาอยู่กับเขา ภาพที่เขาอยู่บนเตียงและมีบทรักร้อนแรงกับสาวสวยคนนั้นแถมยังเป็นบทรักซาดิสด้วยทั้งแซ่โซ่ กุญแจมืออุปกรณ์เต็มห้องไปหมด ยิ่งคิดเธอก็ยิ่งรู้สึกวูบวาบในท้องน้อยจนต้องรับหลบสายตาเขา

ขุนเขามองหญิงสาวตรงหน้าที่อยู่กับเขามาหลายปีด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูกเขายังไม่อยากให้เธอมีแฟน แต่ก็ไม่อยากให้เธอรักษากฎเอาไว้เคร่งครัดขนาดนี้ เธอคงคิดว่าเขาจำเรื่องคืนนั้นไม่ได้ถึงได้ทำตัวปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นซึ่งมันรบกวนจิตใจของขุนเขาเป็นอย่างมากจนไม่เป็นอันทำงาน

"พี่เอย! พี่เอยจริงๆ ด้วยแม่"

ไม่ทันที่ทั้งสองจะได้พูดอะไรต่อเสียงเรียกที่คุ้นเคยก็ดังขึ้นด้านหลัง เจ้าขาหันไปมองก็ต้องตกใจเมื่อเจอเข้ากับเด่นดวงน้องสาวต่างแม่และแม่เลี้ยงของเธอยืนอยู่แถมมองมาที่เธอด้วยสายตาเหยียดหยามเหมือนที่เธอเคยเห็นมาหลายปีที่อยู่บ้านนั้น

"เด่น คุณน้า สวัสดีค่ะ"

หญิงสาวจำใจต้องลุกไปสวัสดีเพราะไม่อยากให้พวกเขาเดินมาที่โต๊ะวุ่นวายกับเจ้านายของเธอกลัวเขาจะดูถูกและไม่พอใจหากสองแม่ลูกยังไม่ยังเลิกนิสัยระรานคนอื่น

"คิดว่าใครที่แท้ก็ลูกเลี้ยงฉันนี่เอง หายหัวไปนานเลยนะไปอยู่กับผู้ชายสุขสบายแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าดีๆ อัพเกรดตัวเองจากเด็กขายตัวในสลัมเข้ามาขายตัวเมืองกรุง แถมยังมากินอาหารร้านหรูๆ แบบนี้ด้วยแกนี่มันเก่งจริงๆ ได้ไปกี่ผัวแล้วล่ะ"

ราตรีสาดคำพูดว่าร้ายใส่ลูกเลี้ยงทันทีที่เธอเห็นหน้าเด็กนี่ ไม่ชอบใจที่มันอยู่ดีมีสุขแถมดูเหมือนจะได้ผู้ชายรวยกว่าลูกสาวของเธอเลี้ยงดูอีกด้วย

"ยังนิสัยเหมือนเดิมกันอยู่สินะคะ ไม่ว่าเวลาจะผ่านมานานหลายปีแค่ไหนคุณก็ยังชอบพูดดูถูกคนอื่นตลอด "

"อย่ามาปากดีว่าแม่ฉันนะ! ถ้าแกดีจริงคงไม่ทิ้งพ่อที่นอนติดเตียงแบบนั้นออกมาอยู่กับผู้ชายหรอก เดี๋ยวนี้แต่งตัวดีขึ้นนิ ไม่เฉิ่มเหมือนป้าแก่ๆ แล้วสงสัยสังคมที่ขายตัวสอนมา" เด่นดวงรีบเข้ามาปกป้องแม่ของเธอทันที

"เธอพูดอะไร พ่อทำไมถึงติดเตียงทั้งที่แต่ก่อนเดินไปไหนมาไหนได้ปกติ"

เจ้าขาถามด้วยความตกใจแม่เขาจะเป็นพ่อไม่ดีอย่างน้อยท่านก็เป็นผู้ให้กำเนิดเธอให้ที่ซุกหัวนอนจนเธอเรียนจบหลังแม่เสียไป ไม่สนใจคำพูดว่าร้ายเธอของน้องต่างแม่สักนิด

"พ่อแกใกล้ตายแล้วสาเหตุก็เพราะแกหนีออกจากบ้านไง " ราตรีพูดใส่หน้าลูกเลี้ยง

"ไม่จริงพวกคุณทำอะไรพ่อบอกมาเดี๋ยวนี้นะ! "

"โอ๊ย! อีบ้าอยากโดนใช่ไหม"

เด่นดวงเห็นว่าเจ้าขาพูดไม่รู้เรื่องและด้วยนิสัยทำให้เธอพุ่งเข้ามาจะเอาเรื่องพี่สาวที่เธอไม่ชอบหน้าทันที

หมับ!

"กรุณาสงบสติอารมณ์ด้วยครับ ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่พวกคุณมาแสดงพฤติกรรมแบบนี้ได้แล้วอีกอย่างเธอเป็นคนของผมถ้าเตะต้องเธอแม้แต่ปลายเล็บต่อให้เป็นใครผมก็ไม่สนใจ"

ขุนเขาที่นั่งฟังเหตุการณ์อยู่นานเห็นว่ามันเริ่มลุกลามไปไกลแล้วเลยเข้ามาห้ามก่อนที่เลขาคนสวยของเขาจะเป็นอะไร และก็ทันเวลาพอดีทำให้เขาจับแขนหญิงสาวคนนั้นไว้แน่นก่อนจะสะบัดไปอีกทางจนเธอเซจะล้ม

"บ้ารึไง! พวกแกทำร้ายลูกสาวฉัน เดี๋ยวฉันจะแจ้งความ" ราตรีชี้หน้าชายตรงหน้าที่มองมาด้วยสายตาที่น่ากลัวและทรงอำนาจ

"มีอะไรเกิดขึ้นครับท่าน" ผู้จัดการร้านวิ่งเข้ามาดูเหตุการณ์ทันทีเมื่อเห็นว่าใครที่ยืนอยู่ก็ตกใจ

"ไล่คนพวกนี้ออกไปซะอย่าให้มาเหยียบที่นี่อีก"

ขุนเขาบอกด้วยความไม่พอใจไม่มีใครมีสิทธิ์มาทำร้ายคนของเขาเด็ดขาดเขาไม่สนใจด้วยว่ามันคนนั้นจะเป็นใครเขาก็ไม่สน

"เชิญออกไปด้วยครับ "

"แกคิดว่าแกใหญ่มาจากรู้ไหมว่าที่ลูกเขยฉันเป็นใคร เขาสามารถทำให้แกล้มละลายได้เลยนะ" ราตรีไม่ยอมพยายามจะมาเอาเรื่องคนที่มันทำร้ายลูกสาวเธอโดยไม่รู้ชะตากรรมตัวเองเลยสักนิด

"ผมไม่สนใจครับว่าจะใหญ่มาจากไหน ถ้าคิดว่าทำอะไรผมได้ก็ลองดู"

รังสีอำมหิตถูกส่งออกมาทำให้สองแม่ลูกไม่กล้าที่จะต่อปากต่อคำกับเขาต่อ ดูท่าชายคนนี้จะใหญ่จริงขนาดที่ว่า ขนาดผู้จัดการร้านยังต้องก้มหัวทำความเคารพเลย

"กลับกันก่อนเถอะค่ะคุณแม่ อย่าไปสนใจพวกนี้เลยค่ะอีกคนก็ลูกอกตัญญูอีกคนก็วางอำนาจบาตรใหญ่ใส่คนอื่น"

เห็นท่าไม่ดีเด่นดวงจึงรีบมาดึงลูกสาวออกพร้อมกับมองไปรอบๆ ร้านเห็นแฟนหนุ่มเดินออกไปจากร้านอย่างรีบร้อนแล้วเธอเองก็รีบถอยทันที เธอคุยเอาไว้เยอะจะบอกแม่ได้ยังไงว่าแฟนเธอได้บัตรกิ๊ฟวอชเชอร์มากินฟรีถึงได้มีโอกาสมาที่หรูหราแบบนี้เธอก็แค่อยากอวดให้แม่ดีใจไม่คิดว่าจะเจอพี่สาวต่างแม่ที่มากับผู้ชายที่ดูร่ำรวยและมีอำนาจแบบนี้

"รีบพาแม่ออกมาทำไมลูกน่าจะปล่อยให้แม่เอาเรื่องมันก่อน"

"คุณแม่ค่ะที่แบบนี้มีแต่พวกไฮโซคนมีเงินมานะคะจะไปทะเลาะตบตีกันให้อายทำไมไม่ใช่บ้านเรานะ"

"แม่ลืมไป แล้วแฟนแกไปไหนทำไมไม่มาช่วยเราเลย"

"ขอโทษด้วยนะครับพอดีผมท้องเสียเลยเข้าห้องน้ำนาน พอออกมาเห็นพนักงานบอกออกมากันแล้ว" อนันแกล้งวิ่งเข้ามาหาสองแม่ลูกจากอีกทาง

"แม่นั่งแท็กซี่กลับเองนะ เด่นจะไปค้างกับพี่อนัน"

"อ่าวแต่แม่กลับไม่ถูกนะลูก ไปส่งแม่ใกล้ๆ บ้านก็ได้แม่ต่อรถเอง"

"ไม่เอา ไปขึ้นแท็กซี่เลยเดี๋ยวเด่นบอกคนขับให้"

พูดจบเด่นดวงก็ดันผู้เป็นแม่ออกไปขึ้นรถแท็กซี่ก่อนจะบอกทางแล้วยัดเงินใส่มือแม่ตัวเองไปจำนวนหนึ่งซึ่งคิดว่าพอกับค่ารถแน่นอน

"พี่อนันวันนี้ไปนอนบ้านพี่ได้ไหม"

"ไม่ได้เมียพี่กลับมาแล้ว ไปนอนโรงแรมแถวนี้เถอะแต่พี่ต้องกลับไปนอนบ้านนะอยู่ด้วยได้ไม่นาน"

อนันบอกเด็กสาวที่เป็นชู้รักกันมาได้ปีกว่าแล้ว เธอเด็ดสมคำร่ำลือทำให้เขาติดใจมากจนโกหกเอาเงินจากเมียที่รวยมาให้หญิงสาว แต่เมื่อกี้ที่เขาตกใจสุดๆ เลยที่เจอขุนเขาเพราะเขาเป็นญาติห่างๆ ของเมียเขายืนอยู่ไม่รู้มันจำเขาได้ไหมแต่เขาเองก็ไม่อยากเสี่ยงให้คนใกล้ตัวเมียจับได้

"ทำไมเมื่อกี้พี่หนีออกมาแบบนั้น"

"คนเยอะพี่กลัวเจอคนรู้จักไม่มีอะไรหรอกจ้ะกลับห้องกันเถอะพี่ทนไม่ไหวแล้วอยากขยำหนูเต็มทน"

"ฮ่าๆ ไปสิคะพี่ฉันก็ไม่ไหวเหมือนกัน"