แม่ทัพผู้นี้คือสามีข้า

ตอนที่ 16 โชคชะตาลิขิตให้ต้องกลับมา/2

ยุคปัจจุบัน

เมืองลั่วหยาง

ณ.อุทยานหยุนไถ่ซาน

อุทยานหยุนไถ่ซานตั้งอยู่ทางตอนเหนือของเมืองเจียวจั้ว ทางตอนใต้ของเทือกเขาไท่หัง ตั้งใกล้เมืองลั่วหยางในมณฑลเหอหนานของจีน ถือเป็นสถานที่ท่องเที่ยวระดับ5A และเป็นอุทยานทางธรณีที่ถูกขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลก อุทยานธรณีหยุนไถ่ซานมีลักษณะเฉพาะด้วยการเคลื่อนตัวของเปลือกโลกและภูมิทัศน์ที่งดงามซึ่งเกิดจากกระบวนการทางอุทกพลศาสตร์ร่วมกับทิวทัศน์ทางนิเวศวิทยาที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ

ว่ากันว่าผู้มาเยือนหยุนไถ่ซานจะต้องมาพบกับฤดูไม้ผลิทุกๆ สามก้าว พบน้ำตกทุกๆ ห้าก้าว พบบ่อน้ำทุกๆ สิบก้าว ทิวทัศน์ของหยุนไถ่ซานเปลี่ยนไปตามฤดูกาล สามารถท่องเที่ยวได้ทั้ง 4 ฤดูกาล ในฤดูใบไม้ผลิและฤดูร้อนหยุนไถ่ซานจะเต็มไปด้วยพื้นที่สีเขียวของป่าและน้ำตกที่สวยงาม

ในฤดูใบไม้ร่วงบรรดาใบไม้ในหยุนไถ่ซานจะเปลี่ยนหลายหลากสี ซึ่งสามารถเห็นได้จากระยะไกล สลับกับทิวทัศน์ของน้ำตกและในฤดูหนาวหิมะจะเปลี่ยนภูเขาให้กลายเป็นสีขาวโพลน น้ำตกจะกลายเป็นน้ำแข็งและต้นไม้เขียวชอุ่มจะถูกปกคลุมไปด้วยหิมะ

“โอโห่! พี่ๆ นี่เราดั้นด้นมาถึงที่นี่เพื่อมาถ่ายแบบชุดฮั่นฝูอย่างนั้นเหรอคะ” มี่อิงเปิดคำถามแรกออกมาทันทีที่ลงจากรถตู้พร้อมกับเพื่อนนางแบบและนายแบบอีกสามคน

“ที่นี่แหละเหมาะกับการถ่ายแบบชุดฮั่นฝูทั้งแบบภาพนิ่ง และถ่ายแบบคลิปวิดีโอแบบซีรีสสั้นๆ”

“ถ่ายแบบวิดีโอเหมือนซีรีสสั้นๆ อย่างนั้นเหรอคะ” หญิงสาวถามกลับไปด้วยความแปลกใจ

ในขณะที่สาวใหญ่เจ้าของร้านเดินทางมาควบคุมและดูแลการทำงาน ของทีมงานที่ทำหน้าที่โปรโมทร้านฮั่นฝูของนางเพื่อทำการตลาดครอบครองการขายชุดฮั่นฝูในท้องตลาดซึ่งเป็นที่นิยมในขณะนี้

“ไม่ต้องห่วงหรอกน้องมี่อิง การถ่ายวิดีโอแบบซีรีสสั้นๆ จะเอาไปลงในแอพโต๋วอิน เพื่อโปรโมทร้านของพี่สาวให้แพร่หลายและเป็นที่รู้จัก นี่คือการทำการตลาดแย่งพื้นที่ของธุรกิจตัวนี้ อีกอย่างนายแบบและนางแบบที่ได้มีโอกาสถ่ายแบบชุดฮั่นฝูที่ลงไปและมีผู้ติดตามเยอะๆ ส่วนใหญ่จะถูกคัดไปเป็นดาราต่อไปในวันข้างหน้านะ ดังนั้นการถ่ายแบบชุดฮั่นฝูจึงเป็นก้าวแรกของงานในวงการบันเทิง”

“อ่อ! เป็นอย่างนี้เองแต่มี่อิงไม่ได้ต้องการเป็นนักแสดงเลยนะคะ คงจะได้ถ่ายแบบให้กับทางร้านพี่ได้แค่เพียงครั้งนี้เท่านั้น เพราะหลังจากนี้มีตารางต้องขึ้นบินตลอดเลย” หญิงสาวบอกอีกฝ่ายกลับไป

เฮ้อ! เสียงทอดถอนหายใจดังออกมาทันทีครั้นสาวใหญ่เจ้าของร้านได้ยินเช่นนั้น

“น่าเสียดายจริงๆ เลยมี่อิงเอ้ยมี่อิง คนอื่นอยากเข้าวงการนี้จนตัวสั่นแต่เธอกลับไม่รับโอกาสที่กำลังหยิบยื่นมาถึง รู้ไหมพวกที่มาด้วยกันในวันนี้อยากให้พี่สาวพาเข้าวงการบันเทิงทั้งนั้นเลย เพราะพี่สาวก็มีงานเป็นฝ่ายคอสตูมเสื้อผ้าให้กับผู้จัดหลายค่าย ชุดฮั่นฝูที่ใช้ในการแสดงซีรีสส่วนใหญ่ก็จะตัดมากจากที่ร้านทั้งนั้น” สาวใหญ่เจ้าของร้านบ่นพึมพำ

“ก็มี่อิงเป็นแอร์โฮสเตส งานประจำที่มั่นคงแบบนี้หาไม่ได้ง่ายเลยนะคะสำหรับยุคนี้” หญิงสาวตอบกลับไปเสียงอ่อย

“ช่างเถอะ! ถึงจะเสียดายแต่จะทำอย่างไงได้ละ รู้อะไรไหมดาเมจเธอแรงมากๆ ดูสิใบหน้าเก๋ สวยเฉี่ยวคม สายตาจิกแรงกล้ามาก แต่งชุดฮั่นฝูเป็นผู้ชายก็หล่อเท่จำพวกบุรุษหน้าหวานในซีรีสจีนโบราณ แต่งแบบนางร้ายจำพวกนางพญามารหรือบทนางเอกที่ร้ายๆ เธอก็เอาอยู่ แต่งแบบสวยหวานยิ่งไม่ต้องพูดถึงเอาอยู่หมดทุกลุคเลย นี่ถ้าใจอยากเป็นนักแสดงละก็บอกเลยเกิดแน่ ดังเปรี้ยงเพียงชั่วข้ามคืนเลยเชียวละ” สาวใหญ่เจ้าของร้านบอกหญิงสาวกลับไป

ถ้อยคำดังกล่าวทำเอามี่อิงหัวเราะในลำคอออกมาเบาๆ ครั้นได้ยินเช่นนั้น

“มี่อิงไม่อยากเป็นบุคคลสาธารณะ ขี้เกียจรับมือกับพวกแอนตี้แฟรนด์มากเลยค่ะ เพราะว่าไม่ได้เป็นคนที่จะยอมถูกกระทำแต่ฝ่ายเดียว แรงมาแรงกลับ ร้ายมาร้ายกลับไม่เหมาะที่จะมาอยู่ในวงการบันเทิงหรอกค่ะพี่สาว มี่อิงไม่ได้เป็นคนดีอย่างที่พี่เห็นหรอกนะคะ” หญิงสาวบอกอีกฝ่ายกลับไปตรงๆ

สาวใหญ่เจ้าของร้านยักไหล่ไหวไปมาครั้นได้ยินเช่นนั้น

“ยุคสมัยนี้ผู้หญิงอย่างเราต้องเป็นแบบนี้แหละจึงจะอยู่รอด สวยๆ ร้ายๆ เท่านั้นจึงจะทันคน เพราะฉะนั้นพี่เตรียมชุดฮั่นฝูสำหรับมี่อิงถ่ายแบบมาโดยเฉพาะเลยนะ ตามบุคลิกของนางแบบเป็นหลัก มี่อิงถูกเลือกให้เป็นตัวหลัก ส่วนคนที่เหลือเป็นตัวรองคู่ของมี่อิงไม่มี เพราะว่าพี่จะถ่ายแบบและทำซีรีสสั้นๆ ในลักษณะให้มี่อิงเป็นทั้งชายและหญิง”

ห๊ะ! หญิงสาวอุทานออกมาโดยพลันครั้นได้ยินเช่นนั้น

“ถ่ายคนเดียวไม่มีคู่ แต่ให้เป็นทั้งผู้ชายและผู้หญิงอย่างนั้นเหรอคะ ทำแบบนั้นมันได้ด้วยเหรอ” มี่อิงถามสวนกลับไป

“ได้แน่นอน! ก็บอกแล้วไงว่าทำงานโดยเลือกจากคนที่มาเป็นแบบ เดี๋ยวช่วงเช้าเซตแรกแต่งเป็นผู้ชายและถ่ายซีรีสสั้นๆ ช่วงบ่ายแต่งเป็นผู้หญิงและทำซีรีสสั้นๆ เหมือนกัน ชุดเซตช่วงบ่ายจะเป็นนางพญามาร แนวนางเอกร้ายโทนสีของผ้าจะเป็นสีดำและสีแดงเป็นหลักนะ เดี๋ยวช่างแต่งหน้าทำผมจะลงมือแปลงโฉมให้น้องมี่อิง เราต้องทำงานแข่งกับเวลาเสร็จแล้วจะได้กลับบ้าน” สาวใหญ่เจ้าของร้านบอกหญิงสาวพลางส่งยิ้มให้ก่อนจะเดินไปทางอื่นเพื่อตรวจดูงาน

ในขณะที่เด็กสาวได้แต่ยืนทำตาปริบๆ ครั้นได้ยินเช่นนั้น

“ว้าว! นี่ฉันจะได้สวมชุดนางมารอย่างนั้นเหรอ...เออก็ดีแฮะซีรีสสั้นแนวนางเอกร้ายๆ แบบนี้ก็ดีเหมาะเลยจะได้รู้ว่าแต่งออกมาแล้วเป็นอย่างไงจะเข้าท่ากับเขาหรือเปล่าก็ไม่รู้...ว่าแต่เพิ่งจะรู้ว่าใกล้เมืองลั่วหยางมีอุทยานแบบนี้ด้วย ทิวทัศน์และบรรยากาศเหมือนอยู่ในยุคโบราณจริงๆ เลย” มี่อิงพึมพำออกมาเบาๆ ก่อนจะยกมือขึ้นปิดปากของตัวเองทันที

“บ้าเอ้ย! จะมาพูดเรื่องแบบนี้ทำไมกันอีกนะ” มี่อิงบ่นให้ตัวเอง

“น้องมี่อิงใช่ไหม” เสียงห้าวของทีมงานดังขึ้นทางด้านหลัง

ร่างระหงหันกลับไปตามเสียงเรียกอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเห็นชายวัยประมาณสามสิบต้นๆ ยืนถือเอกสารอยู่

“นี่คือบทพูดสั้นๆ ที่จะต้องใช้ถ่ายทำทั้งช่วงเช้าและช่วงบ่าย น้องเอาไปอ่านทำความเข้าใจฆ่าเวลาก่อนนะ” กล่าวพร้อมยื่นบทที่อยู่ในมือส่งให้หญิงสาว

มี่อิงรีบยื่นมือรับเอาไว้อย่างรวดเร็ว พร้อมเสียงของอีกฝ่ายดังขึ้น

“อุทยานหยุนไถ่ซานมีพื้นที่กว้างมากเพราะฉะนั้นเอาวิทยุสื่อสารเก็บไว้กับตัวด้วยนะ จะได้เรียกหากันได้ง่ายๆ เวลาไปห้องน้ำก็จะได้รู้ ถ้าไม่จำเป็นอย่าไปไหนไกลเดี๋ยวจะหลงทางกัน เพราะนักท่องเที่ยวหลงกันเยอะมัวแต่เดินชมธรรมชาติก็เลยเดินไปไกลกว่าจะหากันเจอปาเข้าไปหลายวัยเลยเชียวนะ” กล่าวพร้อมยื่นวิทยุสื่อสารให้มี่อิงรับไว้

“ออค่ะ” หญิงสาวรับคำสั้นๆ พลางรับวิทยุสื่อสารมาถือไว้ในมือ

“เขาจะให้วิทยุกับเรามาทำไมว้า ในเมื่อมือถือก็มีกันทุกคนแค่โทรเข้าเครื่องก็จบแล้ว” มี่อิงบ่นพึมพำก่อนจะกวาดสายตาไปทั่วบริเวณที่มีแต่ทิวเขาและป่าไม้เขียวขจี ท่ามกลางน้ำตกที่แทรกกลางภูผา