2
2237 Words
‘อุ๋มออกไปกับคุณวิน ไม่ต้องห่วงนะ’
“เออ ไม่ห่วง”
เธอบ่นงึมงำอย่างหัวเสียจัดแจงเช็ดเนื้อตัวจนแห้งอย่างกระแทกกระทั้นใส่ชุดคลุมอีกตัวแล้วล้มตัวลงนอนบนเตียงขนาดใหญ่ทันที โกรธคนเป็นพี่จนระบายออกมาเป็นคำพูดไม่ออก เจอตัวจะบิดให้เนื้อเขียวเลยคอยดู ทำไมถึงได้ยอมให้คนแบบนายนาวินนั่นด้วยนะ เธอไม่เข้าใจเลย ก่อนจะปิดตานอนและความเหนื่อยเพลียก็ทำให้เธอหลับได้ในเวลาต่อมา
จนเช้าอมิตาก็ยังไม่กลับ ดีหน่อยที่โทรเข้ามาบอกว่าจะไปทำธุระกับนาวินและเย็นนี้คงแล้วเสร็จอย่างแน่นอน อาจกลับบ้านได้เมื่อทุกอย่างเรียบร้อย
พนักงานนำอาหารเช้าเข้ามาบริการให้ถึงในห้อง พิชชาอรกินจนอิ่มหนำแล้วล้มตัวลงนอนรอเวลา แต่เธอก็นอนไม่หลับ เลยหยิบรีโมตมากดเปิดดูอะไรไปเรื่อยเปื่อย
จนบ่ายอมิตาก็ยังไม่กลับเข้ามาเสียที จะโทรหาก็นึกได้ว่าพี่สาวไม่ได้พกเอาโทรศัพท์ไปด้วย พิชชาอรให้นึกเบื่อหน่ายหนักกว่าเก่าแล้วเลยตัดสินใจออกไปเดินดูบรรยากาศของโรงแรมโดยรอบๆเพื่อให้เวลาเดินต่อได้อย่างไม่น่าเบื่อนัก
โรงแรมห้าดาวแห่งนี้ เธอเคยคุยกับน้องๆที่ทำงานว่าที่นี่ออกแบบได้สวยมาก ถ้ามีเงินเหลือเก็บเหลือใช้กว่านี้ ยังอยากจะมานอนเล่นดูสักหน่อยแต่คงเป็นได้แค่ความคิด ด้วยว่าค่าห้องต่อคืนมากกว่าเงินเดือนเดือนหนึ่งของเธอเสียอีก ครั้นจะมาจริงคงเป็นไปได้ยากเต็มที
แต่พอรู้ว่าที่นี่เป็นของปุญญ์ก็ทำให้ความอยากหายวับลงไป แล้วเดินโต้ลมทะเลที่พัดเข้ามาทางอีกของโรงแรมให้ไล้ผิวไปมามันช่วยให้อารมณ์หงุดหงิดงุ่นง่านของตนเองคลายลงมาได้ไม่น้อยเลยทีเดียว ก่อนจะมองดูอะไรในบริเวณนั้นไปเรื่อยๆ
“โซนนี้อย่าเพิ่งให้ลูกค้าเข้านะ คุณแคนดี้อยู่”
คนสั่งการกระซิบบอก ที่เป็นอันรู้กันว่ามันหมายถึงอะไร แล้วเดินกลับไปด้านหน้าเพื่อไปพักเบรค ส่วนคนรับคำสั่งก็ลุกพรวดพราดหลังวางป้ายบอกไว้ว่าห้ามเข้าใช้บริการชั่วคราวตรงบริเวณสระน้ำที่เห็นวิวทะเลแบบพาโนรามา ก่อนวิ่งปรู้ดไปเข้าห้องน้ำเพราะของดองที่กินไปเมื่อเที่ยงทำพิษเข้าให้
ป้ายห้ามเข้าถูกวางไว้ไม่ดีนัก จึงถูกลมหอบใหญ่พัดวูบจนล้มเซลงแล้วกลิ้งไปตามแรงลมจนพ้นจากบริเวณทางเข้าของสระน้ำติดทะเลที่เป็นจุดขายของโรงแรม เนื่องจากอยู่ในช่วงโลวซีซันที่มีนักท่องเที่ยวน้อยมาก จึงเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้น
พิชชาอรที่เดินดูอะไรไปรอบๆ จนไปเจอกับส่วนที่เป็นสระว่ายน้ำทั้งยังทำยื่นออกไปทางทะเลถึงค่อยยิ้มออก ตรงนี้แหละที่ทำให้เธออยากมาพัก แค่เห็นในรูปยังว่ามันสวยสุดๆไปเลยแล้วตอนนี้มันก็อยู่ตรงหน้าเธอนี่แล้ว
ในรูปว่าสวยขนาดไหนของจริงนี่สิสวยกว่าในรูปเป็นกองเลย
พิชชาอรเมียงมองไปรอบๆเห็นว่าตอนนี้ไม่มีใครในบริเวณนั่น จึงยิ้มกริ่มเดินรี่ตรงไปสำรวจ
มีสระน้ำวนด้วย เสียแต่ทำขอบเดินไว้แคบไปหน่อย นี่ถ้าเดินไม่ระวัง ได้ตกไปแน่
ว่าแล้วก้มลงไปแตะมือในนั้น ที่ห้องพักนั่นเป็นอ่างขนาดเล็กที่แช่เต็มที่ได้ไม่เกินสองคน แต่ตรงนี้ใหญ่โตทั้งยังบรรยากาศดีมากๆอีกด้วย
อุ่นสบาย น่านอนแช่จัง เสียดายที่เธอไม่มีชุดติดมา พิชชาอรคิดอยู่เพียงลำพังแล้วตัดใจเดินไปสำรวจตรงที่อื่นบ้าง
“อ่า...อืม... ตรงนั้นอย่าค่ะ พลีส อ่า...”
เสียงงึมงำปนครางซี้ดแว่วออกมาจากทางอีกด้าน พิชชาอรเลยหยุดเท้า หน้าแดงกล่ำขึ้นมาทันทีด้วยความอายเมื่อเห็นว่ามีคนกำลังทำกิจกรรมอะไรกันตรงนั้น ที่มีไม้ประดับวางเรียงรายบดบังอยู่
“น่าเกลียดชะมัด ในห้องไม่มีให้ทำหรือยังไง” พิชชาอรถอยหลังทั้งยังนึกรังเกียจคนพวกนี้ น่าไม่อาย ที่โล่งแจ้งยังไม่เว้นจะทำเรื่องแบบนี้
แต่เจ้ากรรม ด้วยความไม่ทันตั้งตัว เธอถอยหลังมาโดยไม่ดูแล้วจึงรู้ตัวว่าก้าวพลาดพลัดตกลงไปในสระน้ำในทันที
“ว้าย!”
ตูม!
พิชชาอรตกลงไปในน้ำด้วยความตกใจที่ขาไม่สามารถหยั่งถึงพื้น ทำให้เธอตะเกียกตะกายตัวเองในสระจนกินน้ำเข้าไปหลายอึก แล้วพยายามตั้งสติขณะที่ตั้งสติได้แล้วนั้นลำตัวของเธอก็ถูกคว้าเอาไว้ แล้วรัดนั่นก่อนจะถูกพาขึ้นมาที่ขอบสระได้ในที่สุด
“คุณเองหรอกเหรอ”
เสียงคนที่ช่วยเธอว่าขึ้น พิชชาอรไอเอาน้ำออกมาลูบใบหน้าแล้วถึงแหงะมองเขา จึงเห็นว่าเป็นเจ้าของโรงแรมแห่งนี้ ที่ช่วยเธอเอาไว้ แต่แล้วเสียงหวานๆของอีกคนก็ดังแทรกขึ้นกลางปล้อง
“ปุญญ์คะ เป็นยังไงบ้าง แล้วนี่เธอเข้ามาทำอะไร ป้ายก็บอกไว้นี่ว่าห้ามเข้า”
“ไปรอที่ห้องเดี๋ยวผมตามไป”
ปุญญ์ลุกขึ้นแล้วเข้าไปดันหลังหญิงสาวคนนั้นให้ทำตามคำสั่งของเขา แล้วจึงหันมามองที่เธอ ตอนนี้พิชชาอรเปียกโชกไปหมดทั้งตัวแล้ว เธอบิดเสื้อที่ชุ่มโชกน้ำด้วยมืออย่างไม่สบอารมณ์นักทั้งกางเกงทำงานนั่นด้วยที่เปียกไปหมด ปากก็บ่นไม่หยุด
“น่าเกลียดชะมัด ที่อื่นไม่มีแล้วหรือไง”
“อะไรครับที่ว่าน่าเกลียด” ปุญญ์ถามยิ้มๆ เขาคิดว่าเมื่อครู่ที่กำลังพัวพันกับสาวดีกรีร้อนพิชชาอรเองคงเห็น
“รู้แล้วยังจะถาม” เธอว่ากลับแล้วส่งสายตาอย่างรังเกียจให้ด้วย
“กิจกรรมแบบนี้ มันน่ารังเกียจตรงไหนกัน” เขาว่าเสียงเนิบๆ อดคิดไม่ได้ว่าเธอคงพยายามทำตัวให้ดูเดียงสาละมัง เพื่อเรียกความสนใจจากเพศตรงข้ามแบบที่เคยใช้ได้ผลมาก่อน ดีแต่ว่าเขารู้ทัน
ว่ากันว่าเพศชายชอบนักล่ะ หญิงสาวที่ดูอ่อนใสไร้เดียงสา ไม่แน่ว่าพิชชาอรเองก็อาจจะทำเช่นนั้นอยู่ก็เป็นได้
“ที่สาธารณะแบบนี้ มันสมควรหรือไง ที่จะมา...เอ่อ...มาทำอะไรกันแบบนั้นน่ะ” พิชชาอรกระดากจะพูดถึง ใบหน้าสวยเฉี่ยวออกร้อนแดงระเรื่อขึ้นทันทีขณะโต้ตอบเขา
“โอเค เราจะไม่คุยเรื่องนี้อีกแล้ว”
เขาว่าคล้ายยอมจำนน แต่แท้ที่จริงปุญญ์แค่ไม่ต้องการจะเถียงกับผู้หญิงอย่างเธอด้วยเรื่องไร้สาระเช่นนั้น มันไม่เกิดประโยชน์กับใครแถมยังเสียเวลาอีกด้วย แล้วเผลอมองเรือนร่างใต้เสื้อผ้าที่เปียกโชกของเธอด้วยสายตาอย่างหนึ่ง หากพิชชาอรเงยมาเห็นเข้าคงได้ควักเอาลูกตาของเขาเควี้ยงลงทะเลไปแน่ๆ ก่อนจะบอกขึ้นด้วยเสียงราบเรียบ
“ผมจะให้เด็กจัดการเสื้อผ้าให้ ขึ้นไปรอบนห้องก่อนก็แล้วกัน”
“ขอบคุณค่ะ เป็นพระคุณอย่างที่สุด” พิชชาอรบอกประชดนิดๆ เค้นเสียงใส่เขา
“ถ้าเรียบร้อยแล้วเชิญที่ห้องเลยครับ” ปุญญ์บอกตัดบท พิชชาอรยิ้มเยาะหน่อยหนึ่งก่อนว่าเบาๆ “สงสัยอยากขึ้นห้องเต็มที”
“หรือคุณอยากเปลี่ยนชั้นที่พักเป็นแถวๆห้องผมก็ได้นะ ยินดีครับ”
ปุญญ์ว่ายั่วๆยิ้มๆ ทำเอาคนที่เพิ่งได้เห็นได้ยินเสียงสยิวของผู้หญิงคนนั้นกับเขา หน้าแดงซ่านขึ้นมาอีกรอบ ก่อนจะหันหลังเดินจากไปด้วยความกระดากอายอย่างที่สุด พิชชาอรกระแทกนิ้วจิ้มปุ่มกดตัวเลขบอกชั้นในลิฟต์ บ่นงึมงำคนเดียวในนั้นว่าเขาสิต้องอายไม่ใช่เธอต้องมาอายแบบนี้ พอขึ้นมาถึงห้องก็พบว่าอมิตานั่งดูรายงานโทรทัศน์รออยู่แล้ว
“ไปไหนมากี๋ ทำไมเปียกมาแบบนั้นล่ะ”
“อย่ามาทำเป็นพูดดี หายไปไหนมาทั้งคืน”
อมิตาเงียบเสีย ไม่ตอบน้องสาว จนคนถามชักหงุดหงิด ถามต่ออีก “ตกลงเรียบร้อยหรือยัง ธุระอุ๋มน่ะ”
“อือ ขายแล้ววินจะโอนเงินให้”
“จะให้แน่เหรอ”พิชชาอรถามเสียงสูง“ไม่ใช่ถูกเขาหลอกมาอีกหรือไง”
“ไม่หรอกกี๋ วินเขารวยมากนะ จะมาโกงเงินเราทำไมกัน”
“ให้มันจริงเหอะ” พิชชาอรกอดอกบอก ไม่อยากเชื่อว่าคนอย่างนั้นจะทำตามคำพูด ครู่ใหญ่ๆก็มีพนักงานของโรงแรมนำของมาให้
“ท่านประธานให้มาส่งเสื้อผ้าสำหรับผลัดเปลี่ยนของคุณพิชชาอรค่ะ”
พนักงานคนนั้นบอกแล้วนำของมาวางไว้ให้ที่ชุดโต๊ะรับแขกค่อยจากไป พิชชาอรรอจนประตูปิดลงจึงเปิดกล่องเสื้อผ้าออกดู เห็นมีชุดเดรสผ้าฝ้ายสีฟ้าน้ำทะเลในนั้น ทั้งยังมีอีกชุดในกล่องนั่นด้วย พอเธอหยิบออกมาดูก็พบว่ามันเป็นชุดชั้นในที่ตรงไซซ์กับของเธอพอดิบพอดี
นี่เขาใช้อะไรวัดเรือนร่างของเธอกัน ขนาดไม่ได้จับต้องมองด้วยตายังระบุไซซ์ได้ขนาดนี้
พิชชาอรหน้าแดงจัดขึ้นมาอีกครั้ง แล้วรีบกลบเกลื่อนเมื่อเห็นอมิตายืนมองอย่างแปลกใจ รีบเก็บมันเข้าไปดังเดิม
“อุ๋มมีเสื้อผ้าติดมาไหม ขอเราชุดหนึ่ง”
เธอไม่ชอบใจทุกอย่างที่เป็นของเขาทั้งนั้น ไม่สะดวกใจจะเอามาใช้ด้วย ดีที่อมิตาแวะหาเสื้อผ้ามาไว้ให้ หากไม่มีจริงๆเธอก็ยอมทนใส่ผ้าเปียกๆแบบนี้กลับดีกว่าใช้ของของเขา
“ถ้าเรียบร้อยแล้วเรากลับกันเถอะอุ๋ม”
บอกคนเป็นพี่แล้วพากันลงมาด้านล่างแจ้งกับพนักงานว่าเช็คเอาท์และขึ้นรถกลับที่พักในเวลาถัดมา
“พี่กี๋คะ”
พิชชาอรเงยหน้าจากเอกสารบนโต๊ะ เมื่อถูกเรียกจากลูกน้องคนสนิทในวันทำงานวันแรก ที่ได้หยุดทำธุระของตัวเองเพียงแค่วันเดียวเท่านั้น ที่เหลือกยกให้อมิตาทำธุระไปจนสิ้น เมื่อกลับมาเพียงวันแรกก็ดูท่าจะมีปัญหาให้เธอต้องจัดการอีกแล้ว
“ว่าไงน้ำตาล”
อีกฝ่ายเป็นเด็กสาวอายุย่างยี่สิบปี ที่เพิ่งเข้ามาทำงานใหม่ น้ำตาลบอกเสียงอ่อยว่า “ช่วยเคลียร์ลูกค้าให้น้ำตาลทีค่ะ ในห้องวีหนึ่งนะคะ”
พิชชาอรวางปากกาลงทันทีเมื่อได้ยินว่าต้องเคลียร์ลูกค้าในห้องวีหนึ่ง หรือ ห้องวีไอพีหมายเลขหนึ่ง นั่นคือ ลูกค้ากำลังโกรธจัดและมีท่าทีที่จะตกลงกันไม่ได้ ไม่ยอมและคงสร้างปัญหาขึ้นในเวลาอันใกล้ เธอสอบถามเด็กสาวที่มาขอความช่วยเหลือจนรู้รายละเอียดทั้งหมดแล้วจึงเข้าไปพบลูกค้าในทันที
“สวัสดีค่ะน้องบัว”
ลูกค้าเป็นหญิงสาววัยยี่สิบต้นๆ ที่มีดีกรีเป็นถึงดารานักแสดงและเป็นลูกหลานไฮโซมีชื่อเสียง อีกฝ่ายได้ยินเสียงทักก็เงยหน้าจากจอมือถือ แล้วก้มหน้าลงไปใหม่ พูดเสียงห้วนว่า
“บัวไม่ซื้อแล้ว อะไรกันคะ คราวก่อนบอกบัวว่าโปรแกรมนี้มันมีแถม ซื้อหนึ่งแถมเลเซอร์หนึ่งโบท็อกซ์อีกหนึ่ง แล้วยังจ่ายราคาลดห้าสิบเปอร์เซ็นต์ นี่อะไรมาคิดเงินบัวราคาเต็ม บัวยกเลิกค่ะ ไม่เอา แล้วก็จะมาที่นี่อีก”
“โอ๋ โอ๋ น้องบัวใจเย็นๆนะคะ” พิชชาอรปลอบอย่างคนคุ้นเคยกันดี แล้วรีบอธิบาย
“เด็กในร้านคงอธิบายไม่เคลียร์ ไม่เป็นไรเดี๋ยวพี่จัดการให้เอง นี่ไงคะน้องบัว มันจัดโปรฯอยู่ แต่ต้องชำระเงินสดก่อนสิ้นเดือนเท่านั้นค่ะ” พิชชาอธิบายอย่างใจเย็น
“สิ้นเดือน? มันผ่านมาแค่ห้าวันเองนะ...แล้วเธอน่ะปากมีไหม ทำไมไม่พูดไม่บอกฉันว่าหมดดีลแล้ว” สาวน้อยที่ชื่อบัวเชิดหน้าถือดี ท่าทางโกรธเกรี้ยวบอก ท้ายประโยคชี้หน้าลูกน้องของเธออย่างเอาเรื่อง
“ใจเย็นค่ะน้องบัว” พิชชาอรรีบห้าม นึกสงสารเด็กในสังกัดที่คงขวัญเสียไปแล้วตอนนี้ แล้วรีบสะกิดลูกน้อง “ขอโทษคุณบัวแล้วไปเตรียมห้องทรีทเม้นต์ตัวไป” แล้วหันมาทางลูกค้าเจ้าปัญหา “น้องบัวขา ไปนวดกระชับผิวกันก่อนดีกว่า ตัวนี้เพิ่งมาใหม่ พี่ให้โปรแกรมนี้พิเศษสำหรับน้องบัวคนเดียวเลยนะคะ”
หญิงสาวชื่อบัวเงียบแล้วทำเฉยเสีย ใบหน้าไม่สบอารมณ์นัก พอดีกับที่ประตูห้องวีหนึ่งถูกเคาะแล้วเปิดออกพอดี บัวหันขวับไปมองแล้วยิ้มหวานเรียกคนมาใหม่
“พี่ปุญญ์”
- Writer
