EVELYN
“Umalis ka na,” sabi ko sa kanya.
Kumalas siya sa pagkakayakap sa akin at lumabas sa room ko. Napa-hinga na lang ako ng malalim dahil sa inis ko. Ayaw kong pag-usapan namin ang bagay na ‘yon. Alam ko kasi na hindi naman ito kailangan.
Lumabas ako at nakita ko siya na nililinis ang mga kalat sa sahig. Nakatingin lang ako sa kanya. Nang lumingon siya sa akin ay agad akong tumalikod at pumasok sa loob ng kusina. Niligpit ko na lang ang pagkain namin. Habang naghuhugas ako ay naramdaman ko na niyakap niya ako.
Lihim naman akong napangiti at para bang nawala ang inis ko sa kanya.
“Baby, dinner tayo mamaya sa labas.” bulong niya sa tainga ko.
“Bakit?”
“Baby, kailangan ba may dahilan para magdinner tayo sa labas? Mas gusto mo ba dito sa unit mo o doon sa pad ko?” tanong niya sa ak
