ปลดผนึกหัวใจคุณหมอไร้รัก

แขกไม่ได้รับเชิญ

"อะไรนะ! นี่นายจะไปเป็นแพทย์อาสาบนดอยเหรอ?"

หมอนพคุณถึงกับถามย้ำอีกทีหลังจากที่ได้ยินน้องชายบอกแบบนั้น ว่าแล้วทำไมวันนี้ธันวาถึงได้มาหาเขาถึงโรงพยาบาล

"ครับพี่..ผมตั้งใจเอาไว้นานแล้ว รอบนี้คือมันถึงเวลาที่เหมาะสมแล้วครับ ผมฝากพี่ดูแลคลินิกให้หน่อยนะประมาน2-3เดือนครับ"

"เรื่องนั้นมันไม่มีปัญหาหรอกเพราะพี่ก็เป็นหุ้นส่วนอยู่แล้วแต่ว่า แฟนนายอ่ะ?"

"นี่พี่รู้ได้ไง อ่า! แม่สินะป่านนี้แม่คงไปป่าวประกาศบอกเขาไปทั่วแล้ว หึ่มม!ผมลืมข้อนี้ไปเลย"

"แล้วตกลงนายมีแฟนจริงมั้ย?"

"แค่หลอกแม่ว่ามีแฟนแค่คนเดียวแต่ลืมสนิทไปเลยว่าแม่ต้องไปบอกเพื่อนๆในสมาคมแน่ เห้อ! ป่านนี้ข่าวเรื่องผมมีแฟนคงดังไปทั่วแล้ว"

"ฮ่า ฮ่า นี่นายมีความคิดเรื่องโกหกแม่ด้วยเหรอ?"

"ก็ยัยตัวแสบ.."

ธันวาหยุดพูดทันทีเมื่อนึกถึงยัยตัวแสบวาทยา หลังจากเมื่อวานที่เธอมาก่อความวุ่นวายที่คอนโดของเขาวันนี้ก็หายเงียบกริบไปเลย ไม่ไลน์มาอย่างเช่นทุกวัน ไม่ว่าจะเป็นตอนเช้า กลางวัน เย็น ก่อนนอน ปกติแล้วยัยตัวแสบจะส่งแชทมาทุกวันแต่วันนี้เงียบเชียบมาก

'เอ๊ะ!หายไปทั้งแต่เมื่อวานล่ะถึงบ้านก็ไม่ไลน์มาบอกหรือว่าจะเป็นอะไรไป'

"มีอะไรรึเปล่า?"

"อ้อ มะ ไม่มีอะไรครับพี่ งั้นผมขอตัวกลับก่อนดีกว่า"

"พรุ่งนี้วันหยุดไม่ใช่เหรอ ไปดื่มกันหน่อยมั้ย?"

"ผมไม่ดื่มเหล้า มันเสียสุขภาพ"

"งั้นตามใจนาย"

"ไปล่ะครับพี่นพ หวัดดีครับ"

หมอธันวายกมือไหว้พี่ชายผู้มีอายุมากกว่าเขาห้าปี ทั้งคู่นั้นถูกเลี้ยงดูมาอย่างดีมีความสนิทสนมรักใคร่กลมเกลียวกันมากกว่าพี่น้องปกติอย่างครอบครัวอื่น

-คอนโดของหมอธันวา-

หมอธันนั่งอยู่บนโซฟาหน้าทีวีในห้องรับแขกที่แบ่งกันเป็นโซนๆในคอนโดหรูราคาหลักหลายล้านของเขา เขาพับแขนเสื้อเชิ๊ตขึ้นกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนโซฟาอย่างผ่อนคลายกับความเหน็ดเหนื่อยในวันนี้

ตึ่ง!

เสียงแชทไลน์ดังขึ้น

'เจ้านายครับผมส่งIGของคุณวาทยาไปให้ตามที่สั่งแล้วครับ'

'โอเค'

เลขาของหมอธันวานั่นเอง เขาให้นาวีเลขาของเขาไปค้นหาIGวาทยามาเพราะไม่อยากจะไลน์ไปหาเธอ เขาอยากไปส่องดูว่าเธอเคลื่อนไหวอะไรในไอจีบ้างหลังจากที่เงียบหายไปทั้งแต่เมื่อวาน

อีกอย่างที่กังวลที่สุดคือรูปที่ถ่ายกันเมื่อวานถ้าหลุดออกไปเขาได้เป็นกระแสบนโซเชียลอีกหลายวันแน่ ทั้งมินดาและต้นข้าวก็คงจะตามมาสัมภาษณ์ไม่ไหว

ช่วงนี้เขาไม่ได้เจอทั้งมินดาและต้นข้าวเท่าไหร่ เพราะทั้งคู่นั้นมีครอบครัวและมีลูกต้องดูแล อีกอย่างหนึ่งเขาก็ไม่อยากจะไปวุ่นวายมาก เพราะสถานะของเขาตอนนี้ไม่สมควรเข้าไปทำตัวสนิทสมกับเธอมากเกินไป

เขาเปิดมือถือเขาไปในแอพIG ค้นหาชื่อของวาทยาตามลิงค์ที่เลขาของเขาส่งมา เขาเลื่อนดูรูปของวาทยาส่วนมากจะเป็นรูปอาหารซะมากกว่า รูปล่าสุดก็คงจะเป็นรูปสลัดผักที่เขาทำให้เธอกินแคปชั่นเป็นรูปอิโมจิหัวใจ หมอธันวาเผลอยิ้มออกมาแบบไม่รู้ตัว

ตึ่ง!

'ทำอะไรอยู่คะ? อย่าบอกนร้าาาว่าคิดถึงวาอยู่'

แชทไลน์ของคนที่เขากำลังนั่งส่องไอจีดังขึ้น เขารีบเปิดอ่านทันทีเพราะเหมือนกับว่าจะรอข้อความจากวาทยาอยู่เหมือนกัน

'ใครคิดถึงเธอ'

'อุ้ยๆๆ ตอบไวมาก คิดถึงอยู่แน่ๆ'

หมอธันวาอมยิ้มใส่หน้าจอมือถือเมื่อโดนจับได้

'มีอะไร?'

'พรุ่งนี้ไปเที่ยวกัน'

'ไม่ไป'

'ก็แล้วแต่ ชิส์'

'แค่นี้แหละ'

'แบร่ๆๆ'

ตบท้ายด้วยสติ๊กเกอร์แลบลิ้นปลิ้นตาเหมือนเดิม หมอธันวาถึงกับหัวเราะออกมา เอาเข้าจริงๆวาทยาก็เป็นคนที่น่ารักมากๆแต่ว่า เขายังไม่อยากมีใครเพราะรักที่เขาเคยมีให้กับมินดาข้างเดียวนั้นมากเกินไปที่เขาจะลืมเลือน และอีกอย่างวาทยาก็เด็กเกินไป มีอายุที่ห่างกับเขาอยู่หลายปี เขาคิดว่าไม่น่าจะไปด้วยกันรอด

เช้าวันใหม่

08:00

กริ่ง!

เสียงกริ่งดังขึ้นปลุกให้หมอธันวาที่กำลังนอนหลับอยู่สบายๆในวันหยุดต้องลุกขึ้นมาอย่างงัวเงีย

"ใครมาแต่เช้า"

เขารีบลุกขึ้นมาเปิดมาประตูในขณะที่ยังสวมกางเกงนอนและเสื้อยืดธรรมดา เขาไม่ทันได้ดูว่าใครมาหาเพราะเข้าใจว่าเป็นคนมาส่งของมากกว่า

แอ๊ดด!

หมอธันวาเปิดประตูออก

"Hi อรุณสวัสดิ์ค่าาาา"

ยัยตัวแสบวาทยากำลังยืนยิ้มโบกมือทักทายในชุดกางเกงขากระบอกเอวสูงเสื้อเชิ๊ตวินเทจสวมไว้ในกางเกงทำให้ร่างอรชนนั้นดูปราดเปรียวน่ามองนัก

"มาทำไม?"

หมอธันวาถามออกไปด้วยสุ้มเสียงที่ห้วนๆอย่างรำคาญเพราะเธอมารบกวนเวลานอนของเขาในวันหยุด

"ก็มาชวนพี่หมอไปเที่ยวไงก็บอกไปแล้ว"

"ก็บอกแล้วว่าไม่ไป กลับไปเลยไป..อย่ามาทำตัวเป็นแขกไม่ได้รับเชิญแต่เช้า"

"ไม่เอาต้องไปค่ะ บอกคุณแม่ไปแล้ว"

พูดพรางเดินเข้ามาในห้องทัน หมอธันวาส่ายหน้าก่อนจะปิดประตูลง

ปัง!

เขาเดินตามคนร่างเล็กไปที่ตอนนี้กำลังนั่งอยู่บนโซฟาที่ห้องรับแขกอย่างหน้าตาเฉย

"ไปอาบน้ำสิคะ วาจะรอค่ะ"

หมอธันวามองวาทยาด้วยความไม่พอใจ เขาเท้าสะเอวขึ้นแล้วหันไปหันมาอย่างทำตัวไม่ถูกเพราะไม่รู้จะทำยังไงกับยัยตัวแสบดี

"กลับไปเลยไป ชั้นไม่ชอบไปเที่ยวอากาศมันร้อน"

"อุ๊บ!พี่หมอนั่นอะไรน่ะคะ"

ต้นข้าวเอามือปิดหน้าทันทีที่สายเธอหลุบต่ำเผลอไปมองเป้าาของเขาพอดี ที่ตอนนี้มันกำลังลุกชูชันพองโตออกมาเนื่องจากว่าเขาเพิ่งจะตื่นนอนและไม่ได้ใส่กางเกงในนอน

"เอ้ย!..บ้าเอ้ย"

หมอธันวาก้มลงเขาปิดเป้าทันที ก่อนจะวิ่งเข้าห้องไปด้วยความอับอาย

"เดี๋ยวสิพี่หมอ! อั้ยหยาาา ไม่เคยคิดเลยนะเนี้ยว่าของเขาจะ...."

วาทยาแก้มแดงปลั่งบิดไปมาด้วยความไม่ใช่ว่าเธอจะไม่รู้ว่าสิ่งนั้นคืออะไรโตเป็นสาวมาจนถึงขนาดนี้แล้ว

หมอธันวาเข้ามาในห้องด้วยความอับอายทำอะไรไม่ถูก

'หมดกันภาพลักษณ์ที่งดงามของชั้น...ยัยตัวแสบ!!'

หมอธันวาโมโหจนควันออกหูที่เจ้าหล่อนบังอาจมาเห็นของลับของเขาถึงจะอยู่ภายในเสื้อผ้าก็เถอะ แต่ มันก็เห็นขนาดอย่างชัดเจนเขารู้สึกว่าชีวิตของเขาช่วงนี้จะโดนขโมยความเป็นส่วนตัวไป50%แล้ว เขาต้องรีบกำจัดยัยนี่ออกไปให้ได้สักทีก่อนที่เขาจะเสียสูญไปมากกว่านี้