หลังลงจากรถหรูของราชสีห์แล้ว เขาก็วนหาที่จอดที่วันนี้รถราค่อนข้างหนาตา คงเพราะมีเกษตรแฟร์ที่บริเวณสนามกีฬาถัดไปไม่ไกลนักจากบริเวณตลาด
แก้วตาเดินเข้าไปในร้านขายของแล้วจึงรีบหยิบข้าวของใช้ส่วนตัว ขณะจะเดินไปชำระเงิน ก็ถูกดึงแขนเข้าไปในช่องขายของช่องหนึ่งที่ปลอดสายตาผู้คน
“คุณโตไม่เล่นแบบนี้ค่ะ…”
ปากที่อ้าร้องว่าราชสีห์ชะงักกึกแล้วเปลี่ยนไปเรียกอีกชื่อแทนทันที
“ลุง ป้า”
“เป็นยังไงบ้างลูก สบายดีไหม
แก้วตาวางตะกร้าลงกับพื้นแล้วเข้าไปดึงแขนลุงกับป้าเข้าไปทางด้านในสุด สายตาคอยมองชะเง้อออกไปด้านนอกอยู่ตลอด ว่าราชสีห์จะเข้ามาหรือยัง
“ลุงกับป้าไม่เป็นอะไรใช่ไหม แก้วเป็นห่วงแทบแย่”
“เออ ลุงกับป้าแกน่ะไม่เป็นอะไรหรอก ว่าแต่แกเถอะ” นายปุยกวาดสายตามองหลานสาวนอกไส้ที่จำใจต้องเลี้ยงมาแต่เล็กจนโตอย่างปร
