“ฤกษ์ดีกลางเดือนหน้า จะทันหรือคะ”
“ไม่ทันก็ต้องทัน นี่พ่อโตเขาจัดการเคลียร์งานเพื่อเอาใจน้องเต็มที่เลยนะ”
เสียงหญิงชราอาวุโสที่สุดในวงกล่าวสรุปด้วยใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม แต่มีความเฉียบขาดในประโยคเหล่านั้นทุกคำ
แม้การมาพบครั้งนี้จะเป็นอันรู้กันว่าเป็นการเจรจาทาบทามสู่ขอฝ่ายหญิง และนั่นก็ราวกับเป็นคำสั่งตอกฝาโลงให้หลานชายของตนเองไปในตัว ข้างฝ่ายของเจ้าบ้านแม้จะกล่าวท้วงไป แต่ก็เป็นไปตามมารยาทเพียงเท่านั้น คนทั้งจังหวัดรู้กันดี หากได้ผูกสมัครรักใคร่ดองกับไร่ราชสีห์แล้ว มีแต่ได้กับได้เพียงเท่านั้น
เมื่อเจรจาตกลงกันเรียบร้อย อยู่ร่วมมื้อเย็นด้วยกันแล้ว จึงแยกย้ายกลับบ้านในเวลาต่อมา
“เป็นอะไร ทำหน้ายังกับจะตาย” คุณชมนาดเหน็บหลานคนโต ขณะนั่งรถกลับมาด้วยกัน ราชสีห์เบนหน้าหนี ปฏิเสธเสียงแข็ง
“เปล่าครับ”
“พรุ่งนี้เตรียมตัวไปส่งย่าด้วย”
“จะกลับแล้วเหรอครับ”
ท่านพยักหน้าให้เป็
