เสียงหอบหายใจผสานกันของสองร่างเปลือยเปล่าในเงามืดดังอยู่อย่างนั้นก่อนจะตามมาด้วยเสียงหวีดแหลมของร่างที่เล็กกว่าพร้อมกับเสียงคำรามของอีกฝ่ายตามมาติดๆ
“เกือบไม่ทัน”
เสียงห้าวบอกขึ้น แล้วจึงโน้มตัวไปคว้ากล่องทิชชูมาดึงกระดาษเนื้อนุ่มเช็ดคราบขาวขุ่นบนหน้าท้องของอีกคนบนที่นอน จนเรียบร้อย เสียงหวานๆก็ถามขึ้นอย่างกล้าๆกลัวๆ
“แก้วกลับห้องนะคะ”
“จะรีบไปไหน เพิ่งจะตีสาม”
“แก้วง่วงแล้วค่ะ” เมื่อตอนบ่ายนั่นก็หลายรอบ ทบรอบแล้วรอบเล่า จนเธอแทบยืนไม่อยู่ ไหนจะรอบดึกนี่อีก แก้วตาลงไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาปิดร่างอย่างกระดากอาย
“มีของมาฝากด้วย”
ราชสีห์พูดเมื่อนึกขึ้นได้ เขาเดินโทงเทงไปหยิบของในถุงกระดาษบอกชื่อร้าน เป็นกล่องเล็กชื่อเดียวกับถุงกระดาษ พอเปิดออกมาก็เห็นเป็นสร้อยคอพร้อมจี้รูปทรงกลมทำจากอะไรก็ไม่รู้ แก้วตาเห็นเพียงมันส่องแสงวาววับดูมีค่ายิ่งนัก ราชสีห์เดินอ้อมมาทางด้านหลังแล้วใส่มันลงมาที่คอข
