อยากสัมผัส...หนูจัดให้
1025 Words
ตัดมาทางด้านของน้ำหวานและเหล่าเพื่อนที่ในตอนนี้ก็กำลังพยายามต่อสู้เพื่อพาตัวเองให้หลุดพ้นจากการคุมขังของเสี่ยอรุณชัยไม่ต่างกัน...
"ก้มลงมาหน่อยจ้ะพี่จ๋า ตรงนั้นแหละจ้ะ"
ปั๊ก!
"อ๊าก!" ไม่เกินวินาทีต่อมาที่ไอ้หน้าปลาหมอนั้นที่มันกำลังมุดเข้าหาระหว่างขาของอีฟ้าใส มือเล็กๆ ของอีฟ้าใสก็ค้ำยันเข้าตรงไหล่ของไอ้ผู้ชายคนนั้นก่อนจะดันตัวเองขึ้นมาทับหัวมันและใช้ส้อมที่เตรียมเอาไว้ในมือเสียบเข้าตรงต้นคอของมันจนเลือดสาดกระจาย
"อ้าวเฮ้ย! จับตัวพวกมันเอาไว้!"
"ถ้าคิดว่าทำได้มึงก็เข้ามาไอ้ลูกหมา!" เราห้าคนลุกฮือขึ้นมาเพื่อที่จะเอาตัวเองให้หลุดพ้นจากสถานการณ์ในตอนนี้ โดยที่ในมือของแต่ละคนต่างก็กอบกุมช้อนส้อมเอาไว้ในมืออย่างเหนียวแน่น
"สาบานเลยว่ากูจะไว้ชีวิตพวกมึง ถ้าหากพวกมึงไม่เสือกมาจับตัวกูมาในตอนที่กูกำลังเป็นเมนส์ มึงเห็นมั๊ยว่ามันเลอะหมดแล้วไอ้ห่า!" ฉันตวัดปลายเท้าขึ้นก่อนจะประทับมันลงไปตรงเบ้าหน้าห่วยๆ ของไอ้หนึ่งในสองที่ยังคงเหลือ ก่อนที่อีซันจะตรงเข้ามาเสียบส้อมเข้าใส่ที่ปากไอ้ห่านั่นทั้งๆ ที่ตาคู่นั้นของอีซันยังคงปิดสนิทเพราะความกลัว
จังหวะนี้ขอสดุดีให้แก่ความในความขี้ขลาดของอีซันค่ะ!
"อีช้าง! มาช่วยกูหน่อยตัวแม่งอย่างกับยักษ์"
"กูรู้มึงทำได้อีเหน่!" ฉันหัวเราะเล็กน้อยให้กับภาพที่มือเล็กๆ ของอีเหน่ยกปืนที่มันแย่งสองคนนั้นขึ้นมาขู่ฟ่อทั้งๆ ที่มือมันยังคงสั่นแหง็กๆ ก่อนที่ฉันจะเดินตรงเข้าไปให้ห้องน้ำและรัวกำปั้นใส่บานกระจกและเลือกหยิบเศษแก้วที่มันแตกกระจายขึ้นมาถือไว้ทั้งสองมือ
"อีช้าง! กูจะไม่ไหวจริงๆ แล้วนะเว้ย! มึงแม่งทำหอกอะไรอยูวะอีห่า!"
ปั๊ก! ตุ๊บ!
สวบ!
"อ๊ากกกก" เสียงของไอ้ผู้ชายร่างยักษ์ที่กำลังจะลงมือประทุษร้ายอีเหน่ร้องโหยหวนออกมาในจังหวะเดียวกันที่เศษกระจกที่ในฉันเคยถืออยู่ในมือได้ปักลงไปอยู่ตรงคอหอยของมันจนสาดเลือดกระเซ็นไปทั่วทั้งห้อง
"เอะอะเสียงดังอะไรวะไอ้เมธัส ไอ้ทิวเท็น มึงด้วยไอ้หนึ่ง!"
ปั๊ก! เพล้ง!
"ต้องขอแสดงความเสียใจที่ต้องแจ้งข่าวร้ายให้ท่านทราบ ว่าไอ้เดนนรกสามคนที่กล่าวมานั้นมันตายห่าไปแล้ว!" อีแนนพูดด้วยน้ำเสียงที่กวนอวัยวะเบื้องล่างเป็นที่สุด ก่อนที่พวกเราทุกคนจะได้เห็นมันกระโดดถีบไอ้ยักษ์คนที่พึ่งเดินเข้ามาจนล้มลงไม่เป็นท่า ก่อนจะพยักหน้าให้ฉันที่ได้ทำการริบปืนไอ้เมธัสมาไว้ในมือเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
แกร๊ก!
"อีหวาน! มึงใช้ปืนเป็นอย่างนั้นนะเหรอ!"
"ก็แค่ปืน ใครๆ ก็ใช้เป็นปะ"
ปัง ปัง
"อ๊ากกกก" ผู้มาเยือนคนใหม่ผู้น่าสงสาร (ประชด!) ล้มพับลงกับพื้นในทันทีที่ลูกกระสุนจากปลายกระบอกปืนในมือฉันลอยคว้างเข้าไปเจาะลงไปในขาทั้งสองข้างของมัน
"รอเหี้ยอะไรละ! วิ่งสิอีโง่!" ฉันเข้าไปผลักตัวแม่นางทั้งสี่ให้รีบวิ่งออกจากไปห้องที่ตอนนี้แดงฉานไปด้วยรอยเลือดไอ้ระยำทั้งหลาย
ถามว่าสำนึกผิดไหม...ตอบเลยไม่ค่ะ เพราะถึงฉันไม่ฆ่ามัน มันก็ฆ่าพวกเราอยู่ดี ไม่โลกสวยนะจ๊ะพอดีว่าพี่มันไม่ได้เติบโตมาจากทุ่งลาเวนเดอร์อะจ้ะ หึๆ
ปัง! ปัง!
"อ๊ากกก"
"มึงใช่มั๊ยที่ชื่อไอ้อรุณชัยกางเกงในเป็นรู" ฉันว่าอย่างติดตลกก่อนที่จะรัวกระสุนไปที่มือสองข้างของมันที่กำลังเล็งปืนขึ้นมาเพื่อหมายที่จะปลิดชีวิตพวกเราให้ตายสิ้น
"มึงรู้ปะว่ากูเมียใคร! จะบอกให้เอาบุญนะจ๊ะว่ามึงรู้จักกูน้อยไปไอ้แก่!"
ปั๊ก!
ฉันตรงเข้าไปเตะเบ้าหน้าของไอ้เสี่ยอรุณชัยกางเกงในเป็นรูจนฟันปลอมของมันหลุดกระจายออกมา
"อีเหน่ หยิบปืน!" ก่อนจะหันไปตวาดลั่นใส่เสน่ห์ที่กำลังยืนตัวสั่นเหมือนลูกนกทั้งๆ ที่มันพึ่งจะทำการปลิดชีวิตผู้ชายชั่วๆ ไปหนึ่งคนเมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้
"เอามาจี้หัวไอ้แก่นี่! กูจะออกไปดูข้างนอกว่ามีใครอยู่อีกบ้าง"
ปัง! ปัง!
"คิดจะทำร้ายเมียขาของกูเร็วไปร้อยชาติครับบอกเลย" ในที่สุดพระเอกขี่ม้าขาวของฉันมาถึงแล้วสินะ มีผัวเป็นมาเฟียยังไงให้เหมือนตำรวจในละครหลังข่าวไปได้นะกู!
อืดเป็นเต่าตลอด!
"ไม่มาชาติหน้าไปเลยละ" ฉันกระแทกกระทั้นใส่ใครบางคนนิดหน่อย ในตอนนี้ก็เดินทางมาถึงช่วงที่บรรดาผัวต้องออกโรงกันบ้างแล้วสินะ ดีค่ะ น้ำหวานเหนื่อย!
"เมียขา ช่วยผัวขาหน่อยมันกำลังจะฆ่าผัวขาแล้ว!" เสียงผัวฉันเองแหละค่ะ แต่ทุกคนไม่ต้องตกใจไปหรอกนะฉันเชื่อว่าเขาจัดการด้วยตัวเองได้อยู่แล้ว
"ไม่ว่าง! คนจะกินน้ำเนี่ยเห็นไหม กินข้าวยังไม่ทันได้กินน้ำเลย!" ฉันตะโกนตอบกลับไปก่อนจะเดินไปหาน้ำมากระดกลงคอแบบสวยๆ
"คู่สร้างคู่สมของกูจริงๆ พับพ่า!"
"ถูกแล้วค่ะผัวขา ฟ้าท่านสร้างให้เราสองคนเกิดมาคู่กัน!" ฉันตอบกลับไปอย่างจงใจกวนอวัยวะเบื้องล่าง แม้จะรู้ดีว่าไอ้ผัวโง่เง่าอืดเป็นเต่ามันกำลังแดกดันฉันอยู่ก็ตามทีเถอะนะ!
แต่ใครสนละ ฮ่าๆๆ
ก็บอกอยู่ว่าคู่สร้างคู่สม ฮ่าๆๆๆ
- Writer
