EP.10 พ่อ / เพื่อน

1925 Words

EP.10 พ่อ/เพื่อน หลังจากที่หญิงสาวได้ลองรถจนพอใจแล้วเธอจึงนำรถไปเก็บที่โรงจอดรถทันทีพร้อมกับเตรียมตัวจะปิดประตูโรงจอดรถ แต่ทว่าเธอนั้นกลับหาเหล็กดึงประตูลงไม่เจอทำให้เธอนั้นต้องพยายามเขย่งขึ้นเพื่อดึงประตูลงมา จนกระทั่งมีใครบางคนเดินมาซ้อนที่ด้านหลังของเธอพร้อมกับใช้เหล็กดึงประตูลงมา ทำให้หญิงสาวนั้นต้องรีบหันไปมองด้วยความรวดเร็วทันทีจนใบหน้าของเธอนั้นชนเข้ากับแผงอกของเค้า “อื้อออ!” หญิงสาวส่งเสียงร้องถ้วงขึ้นพร้อมกับยู่หน้าขึ้นก่อนจะเงยหน้ามองเจ้าของแผงอก ซึ่งชายคนนั้นก็คือโรมัน “…” มาเฟียหนุ่มทำแค่เพียงมองใบหน้าของหญิงสาวนิ่งๆก่อนจะดึงประตูลงมาจนสุด ปัง! เสียงประตูกระแทกลงพื้นจนเสียงดังก่อนที่มาเฟียหนุ่มนั้นจะถอยหลังให้ห่างออกจากหญิงสาวสองสามก้าวพร้อมกับมองมาที่เธออีกครั้งแต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา “คิดว่ากลับไปแล้วส้ะอีก!” หญิงสาวพูดพลางลูบจมูกของตัวเองเบาๆเพราะตอนนี้กลิ่นประจำกายของโรมันนั้นได้ติดอยู่ที่ปลายจมูกของเธออยู่จางๆ “ขอเบอร์” “เอาไปทำไม!” “โทรนัด” “เอาโทรศัพท์มาสิ” “…” มาเฟียหนุ่มนิ่งเงียบไปทันทีเมื่อหญิงสาวเอ่ยขอโทรศัพท์ เพราะเค้านั้นไม่ชอบให้ใครยุ่งกับของส่วนตัวยกเว้นคนสำคัญ “ไม่ให้โทรศัพท์มีกระดาษกับปากกาไหมล่ะ!” หญิงสาวพูดประชดประชันขึ้นเมื่อมาเฟียหนุ่มนั้นไม่ยอมหยิบโทรศัพท์ให้เธอ “มีไหมล่ะ” “โรมัน!” “ตลก!” แป๊ะ! มาเฟียหนุ่มพูดพลางตีไปที่หน้าผากของหญิงสาวอีกครั้ง พร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมายื่นให้กับเธอ “จิ๊! หน้าผากฉันแดงหมดแล้ว!!” “…” “เอาไป!” เมื่อหญิงสาวเม็มเบอร์ของตัวเองให้กับมาเฟียหนุ่มเสร็จแล้วเธอจึงยื่นโทรศัพท์คืนให้กับเค้าทันที ก่อนจะรีบสาวเท้าเรียวของตัวเองเดินออกมาด้วยความไม่พอใจที่โรมันนั้นตีมาที่หน้าผากของเธอถึง2ครั้งแล้ว “หึ!” มาเฟียหนุ่มส่งเสียงหัวเราะขึ้นในลำคอก่อนจะรีบเดินออกมาจากสนามแข่งรถและขึ้นรถของตัวเองไปทันที ตอนนี้หญิงสาวนั้นกำลังเดินกลับขึ้นมาชั้นบนโดยการบ่นพึมพำมาตลอดทาง “ไอ้บ้าโรมัน!! บังอาจมาตีหน้าผากของฉัน!” “อ่าวแด๊ดดี๊!” หญิงสาวบ่นพึมพำขึ้นก่อนจะเอ่ยเรียกบิดาของตัวเองเมื่อเห็นว่าเค้านั้นกำลังยืนกอดอกอยู่ที่หน้าโต๊ะทำงาน พร้อมกับทำหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่ “ไง ทำไมไม่ไปเรียน?” “คะ..คือ หนูชาร์ตื่นสายค่ะ แฮร่~” “โกหก เราออกมาตั้งแต่ 8 โมง” “แด๊ดดี๊รู้ได้ไงคะ!” “สำคัญตรงไหน แล้วเมื่อกี้ไอ้เด็กนั่นมันมาทำไม!” “ใครคะ” “…” “โรมันหรอคะ” “อืม” “มาคุยเรื่องโอนรถค่ะ เค้าเป็นเจ้าของรถที่หนูไปซื้อมา” “ทำไมไม่คุยให้เสร็จตั้งแต่เมื่อวาน?” “เอ่อ.. พอดีว่าเมื่อวานเค้าติดธุระค่ะ ก็เลยไม่ได้คุยเรื่องนี้กัน” “โอนเสร็จแล้วก็ไม่ต้องไปยุ่งกับมัน เด็กอะไรไม่มีมารยาท!” “ค่า รู้แล้วค่ะ~” “คุณหนูครับบบ!” ในขณะเดียวกันเสียงของพีชก็ได้ดังขึ้นพร้อมกับเดินขึ้นมาชั้นบน ฉุดให้หญิงสาวและบิดาของเค้านั้นต้องหันไปมองที่พีชแทน “อุ้ย! ขอโทษครับนายใหญ่” “แหกปากมาเลยมีอะไร!” คาเตอร์เอ่ยถามขึ้นทำให้พีชนั้นถึงกับต้องรีบส่งสายตามาให้กับชาร์ลอตค์ทันที “พอดีชาร์ให้พี่พีชเตรียมน้ำในอ่างไว้ให้น่ะค่ะพี่พีชคงมาตาม ใช่ไหมคะพี่พีช” “ชะ..ใช่ครับ” “อืม ดี๊มีเรื่องจะบอกเรา” “อะไรหรอคะ” “พรุ่งนี้ดี๊จะพามี๊กับโรมิโอไปที่รีซอท3วัน เราจะไปกับดี๊ไหม” “อืมมม ไม่ไปดีกว่าค่ะ พอดีวันจันทร์หนูมีสอบเก็บคะแนน เอาไว้ปิดเทอมแด๊ดดี๊พาหนูไปใหม่ได้ไหมคะ” เนื่องจากวันพรุ่งนี้คือวันศุกร์หากไปกับคาเตอร์ถึง3วันวันจันทร์จะทำให้เธอนั้นพลาดการสอบเก็บคะแนนในปีทุกท้ายนี้ได้ “อืม ได้ค่ะ แต่ตอนนี้ดี๊จะไปทำงานกับลุงคามินแล้ว อย่ากลับบ้านดึกล่ะวันนี้” “เดี๋ยวค่ะดี๊!” “หื้ม มีอะไร” “วันนี้หนูชาร์ขอไปดื่มกับเพื่อนๆได้ไหมคะ อีกันไปด้วยค่ะ!” หญิงสาวไม่ลืมที่จะอ้างชื่อของกันไปด้วย ถึงแม้จะยังไม่แน่ใจว่าหากชวนกันไปแล้วกันจะยอมไปด้วยกับเธอหรือป่าวก็ตามแต่ที่แน่ๆคือปิ่นมุกไปกับเธอแน่นอน “ดื่มอีกแล้วหรอ เราพึ่งจะดื่มไปเองนะชาร์ลอตค์!” “นะคะแด๊ดดี๊~” หญิงสาวพูดพลางเข้าไปสวมกอดบิดาของตัวเองเพื่อเป็นการออดอ้อน เพราะเธอนั้นรู้อยู่แล้วว่าคาเตอร์จะต้องยอมใจอ่อนให้อย่างแน่นอน “อืมๆๆ ดี๊ไปก่อน รีบกลับบ้านด้วยล่ะ” “รับทราบค่ะ!” สิ้นสุดเสียงของหญิงสาวบิดาของเธอนั้นก็ส่ายหัวให้เธอก่อนสองสามครั้งพร้อมกับเดินออกไปทันที โดยที่พีชยังยืนอยู่ที่ประตู “คุณหนูจะไปดื่มอีกแล้วหรอครับ ผมไปด้วยนะครับ!” “ก็คงต้องเป็นอย่างนั้นแหล่ะค่ะ พี่พีชจะได้หามชาร์กลับได้ค่ะ อิอิ” “โถ่คุณหนู~” “พี่พีชคะ!!” จู่ๆหญิงสาวก็ตะโกนขึ้นพร้อมกับทำสีหน้าแตกตื่น ทำเอาพีชนั้นตกใจไปตามๆกัน “อะไร อะไรครับคุณหนู!!” “แด๊ดดี๊บอกว่าจะไม่อยู่ตั้ง 3 วันนิคะ!” “ใช่ครับคุณหนู” “ชาร์คิดอะไรออกแล้วค่ะ” หญิงสาวพูดพลางยิ้มอ่อนๆขึ้นมา ทำเอาพีชนั้นคิดเรื่องดีๆไม่ได้เลย เพราะเค้านั้นรู้ว่าคุณหนูของตัวเองแก่นขนาดไหน “อย่าบอกนะครับว่า..” “ใช่ค่ะ! ชาร์จะจัดการแข่งรถในวันอาทิตย์นี้!” “หมายถึงว่าคุณหนูจะลงแข่งหรอครับ!” “ถูกต้องค่ะพี่พีช สมกับที่เป็นมือขวาของชาร์จริงๆ” หญิงสาวพูดพลางจับไปที่แก้มของพีชอย่างถือวิสาสะ “ตะ..แต่คุณหนูครับ~” “ถ้าพี่พีชไม่อยากช่วยชาร์ก็ไม่เป็นอะไรนะคะ ชาร์ทำคนเดียวได้~” ทันทีที่หญิงสาวพูดจบเธอนั้นก็หันหลังให้กับพีชพร้อมกับเดินหนีมานั่งที่โซฟาทันที ทำให้พีชนั้นต้องรีบเดินตามเธอมา “โถ่คุณหนูครับ ผมจะไม่ช่วยได้ยังไงล่ะครับ คุณหนูอยากให้ผมทำอะไรบ้างสั่งมาได้เลยครับ” “จัดไปค่ะ น่ารักที่สุด” หลังจากนั้นหญิงสาวจึงเอ่ยสั่งงานพีชในทันที เพื่อให้พีชไปกระจายงานก่อนเพื่อประกาศข่าวนี้ออกไป ซึ่งคันที่หญิงสาวจะเอาลงแข่งนั้นก็คือรถของโรมันที่เธอพึ่งได้มานั่นเอง ร้านอะไหล่รถ ทางด้านของมาเฟียหนุ่มตอนนี้เค้าได้นั่งอยู่ในร้านอะไหล่รถของวายุและคริสแล้ว และกำลังนั่งคุยกันถึงเรื่องที่มาเฟียหนุ่มนั้นถูกบังคับให้คบหาดูใจกับหญิงสาวนุ่มนิ่มอยู่ “เมื่อวานนี้น้องแนนบอกกูว่ามึงพาผู้หญิงไปกินข้าว2คน ใครว้ะ” วายุเอ่ยถามขึ้นเมื่อเค้านั้นได้ยินเรื่องนี้มาจากเด็กของเค้า “เด็กมึงขี้เสือกจังว้ะไอ้วายุ!” คริสเอ่ยด่าขึ้นเมื่อเค้าได้ยินคำถามของวายุ “เสือกพ่อง! หรือมึงไม่อยากรู้ ถ้าน้องนิ่มที่พ่อมันยัดเยี่ยดให้กูไม่สงสัยหลอก แต่อีกคนนี่ดิใครว่ะ!” “ชาร์ลอตค์” “ชาร์ลอตค์ ชื่อคุ้นๆว้ะ” คริสพูดพลางทำสีหน้าครุ่นคิดก่อนจะมองมาที่มาเฟียหนุ่มอีกครั้งพร้อมกับพูดออกมา “กูว่าไม่น่าจะใช่คนเดียวกัน เธอคงไม่มาช่วยมึงหรอก” “…” “อะไรของมึงไอ้คริส ชาร์ลอตค์ไหนบอกกูที” “ลูกสาวคาเตอร์” โรมันพูดขึ้นอีกครั้งนี้เพื่อคลายความสงสัยให้เพื่อนทั้งสองของตน “เชี้ย จริงดิ!!” คริสพูดพลางทำสีหน้าแตกตื่น “คาเตอร์ คาเตอร์ อ๋ออ มาเฟียใหญ่ที่มีภรรยาชื่อปลายฟ้าอะนะ” “อืม” “แล้วชาร์ลอตค์… เชี้ย! ผู้หญิงที่เราเจอในผับวันนั้น!” “อืม” “อะไรว่ะไอ้โร! กูอุส่าจองก่อน” “จองห่าไร! ขืนมึงไปยุ่งกับเธอมึงได้โดนอุ่มไปฆ่าแน่ไอ้วายุ!” “เอ้า! ไอ้โรมันมันยังไปยุ่งกับเธอได้เลย” “คาเตอร์ไม่รู้” โรมันพูดขึ้นพร้อมกับหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดและสูบมันท่ามกลางสายตาของเพื่อนๆเค้า “มึงนี่นะ เป็นมาเฟียอยู่เยอรมันดีๆไม่ชอบ อยากโดนฆ่าหมกป่าที่นี่มั้ง!” “กูทำงานกับคาเตอร์แทนดี๊อยู่” “ไง แล้วเค้าชอบหน้ามึงไหมล่ะ” “ไม่” “แล้วไปทำยังไงให้เธอยอมช่วยว่ะไอ้โร” วายุเอ่ยถามขึ้นถึงต้นตอเพราะเค้าเองก็พอจะรู้อยู่ว่าโรมันไม่รู้จักผู้หญิงคนไหนนอกจากลิเดียร์แฟนเก่าของโรมันเอง “เอากันแล้ว” โรมันพูดออกมาอย่างไม่คิดอะไร โดยที่ลืมไปด้วยว่าผู้หญิงจะเสียหายไหม “ห้ะ!!” เสียงของวายุและคริสเอ่ยดังขึ้นด้วยความตกใจ ก่อนจะหันมองหน้ากันและหันกลับมามองที่โรมันอีกครั้ง “มะ..มึงพูดว่าไรนะ!” คริสพูดพลาวทำสีหน้าไม่ปักใจเชื่อมากนัก “หูมึงตึง?” “เอาดีๆไอ้โรกูจริงจัง!” “หน้ากูเล่นตรงไหน ฟู้วววว~” โรมันพูดพลางพ่นควันบุหรี่ออกมาพร้อมกับมองไปที่เพื่อนทั้งสองของเค้า ที่กำลังทำสีหน้าตกใจอยู่ “โชคดีล้ะกัน” คริสพูดเพียงเท่านั้นก่อนจะหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบอีกคน เพราะเค้าและวายุนั้นไม่ใช่มาเฟียหรือผู้มีอิทธิพลอะไร เค้าเป็นแค่เพียงคนธรรมดาที่มีเพื่อนอย่างโรมันเป็นมาเฟียคอยหนุนหลังเท่านั้น “เดี๋ยวนะ แล้วมึงไปได้กันตอนไหน ไม่กี่วันที่เจอกันมึงยังไม่รู้จักเธอเลยนะ?” “วันที่เจอ” “เกินไปไอ้โร มึงนี่มันร้ายจริงๆ!” “เธอเป็นคนเริ่ม” “ไม่จริง มึงคิดว่ากูจะเชื่อมึงหรือไง!” “เธอโดนยา” “เวร! ทำไมไม่เป็นกูว่ะ!” วายุพูดขึ้นด้วยความเสียดายโดยมีสายตาของโรมันและคริสจ้องมองอยู่ “ลามกตลอดมึงอะไอ้วายุ!” “เชี้ย! เป็นมึงมึงไม่เอาหรือไง” “ก็เอา แต่ไม่อยากเสี่ยงกับพ่อเธอ มึงคิดว่าไอ้โมมันจะคุ้มกะลาหัวมึงได้หรือไง นั่นคาเตอร์นะ!” “ลำคาน!” โรมันพูดพลางดับบุหรี่ลงก่อนจะหยิบซองซิปสีขาวขึ้นมา ฉุดให้เพื่อนทั้งสองของเค้าต้องมองมาที่เค้าพร้อมกัน “เยอะไปไอ้โร เบาๆหน่อยเดี๋ยวก็หลุดพอดี!” “…” โรมันทำแค่เพียงนิ่งเงียบใส่เพื่อนของตัวเองก่อนจะเทผงโคเคนลงบนมืออีกข้างและซูดดมมันเข้ารูจมูก ฟื้ดดดดด! “กูว่าคงเลิกยากว่ะ” วายุพูดพลางมองไปที่คริสอีกครั้ง สงสัยคนที่จะทำให้พี่โรเลิกยาได้คงมีแต่ลิเดียร์🥹 ขอคนละ1ใจนะค้าบ🫰🏻💜 รีไรท์เมื่อ 16/12/65

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more