EP.11 ไปต่อกับโรมัน

2415 Words

EP.11 ไปต่อกับโรมัน ร้าน RM หลังจากที่หญิงสาวไม่สามารถลากกันมาด้วยได้ ทำให้เธอนั้นต้องมากับปิ่นมุกและพีชเพียง3คน ซึ่งตอนนี้เธอนั้นกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะหน้าเวลาที เนื่องจากวันนี้จะมีนักร้องวางโปรดของเธอมาเล่น “วันนี้มีนักร้องวงโปรดฉันมาเล่นด้วย!” “ถึงว่าทำไมถึงได้มานั่งหน้า!” ปิ่นมุกพูดพลางส่ายหัวให้กับเพื่อนของตัวเองเบาๆ “พี่พีชกินด้วยกันไหมคะ” “ไม่เอาดีกว่าครับคุณหนู เดี๋ยวผมเมาแล้วจะพาคุณหนูกลับไม่ได้นะครับ” “ไม่เป็นไรค่ะพี่พีช เรามีปิ่นทั้งคน5555” “เวรกรรมอะไรของฉัน ที่ต้องมาคอยหามแกร์กลับบ้านเนี่ย!” “เถอะน่า อย่าพูดกับเพื่อนรักแบบนี้สิจ๊ะคุณปิ่นมุก~” “พอๆค่ะ ดื่มๆไป พี่พีชดื่มด้วยกันได้นะคะ” ปิ่นพูดกับเพื่อนรักของตัวเองก่อนจะหันกลับมาบอกกับพีชอีกครั้ง “ครับ” เวลาล่วงเลยผ่านมาอีก1ชั่วโมง ตอนนี้หญิงสาวนั้นเริ่มเมาแล้วเล็กน้อย ถึงขั้นที่ตอนนี้เธอนั้นได้รับเชิญขึ้นไปร้องเพลงคู่กับนักร้องคนโปรดของเธอบนเวที “ขอเชิญคุณคนสวยขึ้นมาร้องเพลงด้วยกันได้ไหมครับ” เสียงของนักร้องชายพูดดังขึ้นผ่านไมโครโฟน ทำให้ผู้คนที่นั่งดื่มต่างพากันส่งเสียงเชียร์ให้หญิงสาวนั้นขึ้นไป “ได้เลยค่า~” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงเจื้อยแจ้วพร้อมกับเดินขึ้นไปบนเวลาทีด้วยชุดเดรสคาดอกสีดำ ฉุดให้ผู้คนมากมายต่างต้องพากันจับจ้องมองมาที่เธอเช่นเดียวกับโต๊ะของโรมัน หลังจากที่มาเฟียหนุ่มและเพื่อนของเค้าได้คุยกันเสร็จแล้ว คริสจึงเอ่ยชวนโรมันและวายุมาดื่มที่ร้านของโรมัน ซึ่งทั้งสองนั้นก็ตกลง โดยที่ตอนนี้มาเฟียหนุ่มและเพื่อนของเค้านั้นนั่งดื่มอยู่ที่โซน VIP อีกฝั่งของเวทีโดยที่มาเฟียหนุ่มนั้นไม่ได้สังเกตเห็นหญิงสาวเลย จนกระทั่งเห็นเธอบนเวทีที่นักร้องชายเชิญเธอขึ้นไป “กูตาฝาดป่ะว้ะ! นั่นชาร์ลอตค์ป้ะ!” วายุเอ่ยถามขึ้นเมื่อเค้าเองก็กำลังเพ่งเร็งสายตาไปที่เวที “ใช่ นั่นชาร์ลอตค์” เป็นเสียงของคริสที่พูดขึ้นพลางยกแก้วแอลกอฮอล์ขึ้นมากระดกดื่ม “…” มีแค่เพียงมาเฟียหนุ่มเท่านั้นที่ยังคงนิ่งเงียบและมองไปที่เธออย่างไม่ลดละสายตา “มาครับ มาฟังคุณ..” “ชาร์ลอตค์ค่ะ~” “ครับ เรามาฟังคุณชาร์ลอตค์คนสวยร้องเพลงกันครับ” เสียงหน้าเวทีดังขึ้นจนกระทั่งหญิงสาวนั้นเริ่มร้องเพลง โดยที่ต้องร้องคู่กับนักร้องชายคนนั้นเป็นจำนวนสองเพลง ซึ่งทุกคนนั้นก็ต่างช่วยกันร้องจนจบ “ขอบคุณมากเลยครับ ที่วันนี้มาช่วยร้องเพลง” “ด้วยความยินดีค่ะ~ ขอบคุณทุกคนมากค่า~” ทันทีที่หญิงสาวกล่าวขอบคุณทุกคนเสร็จ เธอนั้นก็รีบลงมาทันทีถึงแม้จะเดินด้วยท่าทีทุลักทุเลก็ตาม “เสียงเพราะมากอีชาร์!” ปิ่นมุกพูดดังขึ้นทันทีที่ชาร์ลอตค์เดินกลับมาที่โต๊ะ “ใช่ครับคุณหนู เสียงเพราะมากๆ~” ตามมาด้วยเสียงของพีชที่ดูเหมือนว่าตอนนี้เค้านั้นเริ่มจะเมาแล้วเหมือนกัน “ขอบคุณค่า~ งั้นชาร์ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะค๊า~” “ผมไปเป็นเพื่อนครับคุณหนู~” “ไม่เป็นไรค่ะพี่พีช~ ชาร์ไปแป๊ปเดียวค่า” ทันทีที่หญิงสาวพูดจบเธอนั้นก็เดินออกมาทันที โดยที่ไม่ได้เอากระเป๋าราคาแพงของตัวเองไปด้วย เมื่อหญิงสาวเดินเข้ามาในห้องน้ำเธอนั้นก็รีบทำธุระของตัวเองทันที ก่อนจะรีบเดินออกมาด้วยความมึนเมา จนกนะทั่งใครบางคนเดินเข้ามาทักทายเธอ “สวัสดีครับคุณชาร์” “อ่าว คุณนิว~ ร้องเพลงเสร็จแล้วหรอคะ~” นิว นักร้องที่หญิงสาวขึ้นไปร้องเพลงด้วยเมื่อสักครู่นี้แถมยังเป็นนักร้องวงโปรดของเธออีกด้วย “ครับ ว่าแต่เมาขนาดนี้กลับยังไงครับเนี่ย” “อ๋อ~ ชาร์มากับเพื่อนน่ะค่ะ~” “เดี๋ยวผมไปส่งไหมครับ” “ไม่เป็นไรค่า~ เพื่อนชาร์รออยู่ ขอตัวนะคะ~” หญิงสาวพูดออกมาด้วยความเมามาย จนดวงตาของเธอนั้นแถ้บจะลืมไม่ขึ้น “เมาขนาดนี้ผมไปส่งดีกว่าครับ” สิ้นสุดเสียงของนักร้องหนุ่ม เค้านั้นก็ปี่เข้ามาประครองหญิงสาวทันที “ไม่เป็นไรจริงๆค่ะ~ ชาร์ไม่ได้เมาขนาดนั้น~” หญิงสาวพูดพลางพยายามดึงมือของชายหนุ่มออก แต่ทว่าเค้านั้นกับยิ่งล็อคเอวเธอแน่นมากขึ้นกว่าเดิม ผลัก! ในขณะเดียวกันนักร้องชายหนุ่มก็ถูกผลักออกด้วยแรงของผู้ชาย ซึ่งชายคนนั้นก็คือโรมันนั่นเอง “เห้ยไรว่ะ!” “ปล่อย” มาเฟียหนุ่มพูดขึ้นด้วยสีหน้าและแววตาที่ดูเรียบนิ่งแต่เต็มไปด้วยความดุดัน “ปล่อยอะไรของมึง! นี่เพื่อนกูกำลังเมากูจะพากลับบ้าน!” “เพื่อน? ไง เธอจะกลับไปกับไอ้นี่หรือป่าว” “ไม่กลับ~” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงยืดยาน เพราะเธอนั้นเริ่มจะยืนไม่อยู่แล้ว “มึงจะสนใจอะไรกับคนเมา!” “จะปล่อย หรือจะตาย?” “ตายเชี้ยไร! พูดไรปัญญาอ่อน!” แกรก! สิ้นสุดเสียงของนิวนักร้องชาย ก็ตามมาด้วยเสียงชักปืนของมาเฟียหนุ่มที่ดัง พร้อมกับขึ้นยกปืนขึ้นมาจ่อที่ใบหน้าของเค้าจนเค้านั้นถึงกับตกใจกลัว ส่วนหญิงสาวนั้นได้เมาหลับไปแล้วในตอนนี้ (โถ่ลูกสาว เค้าจะยิงกันตายแล้วลูก5555) “เห้ย! เชี้ยไรเนี่ย! พกปืนเข้ามาได้ไง มึงไม่ได้อ่านกฏหรือไงว่ะ!!” “…” มาเฟียหนุ่มยังคงจ่อปืนไปที่ใบหน้าของนิวเช่นเดิมอย่างไม่ยอมลดละ “เห้ยมึง! มันจะยิงกูไปตามผู้จัดการมาดิ้!” นิวส่งเสียงเอ่ยเรียกคนด้านหลังของมาเฟียหนุ่ม ทันทีที่ทุกคนได้ยินเช่นนั้นต่างก็พากันวิ่งหนีทันทีที่เห็นปืน “ว๊ายยยยย ปืน!” “ผู้จัดการ! มีคนจะยิงกัน!” เสียงของผู้ที่มาใช้บริการโวยวายขึ้น จนทำให้ริทมือขวาของมาเฟียหนุ่มนั้นต้องเดินมาดูรวมไปถึงผู้จัดการของร้านที่เป็นคนดูแลที่นี่ “ว๊ายยยย! นี่คุณ! ไม่ได้อ่านกฏของร้านหรือไง!ว่าห้ามพกของพวกนี้เข้ามาในนี้!” เสียงของผู้จัดการสาวดังขึ้นเพราะเธอนั้นไม่รู้ว่าโรมันคือเจ้าของที่นี่ ทำให้ริทนั้นต้องมองไปที่เธอด้วยสายตาดุดันอีก “นั่นนายใหญ่! เจ้าของร้านนี้!” เมื่อริทพูดขึ้นผู้จัดการร้านก็หน้าซี้ดไปทันที เพราะเธอนั้นรู้จักแค่ริทเพียงคนเดียว “อะ..อะไรนะคะ!” “กูจะไม่พูดซ้ำ!” เสียงของโรมันดังขึ้นอีกครั้ง “ผู้จัดการ! ผมจะพาเพื่อนกับบ้าน ไอ้เวรนี่แม้งเป็นบ้าไรไม่รู้!” นิวรีบตะโกนมาหาผู้จัดการร้านอีกครั้ง เพราะเค้านั้นยังไม่ได้ยินที่ริทพูดเมื่อสักครู่นี้ว่าโรมันคือเจ้าของร้าน “ผู้หญิงคนนั้นเป็นเพื่อนแกร์หรอไอ้นิว!” ผู้จัดการเอ่ยถามขึ้นเพื่อความแน่ใจ “เธอเป็นคนของนาย!” ริทตะโกนขึ้นเพื่อที่ต้องการให้นิวนั้นได้ยิน “นายอะไรของมึง! ปัญญาอ่อนอีกคนล้ะ!” “แกร์ปล่อยผู้หญิงคนนั้นเดี๋ยวนี้อีนิว! ไม่งั้นฉันช่วยอะไรแกร์ไม่ได้นะ!” “ทำไมเจ๊! เจ๊ก็เป็นคนดูแลที่นี่ ไอ้หน้าอ่อนนี่มันไม่ใช่เจ้าของร้านสักหน่อย ก็แค่มีปืน จริงปลอมก็ไม่รู้!” ปัง! กรี๊ดดดดดด สิ้นสุดเสียงของนิวก็ตามมาด้วยเสียงของปืนและเสียงกรี๊ดของผู้คนรวมไปถึงหญิงสาวที่ต้องสดุ้งตื่นขึ้นด้วยความตกใจ “โอ้ยยยยย!” “ระ..โรมัน~” ทันทีที่นิวล้มลงไปนอนที่พื้นเพราะถูกยิงเข้าที่ขา หญิงสาวนั้นก็ถลามาหามาเฟียหนุ่มทันทีที่ ทำให้มาเฟียหนุ่มนั้นต้องรับเธอเอาไว้ “กูเจ้าของที่นี่! อย่าเสือกกลับมาเล่นที่นี่ให้กูเห็นหน้าอีก! ไปชาร์ลอตค์!” มาเฟียหนุ่มบอกชายหนุ่มที่กำลังนอนร้องโอดโอยอยู่ตรงหน้าก่อนจะดึงมือหญิงสาวให้เดินตามเค้าออกมาจากร้าน ซึ่งเธอนั้นก็เดินตามออกมาอย่างว่าง่ายถึงแม้ว่าจะต้องกึ่งวิ่งกึ่งเดินก็ตาม “อื้ออ~ ช้าๆหน่อย~ ฉันตามไม่ทัน!” “ภาระ!” “ภาระแล้วจะมาช่วยทำไมเล่า~” “เข้าไป!” “ไม่เอา~ เพื่อนฉันอยู่ข้างใน~ กระเป๋าด้วย~” “เรื่องเยอะ! รอนี่!” มาเฟียหนุ่มบอกกับหญิงสาวอีกครั้งก่อนจะเดินเข้าไปที่โต๊ะของเธอโดยที่ผ่านโต๊ะเพื่อนของตัวเองด้วย “เห้ย! ไอ้โร มีคนยิงกันในร้านมึง!” “กูยิง!” โรมันตะโกนกลับมาก่อนจะรีบสาวเท้าเดินไที่โต๊ะหน้าเวลาทีโดยมีสายตาของลูกค้าจ้องมองอยู่ เมื่อมาถึงโต๊ะก็พบว่าปิ่นและพีชนั้นกำลังนั่งคุยกันอยู่อย่างไม่สนใจอะไร เพราะโต๊ะของเธอนั้นจะอยู่อีกฝั่งของห้องน้ำซึ่งอยู่ไกลพอสมควร “คุณ!” ทันทีที่ปิ่นเห็นโรมันเธอนั้นก็ตกใจทันที เพราะเธอนั้นจำโรมันได้ “เพื่อนเธอไปกับฉัน” โรมันพูดพลางหยิบกระเป๋าของหญิงสาวมาถือเอาไว้ก่อนจะรีบสาวเท้าของตัวเองเดินออกมาโดยที่ปิ่นนั้นยังไม่ทันที่จะได้ถามอะไรรวมไปถึงพีชพี่กำลังทำหน้างุนงงอยู่เนื่องจากสมองประมวลผลไม่ทัน เมื่อมาเฟียหนุ่มเดินมาถึงรถเค้านั้นก็พาหญิงสาวขึ้นรถไปทันที โดยไม่ได้รอริทมือขวาของตัวเอง “บ้านอยู่ไหน” มาเฟียหนุ่มเอ่ยถามขึ้นเมื่อเค้านั้นขับรถออกมาได้สักพัก “ยังไม่อยากกลับเลย~” หญิงสาวพูดพลางหันมามองที่มาเฟียหนุ่มด้วยสายตาที่หยาดเยิ้ม “อย่าลีลา!” “ไปดื่มต่อได้ไหม นะนะนะ~” หญิงสาวพูดพลางยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆมาเฟียหนุ่มอีกครั้งพร้อมกับทำสายตาออดอ้อนเพื่อหวังใช้ลูกอ้อนของตัวเอง “อื้ออ!” แต่เธอก็ต้องร้องท้วงติงขึ้นอีกครั้งเมื่อถูกมาเฟียหนุ่มใช้มือหนาของเค้าดันศีรษะเธอออก “ทำไม กลัวแพ้ทางหน้าสวยๆของฉันหรอ~” หญิงสาวพูดพลางยื่นใบหน้าของตัวเองเข้าไปหาเค้าอีกครั้งอย่างตั้งใจ “ลำคาน! เมาอย่างกับหมา!” “อื้อออ! ไอ้โรมัน!” “ชาร์ลอตค์!” “อะไรเล่า~ ก็นายว่าฉันก่อนนี่~” “จะไปไหน!” “ในโรงแรม HOH ชั้น2มีบาร์นั่งชิว~ ไปนั่นก็ได้” “ไม่!” “งั้นฉันไม่ช่วยนายน้า~” “…” โรมันทำแค่เพียงรับฟังและมุ่งหน้าไปที่โรงแรมนั้นทันที ซึ่งเค้าเองก็เคยไปใช้บริการเหมือนกัน คลืดดดด คลืดดดดด ในขณะเดียวกันโทรศัพท์ของหญิงสาวก็ได้สั่นขึ้น ฉุดให้เธอนั้นต้องหยิบออกมาจากกระเป๋าเพื่อนดูปลายสายก่อนจะกดรับ มีสายเรียกเข้าจาก ปิ่นมุก “ว่าไงมึง~” “มึงไปไหนเนี่ย! คุณโรมันไรนั่นเค้าเดินมาหยิบกระเป๋ามึงไป แถมบอกว่ามึงไปกับเค้า!” “อื้อ~ กูออกมาดื่มที่อื่นต่อ~” “อีชาร์! ชักจะเกินไปล้ะนะ ถ้าอีกันรู้มันฟ้องดี๊มึงแน่!” “มึงไม่บอกพี่พีชไม่บอก มันก็ไม่รู้~” “คุณหนูครับ!” “ค่ะพี่พีช ชาร์รู้นะคะว่าพี่พีชจะพูดอะไร ยังไงเจอกันพรุ่งนี้นะคะ ยังไงดี๊ก็เดินทางไปรีซอทตั้งแต่5ทุ่มของวันนี้อยู่แล้ว พี่พีชสบายใจได้ค่า~” “ผมไม่ได้กลัวนายครับ ผมเป็นห่วงคุณหนู” “เอาน่า ชาร์จะรีบกลับนะคะ บายยย” “ดะ..” ตู๊ดๆๆๆ ไม่ทันที่พีชจะได้พูดจบประโยคชาร์ลอตค์ก็ชิงตัดสายเค้าไปทันที ณ.ตอนนี้หญิงสาวและมาเฟียหนุ่มได้ขึ้นมาที่บาร์แล้ว และทั้งสองนั้นก็กำลังนั่งดื่มอยู่ด้วยกัน “นายเป็นลูกครึ่งหรอ~” ในขณะเดียวกันหญิงสาวก็ได้เอ่ยถามขึ้น เมื่อเธอเห็นว่าบรรยากาศมันเงียบเกินไป “อือ!” “ครึ่งอะไร~ ครึ่งคนครึ่งหมาหรอ~ เห็นดุจัง~” “ชาร์ลอตค์!” แป๊ะ! “อื้ออออ” เป็นอีกครั้งที่หญิงสาวนั้นถูกตีเข้าที่หน้าผาก ฉุดให้เธอต้องส่งเสียงร้องท้วงออกมาพร้อมกับลูบไปที่หน้าผากของตัวเอง “ลามปาม!” “ล้อเล่นน่า~ ตกลงครึ่งอะไร~” “เยอรมัน” “ว้าว~ อยากไปจัง~” “พ่อก็รวยทำไมไม่ไป” “ก็พ่อรวยนี่~ ฉันไม่ได้รวย~” “…” ในขณะที่หญิงสาวและมาเฟียหนุ่มกำลังพูดคุยกันอยู่นั้น จู่ๆก็มีหญิงสาวอีกคนเดินเข้ามาทักทายมาเฟียหนุ่มนั่นก็คือ ลิเดียร์ “อ่าวโรมัน!” “…” เสียงของลิเดียร์ฉุดให้มาเฟียหนุ่มนั้นต้องหันไปมองเธอรวมถึงชาร์ลอตค์ “มาดื่มหรอ” “อืม” “มาคนเดียวหรอ” ลิเดียร์เลือกที่จะไม่มองไปที่ชาร์ลอตค์ถึงแม้ว่าเธอนั้นจะเห็นชาร์ลอตค์แล้วก็ตาม “เพื่อน” “หื้มม ผู้หญิงคนนี้หรอ เดี๋ยวนี้ครบเพื่อนผู้หญิงตั้งแต่เมื่อไหร่ เมื่อก่อนมีแค่เรานี่หน่า~” “เอ่อ ขอตัวเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ” ชาร์ลอตค์เลือกที่จะขอตัวออกไปห้องน้ำแทนการนั่งฟังทั้งสองพูดคุยกัน เพราะลิเดียร์นั้นก็ไม่ได้สนใจอะไรเธออยู่แล้ว เมื่อหญิงสาวเข้ามาในห้องน้ำเธอนั้นก็รีบเดินมาที่กระจกทันที พร้อมกับเปิดน้ำเบาๆและมองไปที่กระจก “เมาอะไรขนาดนี้ยังชาร์ลอตค์~” หญิงสาวพูดขึ้นก่อนจะหลับตาลงช้าๆ แกรก! แต่แล้วจู่ๆเธอก็ต้องลืมตาขึ้นเมื่อได้ยินเสียงประตูห้องน้ำถูกเปิดเข้ามา ปรากฏว่าคนที่เข้ามานั้นคือผู้หญิงคนเมื่อสักครู่นี้ ทำให้เธอนั้นต้องปิดน้ำและเตรียมตัวจะเดินออกจากห้องน้ำ “ชาร์ลอตค์ นั่นคือชื่อของเธอสินะ” เกิดอะไรขึ้น… ต้องเกรียมฉาปลิเดียร์บ่น้อ😂 รีไรท์เมื่อ 16/12/65

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more