EP.9 ไม่จบ
2121 Words
EP.9 ไม่จบ
เช้าวันใหม่
วันนี้หญิงสาวเลือกที่จะไม่ไปมหาวิทยาลัยเพราะเธอนั้นต้องการไปดูรถที่สนามแข่งที่พีชนำกลับมาให้เมื่อวาน
สนามแข็งรถคาเตอร์
“คุณหนูครับ จะไม่ไปมหาลัยจริงๆหรอครับ ถ้านายใหญ่กลับมาเป็นเพื่อนแน่ๆเลยนะครับ”
“ชาร์ขออีกวันนะคะพี่พีช ไหนๆก็หยุดมาแล้ว”
“เอาก็เอาครับ เพื่อคุณหนูผมสู้ตาย”
“5555 มันต้องอย่างนี้สิคะพี่พีช”
“ไปครับคุณหนู ไปดูรถที่ผมเอามาเมื่อวานกัน”
“ไปค่ะพี่พีช”
หลังจากนั้นชาร์ลอตค์และพี่เลี้ยงของเธอจึงพากันเดินมาที่โรงจอดรถข้างสนามทันที พร้อมกับเปิดประตูโรงจอดรถขึ้นจึงทำให้หญิงสาวนั้นได้เห็นรถคันจริงเต็มสองตาสักที ซึ่งมันทำให้เธอนั้นรู้สึกตลึงไม่น้อย เพราะคันจริงนั้นสวยกว่าในภาพเอามากๆ ไม่ผิดหวังที่เธอนั้นยอมช่วยเหลือโรมันเพื่อกับรถคันนี้
“คันจริงสวยมากๆเลยค่ะพี่พีช” หญิงสาวพูดออกมาพร้อมกับดวงตาที่เป็นประกายบ่งบอกว่าเธอนั้นชอบมากๆ
“ทำไมคุณโรมันถึงยอมขายรถให้กับคุณหนูหรอครับ” ในขณะเดียวกันพีชได้เอ่ยถามคุณหนูของตัวเองขึ้นพร้อมกับมองไปที่เธอด้วยความอยากรู้
“เอ่อ พอดีว่า..”
“แล้วเค้าขายให้คุณหนูราคาเท่าไหร่หรอครับ”
“ฟรีค่ะ”
“ห้ะ! จริงหรอครับคุณหนู!”
“ใช่ค่ะ ชาร์แค่ต้องช่วยเค้าทำอะไรบางอย่างน่ะค่ะ แต่จบแล้วล่ะ”
“บอกผมได้ไหมครับว่าอะไร”
“เอ่อ แต่ถ้าชาร์บอกแล้วพี่พีชห้ามบอกดี๊ กับ อีกันเด็ดขาดนะคะ นี่คือคำสั่ง”
“แน่นอนครับ ผมไม่เคยทำให้คุณหนูต้องผิดหวังอยู่แล้ว”
“ค่ะ คือชาร์ต้องไปเป็นแฟนหลอกๆให้เค้าหน่ะค่ะ”
“ห้ะ!”
“โอ้ยพี่พีชคะ ชาร์ตกใจหมด!”
“ผมก็ตกใจครับคุณหนู! แล้วมันจะดีหรอครับ ผมได้ข่าวมาว่านายพึ่งจะสั่งให้พี่รอณคอยจับตาดูคนที่เข้ามายุ่งย่ามกับคุณหนูด้วยนะครับ”
“อะไรนะคะ ดี๊ทำขนาดนี้เลยหรอคะพี่พีช!”
“ครับ แต่อย่าบอกนายนะครับว่าผมมาบอกคุณหนู”
“แต่ก็ไม่ต้องห่วงอะไรแล้วค่ะ เพราะนายโรมันนั่นขอให้ชาร์ช่วยแค่วันเดียวก็คือเมื่อวาน”
“แน่นะครับคุณหนู”
“ค่ะ เราเลิกคุยเรื่องนี้กันดีกว่าค่ะ ชาร์จะไปลองรถแล้ว”
“ครับ” พีชพยักหน้าให้กับคุณหนูของตัวเองก่อนที่เค้านั้นจะเดินไปหยิบหมวกกันน็อคมายื่นให้กับชาร์ลอตค์เพื่อให้เธอสวมใส่
ทางด้านของมาเฟียหนุ่มตอนนี้เค้านั้นกำลังนั่งอยู่ที่ห้อง VIP ของโรงแรมแห่งหนึ่งอยู่ เนื่องจากเค้านั้นต้องมาคุยธุุรกิจกับลูกค้าของตัวเองเรื่องการขายรถยุโรปส่งออกนอกประเทศ เพราะมันจะต้องมีเรื่องภาษีเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย
“ขอบคุณสำหรับการตอบรับในวันนี้มากนะครับคุณโรมัน กว่าจะได้เจอกัน”
“...” โรมันไม่ได้โต้ตอบอะไรลูกค้ากลับไปและทำแค่เพียงหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดเพื่อสูบเพียงเท่านั้นก่อนจะพ่นควันสีขาวคลุ้งลอยล่องออกมาจากริมฝีปากหนาของเค้า
“ยังไงวันนี้ผมต้องของคุณมากนะครับ”
“ครับ ฟู้วววว” ครั้งนี้โรมันตอบพร้อมกับพ่นควันบุหรี่ออกมาอีกครั้งก่อนจะดันตัวเองลุกขึ้นยืนและเดินออกมาจากห้องในทันที โดยไม่ได้สนใจคนด้านในเลยสักนิด
คลืดดดด คลืดดดดด
ในขณะที่มาเฟียหนุ่มกำลังยืนอยู่ในลิต์ฟนั้น โทรศัพท์ของเค้าก็ได้สั่นขึ้น ฉุดให้เค้านั้นต้องหยิบออกมาจากกระเป๋าเสื้อสูทของตัวเองและกดรับสายในทันที เพราะนั่นคือ แด๊ดดี๊โรเบิร์ตของเค้า
มีสายเรียกเข้าจาก แด๊ดดี๊โรเบิร์ต
“ครับ”
“แกร์ทำอะไรโรมัน! ทำไมหนุนิ่มถึงได้บอกว่าแกร์มีแฟนแล้ว!!”
“ครับ ผมมีแฟนอยู่แล้ว”
“แกร์อย่ามาโกหกฉันโรมัน! แกร์เอาแต่จมปักอยู่กับอีนางผู้หญิงคนนั้น แกร์จะไปมีแฟนตอนไหน!”
“วันที่ดี๊ให้มาคุยงาน”
“พูดให้จบ”
“ลูกสาวคาเตอร์”
“ห้ะ! อะไรนะ! นี่แกร์กับลูกคาเตอร์คบหากันอยู่หรอ!”
“อืม”
“แกร์นี่มันหาเรื่องใส่ตัวจริงๆ”
“หวังว่าจะจบนะครับ”
“ไม่เชื่อ ฉันไม่เชื่อแกร์หรอก แค่พูดใครๆก็พูดได้”
“…”
“แกร์มีอะไรมายืนยัน ถ้าไม่มีแกร์ต้องกลับไปหาหนูนิ่มแล้วขอโทษเค้าส้ะ!”
“ทำไม ดี๊มีพันธะอะไรกับบ้านเธอ!” มาเฟียหนุ่มเอ่ยถามออกไปด้วยความโมโห เพราะโรเบิร์ตนั้นไม่ยอมบอกเหตุผลที่เค้านั้นต้องไปสนิทสนมหรือคบหากับนุ่มนิ่ม
“ฉันกำลังทำธุกิจร่วมกับเค้า ถ้าแกร์บอกว่าแกร์ไม่ได้โกหกเรื่องลูกสาวคาเตอร์ แกร์ก็ไปหาหลักฐานมายืนยันกับฉันสิ!”
“...” เมื่อโรมันได้ยินเช่นนั้นจึงทำให้เค้านั้นต้องเงียบไปทันที
“แค่นี้แหล่ะ! ฉันให้วลาแกร์2วันนะโรมัน!”
ตู๊ดดดๆๆๆ ไม่ทันที่มาเฟียหนุ่มจะได้ตอบกลับบิดาของตัวเองกลับไป ปลายสายนั้นก็ดันชิงตัดสายเค้าไปส้ะก่อน ทำให้เค้านั้นต้องถอนหายใจออกมาอย่างน่าหงุดหงิด
ติ๊ง (เสียงลิต์ฟ)
ในขณะเดียวกันเสียงของลิต์ฟก็ได้ดังขึ้นพร้อมกับประตูที่เปิดออก ฉุดให้เค้านั้นต้องเดินออกมาแต่ทว่ากลับมีใครบางคนนั้นเดินเข้ามาชนกับเค้าพอดี ทำให้เค้านั้นต้องหันกลับมามองเพราะกลิ่นน้ำหอมของคนๆนั้น
“...” ทันทีที่มาเฟียหนุ่มได้เห็นหญิงสาวตรงหน้าก็ทำให้เค้านั้นนิ่งไปทันที เพราะเธอนั้นคือคนทำให้เค้านั้นต้องกลับมาเสพยาอีกครั้ง นั่นก็คือลิเดียร์
“โรมัน” หญิงสาวเอ่ยเรียกชื่อของมาเฟียหนุ่มขึ้นพร้อมกับมองมาที่เค้าซึ่งโรมันนั้นก็มองมาที่เธอเช่นกัน
“…”
“โทษที เราไม่ทันได้มอง”
“อืม”
“แล้วนี่มาคุยงานหรอ” เหตุผลที่หญิงสาวนั้นรู้ก็เพราะว่าเธอนั้นเคยเป็นคนที่ตามติดมาเฟียหนุ่มไปทุกที่ รวมถึงเวลาทำงานเพราะทั้งสองนั้นเคยรักกันมาก มากส้ะจนทำให้โรมันนั้นเลิกเสพยาได้และกลับมาติดอีกครั้งได้เช่นกัน
“อืม”
“เราคะ..”
“นายครับ เราไปกันดีกว่าครับ” ไม่ทันที่หญิงสาวจะๆได้พูดจบเธอนั้นก็ถูกแทรกขึ้นด้วยเสียงของริท โดยที่ริทนั้นตั้งใจขัดขึ้นมาเพราะไม่อยากให้นายของตัวเองต้องกลับมายุ่งกับผู้หญิงคนนี้อีก ถึงแม้ว่าเค้าเองจะเคยเคารพเธอมากแค่ไหนก็ตาม
“อืม” โรมันเลือกที่จะหันหลังให้ลิเดียร์และเดินออกมาขึ้นรถในทันที ทำให้หญิงสาวนั้นทำได้แค่มองตามมา
“ไปไหนดีครับนาย”
“ตามหาตัวชาร์ลอตค์”
“ตามหาตัวเธอหรอครับนาย”
“อืม”
“ครับ”
“เอายากูมา”
“แต่เมื่อเช้านะ..”
“เอามา!”
“ครับ” เสียงดุดันของมาเฟียหนุ่มดังขึ้นทำให้ริทนั้นต้องยอมหยิบถุงโคเคนขึ้นมาและส่งให้กับนายของตัวเองอย่างจำใจ
ฟื้ดดดดด
หลังจากที่รถขับออกมาได้ประมาน 3 นาที ก็ตามมาด้วยเสียงสูดดมที่ดังขึ้นบ่งบอกได้ว่าตอนนี้มาเฟียหนุ่มนั้นได้อัพยาเข้าไปแล้วหนึ่งครั้ง ก่อนจะตามมาด้วยเสียงสูดดมอีกครั้ง
ฟื้ดดดดด
ริททำได้แค่จ้องมองนายของตัวเองทางกระจกหลังสลับกับถนนหนทาง จนนายของตัวเองนั้นเงยหน้าขึ้นมาจ้องมองเค้า
“ปะ..ไปไหนก่อนดีครับนาย เธออาจจะมีเรีองก็ได้นะครับ”
“มหาลัย ถามจากเพื่อนของเธอ”
“ครับ”
หน้ามหาวิทยาลัย
“รอสักครู่นะครับนาย”
“…” ริทใช้เวลาตามหาเพื่อนของชาร์อยู่นานสองนานจนได้เรื่องว่าวันนี้เธอนั้นไม่มามหาวิทยาลัยเพราะกำลังวุ่นวายอยู่กับรถคันใหม่ของเธออยู่ที่สนาม และนั่นก็คือรถที่โรมันยกให้เธอเมื่อวาน
“เธอไม่มาเรียนครับ เธออยู่ที่สนามแข่ง”
“ไป”
“ครับนาย ว่าแต่นายหาเธอทำไมหรอครับ”
“…” เมื่อริทได้ความเงียบเป็นคำตอบทำให้เค้านั้นต้องหันกลับไปสตาร์ทรถแทนและตรงมาที่สนามทันที
สนามแข่งคาเตอร์
ทันทีที่มาเฟียหนุ่มมาถึงสนามแข่งก็ทำให้เค้านั้นได้ยินเสียงรถทันที ซึ่งรถที่กำลังแล่นอยู่ในสนามนั้นคือรถที่เคยเป็นของเค้าเอง และตอนนี้มันก็ได้ตกเป็นของหญิงสาวที่กำลังขับอยู่ในสนาม ซึ่งตอนนี้มาเฟียหนุ่มได้เดินมานั่งอยู่ที่แสตนเชียร์เป็นที่เรียบร้อยแล้วทำให้หญิงสาวนั้นเห็นเค้าพอดิบพอดี
ทันทีที่ชาร์ลอตค์เห็นโรมันก็ทำให้เธอนั้นต้องรีบวนรถมาจอดตรงที่เค้านั่งทันที พร้อมกับเดินออกมาจากรถและเดินมาที่ขอบสนาม
“นาย! มาทำไมเนี่ย!” หญิงสาวตะโกนถามพลางถอดหมวกนิรภัยของตัวเอง
“นี่คือการทักทาย?”
“ฉันถาม! อย่าบอกนะว่าจะมาเอารถคืน!”
“คงงั้น”
“ไม่! มันเป็นของฉันแล้ว!”
“แต่ยังไม่ใช่ชื่อเธอ”
“กรี๊ดดดด นี่มันรถฉันนะ ฉันก็ช่วยนายไปแล้วไง!”
“ช่วยอีก”
“อะไร! ไม่เอาแล้ว!”
“…”
“โอนกรรมสิทธิ์ให้เป็นชื่อฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ!!”
“ช่วย = โอน”
“โอ้ยยย นี่มันเวรกรรมอะไรของฉันเนี่ย!”
“คำตอบ?”
“คำตอบบ้าอะไร ยังไม่บอกฉันเลยว่าฉันต้องทำอะไร!”
“เหมือนเดิม”
“ทำไม ผู้หญิงคนนั้นไม่เลิกยุ่งกับนายหรือไง!”
“พ่อฉัน”
“อะ..อะไรนะ หมายถึงยังไง”
“ไปบอกพ่อฉัน”
“ไม่เอาหรอก! แบบนั้นฉันไม่อยากทำ”
“แลกกับการโอนรถ อีกหนึ่งคัน” โรมันพูดพลาวหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเข้ารูปรถก่อนจะยื่นให้กับหญิงสาวได้ดู เพราะเค้านั้นคิดไว้อยู่แล้วว่าเธอต้องไม่ยอมหากไม่มีอะไรมาแลกเปลี่ยนกับเธอ
“จะ..จริงหรอโรมัน!”
แป๊ะ!
“ลามปาม!” โรมันพูดพลางตีไปที่หน้าผากของหญิงสาวเบาๆจนเกิดเสียงดังขึ้นเพราะเธอนั้นกำลังลามปามเค้าอยู่
“โอ้ย! ฉันเจ็บนะ!”
“คำตอบ?”
“…” หญิงสาวนิ่งเงียบไปราว 10 วินาทีพร้อมกับมองไปที่มาเฟียหนุ่มอีครั้งก่อนจะตอบคำถามของชายตรงหน้า
“ตกลง!”
“นี่คุณ! ทำอะไรคุณหนูของผมครับ!” เป็นเสียงของพีชที่ดังขึ้นพร้อมกับสาวเท้าเดินเข้ามาหาโรมัน แต่ทว่ากับโดนริทมือขวาของโรมันนั้นกันเอาไว้ก่อน
“หรือมึงจะเอา!” ริทเอ่ยถามขึ้นในทันที
“อ่าว! พูดงี้ก็สวยดิครับ!”
“โอ้ยยย! หยุดค่ะ พี่พีชคะช่วยเตรียมน้ำอุ่นให้ชาร์หน่อยนะคะ เดี๋ยวชาร์ขึ้นไปอาบค่ะ”
“โอเคครับคุณหนู ฝากไว้ก่อนนะมึง!” พีชหันมารับคำสั่งคุณหนูของตัวเองก่อนจะหันไปชี้หน้าริทอีกครั้งพร้อมกับหันหลังเดินออกมา
“ฉันตกลงแล้ว แต่วันนี้คุณต้องโอนรถให้ฉัน กับรถคันใหม่!”
“บ้ารถ!”
“แน่นอนค่ะ เพราะเงินฉันมีมากพอแล้ว!” หญิงสาวพูดพลางสบัดผมใส่มาเฟียหนุ่มตรงหน้าก่อนจะสวมหมวกกันน็อคอีกครั้งพร้อมกับเดินขึ้นไปบนรถและออกตัวไปด้วยความเร็วในทันที
บรึ้นนนนน!
“โชคดีลูบลู” เป็นเสียงของริทที่พูดขึ้นพร้อมกับมองไปที่รถแข่งที่หญิงสาวกำลังขับอยู่
“จัดการโอนลูบลูกับเยลโล่ด้วย” โรมันพูดพลางนั้งลงไปที่แสตนอีกครั้งเพื่อจ้องมองไปที่หญิงสาวที่กำลังขับรถอยู่ในสนาม
“เยลโล่ด้วยหรอครับนาย!”
“เออ! หูมึงตึงหรือไง! ยิ่งอารมณ์ไม่ดี!”
“ครับ~”
ในขณะเดียวกันบนตึกของฝั่งอ๊อฟฟิตตอนนี้ได้มีสายตาของใครบางคนกำลังจ้องมองมาที่โรมันอยู่ ซึ่งสายตานั้นก็คือของ คาเตอร์ บิดาของชาร์ลอตค์นั่นเอง..
เอาล่ะ! แด๊ดดี๊คาเตอร์อย่าพึ่งฆ่าพระเอกไรท์นะ🤣🫶🏻
ฝากส่งกำลังใจ+กดใจคนล้ะทีให้ไรท์หน่อยนะค้า💖
รีไรท์เมื่อ 16/12/65
- Writer
