EP.8 แฟนจำเป็น
1744 Words
EP.8 แฟนจำเป็น
เมื่อทั้งสองทำข้อตกลงกันเสร็จแล้วจึงพากันเดินออกมาจากห้องทันที โดยที่หญิงสาวนั้นลืมถามโรมันไปเลยว่า เหตุผลที่เธอต้องแกล้งเป็นแฟนเค้านั้นคืออะไร
แกรก!
“คุณหนู!” ทันทีที่ประตูห้องถูกเปิดออก พีช ปิ่น และริทต่างคนต่างพากันยืนขึ้นทันทีพร้อมกับมองมาที่ทั้งสองด้วยสายตาแตกตื่น
“พี่พีชคะ”
“ครับ”
“เดี๋ยวจบงานแล้ว รบกวนพี่พีชตามไปเอารถให้ชาร์หน่อยนะคะ แล้วก็ไปส่งปิ่นให้ชาร์ด้วย”
“อ่าว แล้วแกร์จะไปไหนชาร์ลอตค์!” ปิ่นเอ่ยถามขึ้นพลางมองไปที่ชาร์ลอตค์และโรมันสลับกันไปมา
“ฉันมีเรื่องต้องไปทำ เดี๋ยวฉันโทรหาแล้วกันนะ”
“ถ้านายใหญ่ถามหาคุณหนูล่ะครับ”
“บอกว่าชาร์ไปทำธุระค่ะ”
“ทำอย่างกับจะไปตาย!” เป็นเสียงของโรมันที่พูดขึ้น ฉุดให้ทั้ง4คนต้องหันไปมองที่เค้า
“จัดการรูบลูด้วยไอริท!”
“อะ..อะไรนะครับนาย! นายยอมขายหรอครับ!”
“ใช่ค่ะ รบกวนเอารถไปส่งให้ชาร์ที่สนามด้วยนะคะ” หญิงสาวตอบแทนโรมันพร้อมกับว่ายวานให้ริทนั้นนำรถไปส่งให้เธอที่สนาม
“ครับ”
เมื่อทุกอย่างลงตัวแล้วมาเฟียหนุ่มจึงเดินมาดูงานของตัวเองต่อ จนเวลาล่วงเลยผ่านไปอีก2ชั่วโมงซึ่งถึงเวลาปิดงานแล้ว มาเฟียหนุ่มนั้นจึงกล่าวปิดงานทันที
“มึงจะไปไหนเนี่ยชาร์ลอตค์!” ปิ่นเอ่ยถามขึ้นในขณะที่เธอและชาร์ลอตค์กำลังยืนฟังโรมันกล่าวปิดงานอยู่
“เออน่า! เดี๋ยวเล่าให้ฟัง”
“ทำอะไรคิดดีๆนะชาร์! ดี๊มึงเอาผู้ชายคนนั้นตายแน่ๆเลยนะถ้าเค้ารู้อะ”
“มึงก็อย่าให้รู้สิ อีกันอีกตัวอย่าให้มันรู้เด็ดขาด!”
“บอกกูก่อนไม่ได้หรอว่าจะไปไหน”
“เลิกถามกูค่ะ เดี๋ยวกูบอกเอง!”
“คุณหนูครับ”
“ชาร์รู้นะคะว่าพี่พีชจะพูดอะไร!”
“ถ้านายไม่เจอคุณหนูแล้วเจอแต่ผม ผมตายแน่ๆนะครับ~”
“ไม่ตายค่ะ! ดี๊ไม่กล้าทำอะไรคนของชาร์แน่นอน มีอะไรชาร์เคลียร์เอง”
“โถ่~”
“ไม่โถ่ค่ะ เดี๋ยวชาร์จะต้องไปแล้วรบกวนพี่พีชไปเอารถให้ชาร์ด้วยนะคะ”
“ครับ~” พีชตอบออกมาด้วยน้ำเสียงอ้อยอิ่ง เพราะจริงๆแล้วเค้านั้นเป็นห่วงคุณหนูของตัวเองมากกว่าที่ปล่อยให้เธอไปกับชายคนนั้น
เมื่องานจบลงตอนนี้หญิงสาวจึงต้องเดินตามโรมันมาที่รถ โดยที่โรมันนั้นเป็นคนขับด้วยตัวเอง
“ตกลงเราจะไปไหนกัน ฉันยังไม่รู้เลยนะ!” หญิงสาวเอ่ยถามพลางถึงสายเข็มขัดนิรภัยออกมาคาดตัวเอง
“ห้าง!”
“ไปทำไม ตกลงให้ฉันแกล้งเป็นแฟนนายทำไม”
“ถามมาก!”
บรึ้นนนนน!
สิ้นสุดเสียงของโรมันก็ตามมาด้วยเสียงเหยียบคันเร่ง ก่อนจะที่โรมันจะเข้าเกียร์และขับออกมาทันที
“จะรีบไปไหนเนี่ย!”
“กลัว?”
“ไม่กลัว! แต่นี่มันไม่ใช่สนามแข่ง! ควรจะขับเบาๆไหม!”
“ทุกๆที่คือสนาม”
บรึ้นนนนนน!
สิ้นสุดเสียงของมาเฟียหนุ่มเค้านั้นก็เหยียบคันเร่งจนมิดทันทีเพื่อมุ่งตรงมาที่บ้านของใครบางคน ทำเอาหญิงสาวนั้นต้องใช้มือทั้งสองข้างควานหาที่ยึดเหนี่ยวเอาไว้
เพียงไม่นานโรมันนั้นก็มาจอดรถอยู่ที่หน้าบ้านของคนที่เค้านั้นต้องมารับนั่นก็คือนุ่มนิ่ม
“ทำตัวไม่สมเป็นนักแข่ง!” โรมันพูดขึ้นทันทีที่เครื่องรถดับลง
“ฉันขับแต่ในสนามย่ะ! ถนนข้างนอกฉันไม่ชอบ!!”
“อ่อน!”
“ปากเสีย! แล้วนี่มาบ้านใครเนี่ย! มาแอบดูชู้เมียนายหรือไง!” หญิงสาวเอ่ยถามพลางมองไปรอบๆ
“…” โรมันเลือกที่จะไม่ปะทะฝีปากกับหญิงสาวต่อและนั่งเงียบๆแทนจนกระทั่งมีหญิงสาวด้านในเดินออกมาซึ่งเธอนั้นแต่งตัวเรียบร้อยเอามากๆ
“เรียบร้อยจังแฮ้ะ นายมารับคนนี้หรอ”
“อืม”
“แฟนนายหรอ”
“…” ไม่มีคำตอบไดหลุดออกมาจากปากของมาเฟียหนุ่มทำให้หญิงสาวนั้นต้องหันไปมองที่เธอคนนั้นอีกครั้งซึ่งเธอนั้นกำลังเดินตรงมาที่รถ
ทันทีที่หญิงสาวด้านนอกเดินมาถึงรถ เธอนั้นก็เปิดประตูหน้าข้างคนขับทันที ทำให้เธอนั้นเห็นว่ามีผู้หญิงอีกคนนั่งอยู่ในรถ
“เอ่อ..”
“เดี๋ยวชาร์นั่งหลังก็ได้ค่ะ” หญิงสาวพูดขึ้นเมื่อเธอนั้นไม่รู้ว่าเธอนั้นต้องแกล้งเป็นแฟนต่อหน้าผู้หญิงคนนี้
“ไม่ต้อง!” เสียงของโรมันดังขึ้นฉุดให้หญิงสาวทั้งสองนั้นต้องหันไปมองที่เค้า ซึ่งเค้านั้นก็มองมาที่เธอทั้งสองเช่นกัน
“เดี๋ยวนิ่มนั่งหลังก็ได้ค่ะ”
“เอ่ออ.. เอางั้นหรอคะ”
“ขึ้นมา” โรมันพูดขึ้นอีกครั้งพลางสตาร์ทรถ ทำให้นุ่มนิ่มนั้นต้องขึ้นรถทันที
ซึ่งตลอดทางไปห้างนั้นไม่มีเสียงไดดังขึ้นเลยแม่แต่นิด ทำเอาชาร์ลอตค์นั้นถึงกับรู้สึกอึดอัดไม่น้อยจนกระทั่งมาถึงห้าง
“นายมาซื้ออะไรหรอ” ชาร์ลอตค์เอ่ยถามขึ้นทันทีที่ทั้ง3คนเดินเข้ามาด้านในห้าง
“กินข้าว” โรมันพูดพลางเดินไปที่ร้านอาหาร พร้อมกับบอกพนักงานหน้าร้านว่าเค้านั้นจองโต๊ะเอาไว้
“ที่จองไว้2ท่านใช่ไหมครับ” พนักงานเอ่ยถามขึ้นพร้อมกับมองไปที่หญิงสาวทั้งสอง เพราะก่อนหน้านี้โรเบิร์ตบิดาของโรมันเป็นคนจองเอาไว้และจองแค่เพียง2โต๊ะ
“3”
“โอเคครับ เชิญคุณผู้ชายด้านในเลยครับ”
ณ.ตอนนี้ทั้งสามคนนั้นได้นั่งอยู่ที่โต๊ะทานข้าวเรียบร้อยแล้ และกำลังจะสั่งอาหารกัน
“กินอะไร” เสียงโรมันเอ่ยถามขึ้น ฉุดให้หญิงสาวทั้งสองต้องมองมาที่เค้าเพราะไม่รู้ว่าเค้านั้นเอ่ยถามใคร
“ชาร์ลอตค์กินอะไร”
“ฉะ..ฉันหรอ เอ่อ ขอดูเมนูได้ไหม”
“อืม” โรมันตอบพลางยื่นเมนูให้กับชาร์ลอตค์โดยมีสายตาของนุ่มนิ่มจ้องมองอยู่
“ไม่คิดว่าวันนี้พี่โรจะพาแขกมาด้วย”
“แฟน”
“ฟะ..แฟนหรอคะ~” นุ่มนิ่มเอ่ยถามขึ้นอีกครั้งด้วยน้ำเสียงติดขัด พร้อมกับกระพริบตาถี่ๆด้วยความตกใจ
“ชาร์ลอตค์ เป็นแฟนฉัน” โรมันย้ำขึ้นอีกครั้ง ฉุดให้ชาร์ลอตค์นั้นต้องกลับมาสนใจเค้าแทนเมนู
“พะ..พี่โรไม่มีแฟนไม่ใช่หรอคะ~”
“นั่งอยู่นี่ไง”
“อ๋อ ค่ะ เดี๋ยวนิ่มขอตัวไปเข้าห้องน้ำสักครู่นะคะ” ทันทีที่หญิงสาวพูดจบเธอนั้นก็ลุกออกมาทันที ทำให้ในโต๊ะเหลือแค่เพียงชาร์ลอตค์และโรมันเพียงสองคน
“อะไร คนที่นายให้มาแกล้งก็คือผู้หญิงคนเมื่อกี้หรอ”
“อืม”
“เธอก็น่ารักดีนะ ทำไมนายไม่ชอบล่ะ”
“…”
“ดูเหมือนเธอจะชอบนายด้วยนะ”
“…”
“ป่านนี้ไปร้องให้แล้วมั้งเนี่ย ฉันไม่น่ามาช่วยเลย~”
“งั้นเอารถคืน”
“มะ..ไม่นะ! นายยกให้ฉันแล้ว ห้ามเอาคืนเด็ดขาด!”
“…”
“สั่งอาหารดีกว่า หิวจะแย่~” ชาร์ลอตค์เลือกที่จะเปลี่ยนเรื่องทันที พร้อมกับหยิบเมนูขึ้นมาดูอีกครั้งเพื่อเริ่มสั่งอาหาร
เวลาล่วงเลยผ่านไปราว 10 นาที ตอนนี้นุ่มนิ่มนั้นยังไม่กลับมาที่โต๊ะเลย ซึ่งโรมันนั้นก็ไม่ได้สนใจอะไร ส่วนชาร์ลอตค์นั้นก็กำลังนั่งทานอาหารอยู่อย่างเอร็ดอร่อย จนเธอนั้นนึกขึ้นได้ว่าหญิงสาวอีกคนยังไม่กลับมาที่โต๊ะเลย
“นี่นาย! เธอคนเมื่อกี้เค้ายังไม่กลับมาเลย ไม่โทรหาหน่อยหรอ”
“ไม่”
“ถ้าเธอเป็นไรขึ้นมาในห้องน้ำจะทำไงล่ะ!”
“ไปแล้ว”
“ห้ะ! ไปแล้วอะไร”
“…”
“ช่วยพูดให้เข้าใจหน่อยได้ไหมเนี่ย!”
“เธอไปแล้ว”
“เธอคนที่มากับเราอะนะ!”
“อืม”
“เอ้า! ไปตั้งแต่เมื่อไหร่”
“ที่เดินออกไป”
“โอ้ยยย! แล้วไม่บอกล้ะ! ฉันจะได้กลับบ้าน!”
“…”
“นายนี่มันจริงๆเลยนะ ไปส่งฉันด้วยล่ะ!”
“อืม”
หลังจากนั้นหญิงสาวจึงทานข้าวต่อจนเธออิ่มโดยมีโรมันเป็นคนจ่ายตังให้ก่อนจะพากันออกมาจากร้าน ซึ่งในขณะที่ทั้งสองกำลังเดินออกมาที่หน้าห้างนั้นจู่ๆหญิงสาวก็ต้องรีบวิ่งมาแอบที่หลังของมาเฟียหนุ่ม เพราะคนที่กำลังเดินเข้ามาในห้างนั้น คือ กัน เพื่อนสนิทของเธอ
“บังให้หน่อย!” หญิงสาวพูดพลางก้มหน้างุดไปที่เสื้อของโรมัน พร้อมกับดันให้เค้านั้นเดินออกมา
“เป็นบ้าไร!“ โรมันเอ่ยถามขึ้นทันทีที่ชาร์ลอตค์นั้นทำตัวแปลกๆ เพราะเค้านั้นไม่เห็นกันเพื่อนสนิทของเธอ
“พะ..เพื่อนฉัน บังให้หน่อย~”
“…” เมื่อชาร์ลอตค์บอกเหตุผลโรมันจึงมองไปด้านหน้าทันที ทำให้เค้านั้นเห็นเพื่อนชายของหญิงสาวที่เค้านั้นเคยเจอแล้ว2ครั้ง
“ไปยัง~”
“อือ!”
“คุณ! มันยังไม่ไปเลย!” ทันทีที่หญิงสาวยื่นหน้าออกมา ก็ทำให้เธอนั้นต้องก้มงุดลงไปอีกครั้ง เพราะกันนั้นกำลังยืนหยุดอยู่ที่ตู้กดเงิน
“ภาระ!”
“มันจำเป็นนี่!”
“ไปแล้ว!”
“แน่นะ!”
“อือ!”
“ไปที่รถกันเร็วๆ” เมื่อหญิงสาวโผล่หน้าออกมาแล้วไม่เห็นเพื่อนของตัวเอง เธอจึงรีบเอ่ยชวนโรมันพร้อมกับคว้ามือของเค้ามาจับเอาไว้และเดินออกมาหน้าห้างทันที
“…”
พรึ่บ!
เมื่อมาเฟียหนุ่มเห็นว่าหญิงสาวนั้นจับมือของเค้าพร้อมกับเดินออกมาหน้าห้าง ก็ทำให้เค้านั้นต้องรีบสบัดมือของเธอออกทันที
“…” เมื่อหญิงสาวถูกสบัดมือออกเธอจึงหันมามองที่มาเฟียหนุ่มทันที
“…” โรมันเลือกที่จะไม่สนใจหญิงสาวและเดินนำออกมาที่รถ
“จับนิดจับหน่อยทำสบัด!” หญิงสาวบ่นพึมพำพลางเดินตามหลังของโรมันมาอย่างเลี่ยงไม่ได้
พ่อคนหวงเนื้อหวงตัว🤣
ฝากคอมเมนท์ + กดใจให้ไรท์คนล้ะดวงนะค้าบ🙏🏻🤍
รีไรท์เมื่อ 16/12/65
- Writer
