“ก็ที่เธอถามฉันเมื่อตอนกลางวันไง Have you ever loved me ? (คุณเคยรักฉันบ้างไหม) ”
“นั่นไม่ใช่คำถามสักหน่อยนี่คะ หนูก็แค่ยกตัวอย่างประโยคให้คุณต่างหาก” คนตัวเล็กตอบพร้อมกับพลิกตัวหันไปอีกทาง
“ฉันยอมรับนะว่าฉันเคยสับสน ยังไม่รู้ใจตัวเองว่าจริง ๆ แล้วฉันชอบแบบไหน แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วนะ...ว่าฉันน่ะชอบเธอ” เขาเกยคางลงบนไหล่เล็กเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบทว่ากลับทำคนฟังชาหนึบไปทั้งตัว
“คุณพูดอะไรคะ รู้ตัวหรือเปล่าว่าคำ ๆ นั้นน่ะเขาไม่ได้เอาไว้บอกใครต่อใครเขาพร่ำเพรื่อ”
“ฉันก็ไม่ได้บอกใครพร่ำเพรื่อนี่ นอกจากเธอก็มีแต่คุณ...” ชายหนุ่มชะงักกึกเมื่อนึกถึงใบหน้าของอีกคน คนที่เป็นเหมือนรักแรกของเขา
“คุณศิวาเหรอคะ”
“เธอรู้ได้ยังไง”
“ป้าดาวเล่าให้หนูฟังหมดแล้วล่ะค่ะ” ปรานปราลินตอบหน้าตาเฉยในขณะที่ไม่ได้หันมามองหน้าอีกคนด้วยซ้ำ
“เธอก็เลยหาสารพัดวิธีมาเปลี่ยนให้ฉันชอบผู้หญิงสินะ”
“ก็หนูอยากได้เงินนี่
