DAHLIA'S POV
❦❦❦
Habol hininga akong bumangon mula sa pagkakahiga at agad na hinawakan ang ulo ko at tinignan kung buo pa ba ang bungo ko matapos ang malakas at matarik kong pagbagsak mula sa tore ng palasyo.
"Dahlia," tawag ng pamilyar na boses sa tabi ko, agad ko siyang nilingon at nakita ang nag-aalalang mukha ng hari habang buhat-buhat niya ko sa bisig niya. Agad akong napabangon sa pagkakahiga at hindi ko alam kung bakit kusang yumakap ang sarili ko sa bisig niya.
"Akala ko— akala ko hindi mo na ko kilala," sabi ko sa kaniya sa pagitan ng mga luha ko sa mata at mahina kong paghikbi.
Akala ko talaga totoo ang nasa loob ng panaginip na iyon, 'yung mga tingin niya sa'kin at pagngisi niya habang pinapanood niya kong mahulog at mamatay, akala ko wala na siyang paki-alam sa'kin na nagb
