“จะ เจ้า...ทำสิ่งใดต่อข้า”
“กรรมใดใครก่อ กรรมนั้นย่อมตามสนองแม่นางถิงมี่”
“อิ๊ๆ ๆ อ๊า...” เสียงถิงมี่ที่หลุดออกมาจากริมฝีปาก ชวนให้คนได้ยินทั้งจั๊กจี้ ทั้งอดรู้สึกคึกคักไม่ได้ สองมือนางกอดตัวเองไว้ ก่อนเผลอไผลจับที่ยอดหน้าอกซึ่งชีชันขึ้น ส่วนกายเบื้องล่างมิอาจจะสะกดกลั้นอารมณ์ที่โหมกระพือได้แล้ว
“ชาติชั่ว เจ้า...ข่มเหงข้าเช่นนี้ถูกต้องรึ”
“เข้าใจผิด เป็นแม่นางต่างหาก ที่ใจร้อน และยื่นมือเข้ามายุ่งในสิ่งที่ไม่ใช่ธุระของตน”
“ข้าแค่ต้องการปราบผี และผดุงความยุติธรรม”
“ฮ่าๆ ๆ ด้วยการเล่นปาหี่ และขายยันต์ราคาห้าตำลึงเยี่ยงนั้นรึ แม่นางถิงมี่ เจ้ามันเป็นนางจิ้งจอกชัดๆ”
ถิงมี่โกรธจัดหน้าแดง นางอยากลุกขึ้นไปซัดอีกฝ่ายให้น่วม แต่ยามนี้นางรู้สึกร้อนวูบวาบในส่วนเร้นลับ ร้อนและอยากระบายความหวามไหวให้ลุล่วง มิเช่นนั้นนางคงอกแตกตาเป็นแน่
“ไหนว่าเจ้าจะเข้าจับผี แล้วทำไมถึงได้ชักช้า ไม่รีบล
