ตอนที่ 5
1261 Words
“เอ่อ... เปล่าค่ะ สร้อยไม่ได้อยู่กับแฟน สร้อยอยู่แม่”
ทำไมเขาจะต้องรู้สึกโล่งอกโล่งใจแบบนี้ด้วยนะ อนลถามตัวเองอย่างประหลาดใจ
“งั้นผมก็เข้าไปในบ้านของคุณได้สินะครับ”
“ดะ... ได้ค่ะ...”
อนลระบายยิ้มให้กับหล่อน แต่หล่อนยิ้มไม่ออกเลย เพราะรู้สึกกระอักกระอ่วนเหลือเกิน
หล่อนกับอนลรู้จักกันมานานแล้วก็จริง แต่แค่ในฐานะเจ้านายกับลูกน้องเท่านั้น และเขาก็ไม่ค่อยจะชอบขี้หน้าหล่อนด้วย
“เอ่อ... ระวังลื่นนะคะ ไม้เวลาเปียกน้ำแล้วจะลื่นน่ะค่ะ”
หล่อนบอกเขาอย่างเป็นห่วง
“ผมว่าคุณต่างหากที่ต้องเดินให้ระมัดระวัง เพราะคุณซุ่มซ่ามมากกว่าผม”
“อ๊ะ...!”
อนลยังพูดไม่ทันขาดคำ สร้อยมาลาก็ลื่นถลาเสียหลักมาชนกันร่างของเขาเข้าอย่างจัง
“นั่นไง ผมว่าแล้ว”
“ขะ... ขอโทษค่ะคุณอนล”
เขาจับสองแขนของหล่อนเอาไว้ และรอจนกว่าหล่อนจะทรงตัวได้จึงปล่อย
“คุณเหมือนยายแก่ๆ ไม่มีผิดเลยนะ”
สร้อยมาลาไม่ได้โต้แย้งอะไร ก้มหน้ายอมรับคำกล่าวหาของเขา และเดินนำเข้าไปในบ้าน
แม่ของหล่อนนั่งดูทีวีอยู่ในห้องโถง เมื่อเห็นหล่อนกลับมาก็ทักทายอย่างดีใจ
“กลับมาแล้วเหรอสร้อย”
“สวัสดีจ้ะแม่”
หญิงสาวกล่าวทักทายมารดา ก่อนจะแนะนำให้ท่านรู้จักกับอนล
“แม่จ๊ะ นี่คุณอนล เป็นเจ้านายที่ทำงานของสร้อยจ้ะ”
มารดาของหล่อนรีบลุกขึ้นและเดินมาหยุดตรงหน้าของหล่อนกับอนล ก่อนจะเอ่ยทักทายอนลอย่างเป็นกันเอง
“สวัสดีค่ะคุณอนล เชิญ... เชิญนั่งก่อนค่ะ”
แม่ของหล่อนกุลีกุจอพาอนลไปนั่งบนโซฟาที่หน้าโทรทัศน์ ก่อนจะเอ่ยถาม
“คุณอนลจะดื่มอะไรดีคะ เดี๋ยวอิฉันไปยกมาให้ค่ะ”
“ขอบคุณมากครับคุณน้า ผมขอกาแฟอุ่นๆ สักแก้วก็พอครับ”
“งั้นรอสักครู่นะคะ” แม่ของหล่อนกำลังจะรีบไปจัดการเตรียมกาแฟให้กับอนล แต่หล่อนขัดขึ้นเสียก่อน
“แม่ดูทีวีต่อเถอะจ้ะ เดี๋ยวสร้อยไปชงกาแฟให้คุณอนลเองจ้ะ”
“ไม่เป็นไรหรอกสร้อย เดี๋ยวแม่จัดการเอง สร้อยนั่นแหละไปอาบน้ำอาบท่าเถอะ เนื้อตัวเปียกๆ แบบนี้เดี๋ยวหวัดเล่นงานเอานะลูก”
น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความห่วงใยของมารดาทำให้สร้อยมาลาจำต้องทำตาม
“งั้น... เดี๋ยวสร้อยมานะแม่”
หล่อนบอกมารดาก่อนจะหันไปพูดเสียงอ่อนโยนกับอนล
“สร้อยขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะคุณอนล เดี๋ยวสร้อยออกมาส่งคุณอนลขึ้นรถค่ะ”
“ตามสบายครับ”
อนลยิ้มบางๆ ให้กับแม่สาวแว่น ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดรับ เมื่อมีสายเรียกเข้า
สร้อยมาลายิ้มเศร้าๆ ปรายตามองอนลซ้ำอีกครั้งก่อนจะเดินไปยังห้องพักของตัวเอง เพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ส่วนมารดาของสร้อยมาลาก็เข้าไปในครัวชงกาแฟให้กับอนล
“คืนนี้ผมไปหาคุณไม่ได้ ไม่ต้องรอครับ” อนลกรอกเสียงเยือกเย็นไปตามสาย
“ทำตามที่ผมบอก อย่ามีปัญหา เพราะถ้าคุณทำให้ผมหงุดหงิดขึ้นมา ผมจะไม่ติดต่อกับคุณอีก แค่นี้นะครับ ผมยุ่งอยู่”
ชายหนุ่มวางสายสนทนาอย่างไม่ไยดีคนปลายสาย เมื่อเห็นมารดาของสร้อยมาลาเดินถือถ้วยกาแฟเข้ามา
“กาแฟร้อนๆ ค่ะคุณอนล”
ถ้วยกาแฟถูกวางลงบนโต๊ะกระจกที่คลุมด้วยผ้าถักสีชมพู และมารดาของสร้อยมาลาก็หย่อนกายลงนั่งบนโซฟาตัวตรงกันข้าม
“ขอบคุณมากครับ”
เขากล่าวขอบคุณ พร้อมกับยกกาแฟขึ้นจิบเล็กน้อย ท่ามกลางการจับจ้องของหญิงวัยกลางคนตรงหน้า
“เป็นยังไงบ้างคะ อิฉันชงกาแฟถูกปากคุณอนลไหมเอ่ย”
เขาดื่มกาแฟเข้าไปอีกอึกใหญ่ และวางมันลงกับโต๊ะ จากนั้นจึงตอบ
“รสชาตินี้เลยครับที่ผมชอบ”
ใบหน้าของมารดาสร้อยมาลาเกลื่อนไปด้วยรอยยิ้มดีใจ จนคนมองอย่างเขาอดที่จะรู้สึกดีไปด้วยไม่ได้
“อิฉันดีใจจังเลยค่ะที่ชงกาแฟถูกปากคุณอนล”
“กาแฟคุณน้า รสชาติดีมากครับ แล้วกาแฟก็หอมมากด้วยครับ”
หญิงวัยกลางคนยิ้มไม่หุบ ก่อนจะพูดถึงที่มาของเมล็ดกาแฟให้เขาฟัง
“สร้อยมันชอบดื่มกาแฟน่ะค่ะ ที่บ้านก็เลยมีกาแฟหลายแบบเลย แต่กาแฟที่อิฉันชงให้กับคุณอนลดื่ม เป็นกาแฟที่สร้อยมันบอกว่าอร่อยที่สุดน่ะค่ะ”
มารดาของสร้อยมาลายิ้มภาคภูมิใจ และก็ยังคงชวนคุยต่อเนื่อง
“ถ้าเรามองด้วยตาเปล่า กาแฟก็เหมือนๆ กันหมดจริงไหมคะคุณอนล”
“จริงครับ”
“หากเราอยากรู้ว่ากาแฟรสชาติดีไหม ก็ต้องชิมถึงจะรู้ อิฉันว่าก็เหมือนกับคนเรานั่นแหละค่ะ ภายนอกตัดสินอะไรไม่ได้เลย ต้องดูถึงเนื้อแท้ข้างใน ถึงจะรู้ว่าคนๆ นั้นเป็นยังไง”
อนลระบายยิ้มออกมา เพราะเห็นด้วยกับสิ่งที่คู่สนทนาพูดออกมา
“อย่างลูกสาวของอิฉันน่ะ ไปไหนมาไหนคนก็มองว่าเฉิ่ม ว่าเชย ทำไมแต่งตัวโบราณเหมือนคนแก่แบบนี้ แต่สร้อยมันเป็นคนดีมากเลยนะคะ เห็นอกเห็นใจคนอื่นเสมอ เวลาจะทำอะไรแต่ละอย่างก็จะนึกถึงความรู้สึกของคนรอบข้าง ถ้าสิ่งที่จะทำให้ทำให้คนอื่นรู้สึกไม่ดี สร้อยก็จะไม่ยอมทำเด็ดขาด”
คนเป็นแม่ภูมิใจในตัวลูกสาวมาก แต่ลึกๆ แล้วก็อดห่วงใยไม่ได้
“ซึ่งบ้างครั้งอิฉันว่า สร้อยมันก็นึกถึงคนอื่นมากเกินไป จนทำให้ตัวเองเป็นทุกข์”
“ผมว่าทำอะไรต้องทำให้พอดีครับ เป็นคนดีเกินไปก็ถูกเอาเปรียบ เป็นคนเลวก็ผิดศีล ทำให้คนอื่นเดือดร้อน เดินทางสายกลางดีที่สุดครับ”
อนลกับมารดาของสร้อยมาลาคุยกันอย่างถูกคอเลยทีเดียว จนกระทั่งสร้อยมาลาที่อาบน้ำเสร็จแล้วเดินกลับเข้ามา
“อ้าว สร้อยอาบน้ำเสร็จแล้วเหรอลูก” มารดาเอ่ยถาม
“เสร็จแล้วจ้ะแม่”
“แล้วสระผมหรือเปล่า เดี๋ยวเป็นหวัดเอานะ”
“สระผมเรียบร้อยแล้วจ้ะแม่” สร้อยมาลายิ้มอ่อนหวานให้มารดา ซาบซึ้งในความห่วงใยที่ท่านมีให้เสมอมา
อนลมองแม่สาววัตถุโบราณอย่างสำรวจตรวจตรา ซึ่งก็พบว่าหล่อนดูแปลกตาไปไม่น้อย
ปกติเขาจะเห็นหล่อนสวมใส่ชุดโบราณที่เป็นทางการ แต่ตอนนี้หล่อนสวมกางเกงขาสั้นโชว์ขาเรียวขาวเนียนตา และก็เสื้อยืดลายหมีตัวใหญ่แทน
เส้นผมสีดำของหล่อนที่ม้วนเอาไว้กลางศีรษะตลอดเวลา ตอนนี้ถูกปล่อยสลายจนเต็มแผ่นหลัง ทำให้เขาเห็นว่า เส้นผมของสร้อยมาลาไม่ตรง แต่หยักศกน่ามองไม่น้อย และความยาวของมันก็ยาวถึงเนินสะโพกเลยทีเดียว
“เอ่อ... สร้อยมีอะไรผิดปกติเหรอคะ”
สร้อยมาลาถามเสียงตะกุกตะกัก เมื่อเห็นอนลจ้องเขม็งมองมา
อนลไหวไหล่กว้าง และก็อมยิ้มเล็กน้อย
“คุณไม่มีอะไรผิดปกติหรอก แค่ผมไม่ชินตากับสภาพนี้ของคุณเท่านั้นเอง”
หล่อนคงดูไม่ได้เลยสินะ สภาพนี้
สร้อยมาลาคิดเศร้าๆ ในอก แต่ก็ยังคงฝืนยิ้มให้กับเขา
“เอ่อ... ตอนนี้ฝนหายตกแล้ว คุณอนลจะกลับเลยไหมคะ”
- Writer
