บำเรอรักแม่ทัพปีศาจ

ตอนที่ 7 ลูกสาวเจ้าพ่อ 1.4

ว่านฉีฉีแหงนหน้าขึ้นมองท้องฟ้าทันทีเพราะมีความรู้สึกบางอย่างบอกให้เธอมองไปที่ดวงจันทร์ และดวงตาสีดำกลมโตคู่ใหญ่เห็นพระจันทร์ดวงมหึมาลอยอยู่ใกล้มาก เห็นได้อย่างชัดเจนและที่สำคัญสีของดวงจันทร์กำลังเปลี่ยนเป็นสีเลือดอย่างรวดเร็ว

พรึบ!! ดวงตาคู่สวยของเธอจากสีดำกำลังเริ่มเปลี่ยนเป็นสีเลือดเข้ามาแทนที่ พร้อมรังสีอำมหิตฉายวาววับอยู่บนดวงตา

“เฮ้ย!..พวกเราดูนางเด็กนั่น!!!”กลุ่มนักเลงส่งเสียงเรียกให้พวกเดียวกันมองร่างระหงที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้าซึ่งเป็นเป้าหมายจะต้องจัดการ

เหวอออ...เสียงอุทานดังลั่นหลุดออกมาจากปากของแต่ละคน ไม่คิดว่าจะเห็นอะไรที่น่ากลัวแบบนี้

“ทะ...ทำ..ทำไมนางเด็กคนนั่นมันถึงมีไอดำออกมาจากตัว...พวกแก...เห็นเหมือนกันไหม”หัวโจกถามพวกพ้องและแต่ละคนพยักหน้าขึ้นลงพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย

“ปะ...ปี...ปีศาจ..นางเด็กคนนี้มันจะต้องเป็นปีศาจแน่ๆ คนดีๆ ที่ไหนจะมีไอดำพวยพุ่งออกมาจากตัวแบบนี้ ไม่มีหรอก”เสียงของหนึ่งในกลุ่มนักเลงบอกเพื่อนๆ

คำพูดที่เต็มไปด้วยความรู้สึกหวาดกลัว หวงเจียวจินล้วนได้ยินอย่างชัดเจน แต่เธอไม่เชื่อเรื่องเหลวไหลพวกนี้ ร่างเล็กๆ เดินตรงปรี่เข้าไปหาลูกน้องของพ่อที่ถูกส่งมาคอยอารักขาเธอ พร้อมยกมือเงื้อขึ้นสูงกระหน่ำฟาดลงบนใบหน้าคนที่เป็นหัวหน้ากลุ่มอย่างแรงด้วยความขัดใจที่ได้ยิน

ฉาด!!! เสียงฝ่ามือกระทบลงบนใบหน้าจนคนถูกตบหันไปอีกทางตามแรงเหวี่ยงของแขน

“ไอ้พวกโง่! แค่มายากลหลอกเด็กตื้นๆ ของนางนั่นก็พากันกลัวหัวหด...มันมีที่ไหนกันพวกปีศาจ...ยุคไหนแล้ว! รีบไปจัดการนางนั่นเร็วเข้าชักช้าอยู่ทำไมเล่า!”หวงเจียวจินตวาดอย่างหัวเสีย

หากแต่กลุ่มนักเลงไม่มีใครทำตามคำสั่งของเธอเลยแม้แต่คนเดียว กลับยิ่งพากันก้าวเดินถอยหลังไปเสียอีก

“คะ...คุณหนู...ท่าจะไม่ดีแล้ว..รีบเผ่นหนีกันก่อนเถอะ..เอาชีวิตตัวเองให้รอดก่อน...มะ...มัน...มันไม่ค่อยน่าไว้วางใจแล้ว เอาไว้วันหลังค่อยมาจัดการ”หัวโจกพยายามบอก

“ไอ้ขี้ขลาด! มันก็แค่มายากลหลอกตบตาพวกแกให้กลัวก็เท่านั้น เอาอย่างนี้ฉันจะให้รางวัลพวกแกคนละห้าหมื่นหยวนเป็นค่าเหนื่อยที่จัดการกับนางว่านฉีฉี”

เงินรางวัลก้อนใหญ่คนละห้าหมื่นหยวนช่างล่อตาล่อใจเสียจริงๆ และก็หลอกล่อได้สำเร็จเสียด้วย กลุ่มพวกนักเลงต่างหันกลับมามองหน้ากันแล้วพยักหน้าส่งสัญญาณเริ่มลงมือ

“ไปเว้ยพวกเรา..จริงอย่างที่คุณหนูบอก ปีศาจอะไรกันไม่มีหรอก ไม่ใช่ยุคโบราณที่จะได้มีพวกปีศาจ ผีร้าย แปลงร่างกลายเป็นคนเหมือนในตำนานไซอิ๋วเสียที่ไหนกันวะพวกเรา อย่าพากันปอดแหกไปหน่อยเลย”หัวโจกบอกลูกน้องพร้อมเดินนำหน้าไปก่อนเพื่อนตรงปรี่เข้าไปหาว่านฉีฉีทันที

หึหึหึหึ….ว่านฉีฉีส่งเสียงหัวเราะอยู่ในลำคอ แต่เสียงหัวเราะที่ดังออกมานั้นช่างน่าขนลุกขนพองเสียจริงพลางค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองผู้ชายที่กำลังเดินตรงมาหาเธอ โดยมีลูกน้องเดินตามหลังมาติดๆ

เหวออออ...เสียแหกปากร้องออกมาด้วยความตกใจอย่างเสียขวัญดังขึ้นมาทันทีที่เห็นดวงตาของว่านฉีฉีที่กำลังจ้องมานั้น เป็นสีเลือดแดงฉานฉายวาววับ รังสีอำมหิตและไอดำพวยพุ่งเป็นที่หวาดหวั่นกับคนที่ได้เห็นเธอในเวลานี้ ไม่เว้นแม้กระทั่งหวงเจียวจินที่ยืนตกตะลึงขวัญหนีดีฝ่อไปด้วยเช่นกัน พอเห็นดวงตาสีเลือดและไอดำทะมึนพวยพุ่งทะยานออกมาอย่างไม่ขาดสาย

กรี๊ดดดด!!! เสียงกรีดร้องด้วยความตกใจดังก้องออกมาจนสุดเสียง

ตุบ! ร่างเล็กกะทัดรัดเป็นลมหมดสติทรุดลงไปกับพื้นดาดฟ้าทันที

กลุ่มอันธพาลต่างพากันเสียขวัญไปตามๆ กัน พร้อมเสียงของหัวโจกดังขึ้น

“ยิงมัน! พวกเรายิงมันเร็วเข้า....แล้วรีบหนีออกไปจากที่นี่”พูดพลางดึงปืนที่เหน็บเอาไว้ทางด้านหลังสาดกระสุนใส่ไปที่ร่างของว่านฉีฉีไม่ยั้งด้วยความหวาดกลัวสุดขีด

เปรี้ยง!...เปรี้ยง...เปรี้ยง!...เปรี้ยง เสียงปืนดังกึกก้องอยู่บนชั้นดาดฟ้า

ฟิ้วววว!!! เสียงจุดดอกไม้ไฟลอยละลิ่วขึ้นท้องฟ้าซึ่งเป็นสัญญาณของเทศกาลหยวนเซียวกำลังเริ่มขึ้น

ปัง!!!! ดอกไม้ไฟต่างพากันแตกตัวออกเป็นแสงหลากสีสันมากมาย แข่งกันสลับสีสวยสดอยู่บนท้องฟ้ากลบเสียงปืนที่สาดออกไปไม่ยั้ง จนแยกไม่ออกว่าคือเสียงปืนหรือเสียงของดอกไม้ไฟกันแน่

ลูกกระสุนจำนวนนับไม่ถ้วนออกมาจากปากกระบอกปืนที่มีอยู่ห้ากระบอก สาดตรงเข้าไปหาที่ร่างว่านฉีฉีอย่างรวดเร็วในขณะที่ช่วงเวลาดังกล่าวพระจันทร์กลายเป็นสีเลือดจนหมดทั้งดวงแล้วเช่นกัน

พรึบ!!! ร่างของว่านฉีฉีเลือนหายไปต่อหน้าต่อตากลุ่มนักเลงที่เห็นเหตุการณ์เกิดขึ้นพร้อมกันและชัดเจน แต่ละคนถึงกับยืนขาแข็ง พากันก้าวขาไม่ออกกันทั้งหมดจนไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน

“ผะ...ผี...ผีหลอกกกก”เสียงร้องตะโกนดังออกมาทันที

กลุ่มนักเลงต่างวิ่งหนีไปจากชั้นบนของดาดฟ้าอย่างไม่คิดชีวิต ไม่สนใจร่างของหวงเจียวจินคุณหนูของพวกมันเลยแม้แต่น้อย วินาทีนี้คำว่าตัวใครตัวมันต้องรีบนำมาใช้ให้เร็วที่สุด รักษาชีวิตให้รอดก่อนอย่างอื่นค่อยว่ากันที่หลัง

ชั้นดาดฟ้าของอาคารเรียนที่ตั้งอยู่ภายในกรุงปักกิ่งของยุคปัจจุบันเกิดปรากฏการณ์จันทรุปราคา พระจันทร์เต็มดวงที่เหลืองนวลกลายเป็นสีเลือดดั่งโลหิต

บริเวณที่ตั้งของสถาบันดังกล่าว ย้อนกลับไปในแผ่นดินยุคโบราณพื้นที่บริเวณนั้นช่างตั้งอยู่ห่างไกลจากเมืองผิงหยางซึ่งเป็นเมืองหลวงของแคว้นเฉียนฉินในอดีตกาลนับหลายพันลี้ อันเป็นที่ตั้งของแคว้นเยียนในอดีตซึ่งมีเมืองจี้ เป็นเมืองหลวงอยู่ในเวลานั้น

ปรากฏการณ์จันทรุปราคาทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นกับว่านฉีฉี เธอมีไอปีศาจและดวงตาสีเลือด สตรีที่มีไอปีศาจเช่นนี้คนโบราณต่างเชื่อว่าคือนางพญามารซึ่งในอดีตกาลเมื่อหลายพันปีก่อนได้จดบันทึกเอาไว้ ว่าผู้ใดมีไอปีศาจและมีดวงตาสีเลือดคือผู้ที่เกิดในช่วงเวลาของดาวแห่งความตายปรากฏ

หนึ่งพันปีปรากฏหนึ่งครั้ง และจะมีชีวิตเพียงหนึ่งเดียวที่เกิดขึ้นในช่วงเวลานั้น หากเป็นบุรุษคือจอมปีศาจหากเป็นสตรีคือนางพญามาร และดาวแห่งความตายได้เกิดขึ้นในยุคปัจจุบัน ซึ่งเป็นช่วงวันเวลาที่ว่านฉีฉีลืมตาดูโลกใบนี้ เธอเกิดช่วงเวลาของดาวแห่งความตายปรากฏในรอบหนึ่งพันปี

แต่ตอนนี้ว่านฉีฉีหายไปไหนเล่า เธอหายไปได้อย่างไร หายแล้ว หายเลยไม่ปรากฏออกมาให้เห็น บนดาดฟ้าของอาคารมีเพียงร่างของหวงเจียวจินเท่านั้นที่นอนหมดสติอยู่ในเวลานี้เพียงลำพัง