Owned by the CEO

Kabanata 6: Haunted by the Past

“Gael, anong ginagawa mo rito?”

He looked at me straight to my eyes. “You really don’t care, do you?”

“If this is about our past again, please, kalimutan mo na ‘yon. Gael, you’re getting married already! Hindi na mahalaga kung ano ba ang nangyari.”

Bigla niya akong nilapitan. “Michaela.” Hinawakan niya ang magkabilang braso ko. “I need to know the truth so I can live in peace.”

His expression suddenly changed. It became soft, and calm. Malayong-malayo sa Gael na nakausap ko kanina. Malayong-malayo sa Gael na nakaharap ko kagabi. At this moment, parang kaharap ko ang Gael na nakilala ko seven years ago. The soft, sweet, and gentle Gael na sobrang minahal ko.

I was about to answer him nang biglang bumukas ang pinto ng elevator. Mabilis kong inalis ang kamay niyang nakahawak sa mga braso ko saka nagmamadaling lumabas. Hindi ko maintindihan ang sarili ko. s**t. Akala ko tuluyan ko nang naibaon sa limot ang naging nakaraan namin. I didn’t see this coming. I wasn’t prepared.

Halos twenty meters lang ang layo ng condo ko mula sa elevator. Bago ko pa man buksan ang pinto ng condo ko ay muli akong napalingon sa elevator. Bigla kong naalala si Gael. He’s drunk. At base sa hitsura niya kanina, he’s not in his right state of mind. Delikado na para sa kanya ang bumiyahe pa.

Napahawak ako ng mahigpit sa susi na hawak ko. Napapikit akong napabuntong-hininga, “Shit.”

The next thing happened ay nasa loob na ulit ako ng elevator at pinindot ang ‘P’ button kung nasaan ang parking. Habang nasa loob ay hindi ako mapakali dahil baka hindi ko na siya maabutan. Panay ang tingin ko sa floor indicator.

“Ugh. Wala na bang mas bibilis pa dyan?”

Hindi ko namamalayang kinakausap ko na pala ang sarili ko.

Tumunog ang elevator hudyat na nasa tamang palapag na ako. Pagkabukas na pagkabukas ng pinto ay dali-dali akong naglakad para hanapin si Gael. Ngunit, hindi pa man ako nakakalayo ay biglang may nagsalita sa likod ko.

“I know you’d come and look for me.”

Napakunot ang noo ko. Nabunutan man ng tinik ay hindi ko maiwasang mainis. Is he playing games with me?

I faced him. “At sinong nagsabi sa’yo na ikaw ang pinunta ko rito?” nagmamaang-maangan na tanong ko.

He smiled, but it was a devilish smile. “Stop denying it, Michaela. But anyway, thanks for looking for me and acting as if you care about me.” He smirked. “I can handle myself.” Bigla siyang lumapit sa akin at hinawakan ang kamay ko. Iniwagayway niya sa mukha ko ang susi ng condo ko. “I don’t wanna waste your time and effort so I guess wala akong choice but to accept whatever your reason is for coming here.”

Hindi ako agad nakagalaw sa kinatatayuan ko sa bilis ng mga pangyayari. I was trying to sink everything in my mind when Gael suddenly grabbed my hand so we could walk on the way to the elevator together.

Nang nasa loob na kami ng elevator ay saka lamang ako bumalik sa tamang ulirat. Mabilis kong binitawan ang kamay niya. “Ba’t hawak mo ang kamay ko?”

He looked at me as if I said something wrong. “Tss. Get back to your senses, Michaela. Ano’ng gusto mong gawin ko? Hayaan kang nakatunganga sa parking while I’m upstairs intruding my ex’s–” Bigla siyang napatigil at nag-iwas ng tingin. “Your place.”

Saka ko lamang naalala na hawak niya ang susi ko.

“Give me back my key!” pagbabanta ko.

He looked at me. Ni hindi man lang siya nasindak sa sinabi ko. “I’ll return it… later.”

“Ginagago mo ba ako, Gael? Kanina lang ay parang lasing na lasing ka–”

He immediately cut me off. “I am. That’s why we’re both heading to your place because I’ll stay there ‘til I get sober.”

“What?!” Sinamaan ko siya ng tingin. “What the heck, Gael. Are you even thinking?”

He smirked. “Sorry, I’m not thinking right at this moment ‘cause I’m drunk. I’m not in my right state of mind,” sagot niya tila nang-aasar.

Magsasalita pa sana ako nang biglang tumunog ang elevator at bumukas ang pinto. Hindi na ako nagsalita pa nang may pumasok na dalawang babae. Agad nilang napansin ang presensya ni Gael.

“Omg. He’s so pogi!” bulong ng isang babaeng maigsi ang buhok.

Napataas ako ng kilay sa narinig.

“Shh. Baka marinig nung girl. I think they're a couple.”

Kita ko sa peripheral vision ko ang nang-aasar na ngiti ni Gael. Pinandilatan ko siya ng mata. I’m just grateful na hindi kami pamilyar sa mga babaeng kasama namin ngayon dahil pag nagkataon ay baka ito pa ang pagsisimulan ng tsismis sa internet. It can even destroy my image.

Nang makarating na kami sa palapag kung nasaan ang unit ko ay nauna na akong lumabas. Hindi ko na pinansin si Gael at dire-diretsong naglakad papunta sa unit ko. Nang matapat na ako sa pinto ay ilang segundo lamang ako naghintay bago siya dumating. Hindi niya pa rin ibinagay ang susi sa’kin at siya na ang bumukas ng pinto. Pagkatapos ay hinayaan niya ako na maunang pumasok sa loob.

Pagkapasok niya naman ay dumiretso siya sa couch.

“Gael—”

Bago pa man ako magbukas ng usapan ay agad siyang sumabat.

“Let’s talk later. I can’t talk to you right now,” aniya habang nakapikit na.

Napabuntong-hininga na lamang ako saka tinalikuran siya. There’s no sense kung makikipagtalo ako sa kanya ngayon. Tingin ko’y kailangan ko rin munang kumalma at nababaliw na ako sa mga nangyayari. I didn’t expect everything that was happening in a span of less than an hour! Wala pang isang oras nang umalis si Enzo ngunit parang ang dami ng nangyari.

Napagdesisyon ko nalang na magluto ng sabaw para mamaya. I know Gael will need it later. Tingin ko rin ay kailangan na nga naming mag-usap nang hindi magkaaway, na parehong kalmado. Gusto kong tigilan niya na rin ako. What he did today is wrong, especially that he’s already getting married. Lalo lamang magb-build up yung guilt ko kay Maxine. However, kahit alam kong mali, I still tolerated it.

I know that Gael will never stop bugging me because he’s eager to know the truth about the past. At kahit hindi na ‘yon mahalaga sa’kin, maybe for him, it was still a big deal. So for our peace of mind, I think it’s time for me to tell the truth about the past. Kahit ilang beses ko pang i-deny sa sarili ko, I know for a fact that I do still care about him.

Nasa kalagitnaan ako ng paghahanda ng iluluto nang biglang tumunog ang doorbell. Bigla akong kinabahan at napatingin sa pinto. I’m not expecting anyone to come.

Lumapit ako sa pinto para sumilip sa maliit na butas na nandoon. Lalo akong kinabahan nang makita ko si Enzo sa labas. Sumulyap pa ako ng isa pang beses to confirm if siya nga ba talaga ‘yon.

“f**k,” mahinang mura ko.

Mabilis akong lumapit sa natutulog na Gael para gisingin siya.

“Gael, gising!”

Dahan-dahan niyang idinilat ang kanyang mga mata tila antok na antok pa. “What? I’m still sleepy for Pete’s sake, Michaela,” inaantok niyang sagot habang nakakunot ang noo.

“Nandito si Enzo. Hindi ka niya puwedeng makita,” natatarantang sabi ko.

“Tss. That guy again.” Tumayo siya at naglakad papuntang—

“Teka, saan ka pupunta?”

“To your room?”

“Ba’t sa kwarto ko?”

Lalong nagsalubong ang mga kilay niya. “Para hindi niya ako makita? Come on, Michaela. Sino ba sa atin ang galing sa tulog? You can’t let me hide wherever you want. Please, Michaela. I’m sleepy. Let me take a rest, okay?” walang ganang sagot niya saka tinalikuran ako’t pumasok na sa kwarto ko.

Wala na akong nagawa kundi ang hayaan siyang pumasok sa kwarto ko. Wala na akong oras makipagtalo sa kanya dahil hinihintay na ako ni Enzo sa labas.

Bago ko binuksan ang pinto ay huminga muna ako nang malalim at inayos ang sarili ko.

“Enzo, anong meron at bumalik ka?”

Sumilip muna siya sa loob bago sumagot, “May bisita ka ba? Parang may naririnig akong boses kanina. It sounds like a man’s voice.”

Lihim akong napalunok. “Oh, I’m by myself. Baka sa pinapanood ko. Nanonood kasi ako ng movie. Baka doon galing yung boses na sinasabi mo. Hindi ko nga narinig agad yung pag-doorbell mo, e.” Gosh, I’m trying my best not to stutter.

Tumang-tango naman siya. “I actually forgot my phone. May I come in?”

“S-Sure. Pasok ka lang.”

“Are you okay, Mic? You look tense.”

I shook my head. “No, I’m good. Medyo na-hook lang ako sa pinapanood ko. Hindi kasi mawala sa isip ko. Nate-tense kasi ako sa mga eksena.” I faked a laugh.

Natawa naman siya. “Kaya naman pala. Oh, finally!” sambit niya nang makita ang cellphone niya na nasa may countertop. “Kinabahan pa ako kanina ‘cause I thought I left it somewhere. Buti nalang at dito ko lang pala naiwan.”

Panay ang silip ko sa pinto ng kwarto ko. I hope he’s really sleeping.

“That’s it. I need to go now, Mic. Kita nalang tayo sa—”

Parehas kaming natigilan nang may marinig kaming tunog galing sa kwarto ko. Tunog ng nagri-ring na cellphone ngunit agad rin itong nawala. s**t. That’s not my ringtone at imposibleng magiging akin ‘yon dahil nasa kusina ang cellphone ko.

“Oh, I think someone’s calling me.”

“But that’s not your ringtone. Whose phone is that?”

“I-I already changed my ringtone.”

He nodded but I know he’s not convinced with my answer. “Okay, I have to go. You're gonna take care of yourself, okay?”

I smiled and nodded. “Thanks. Ingat ka rin sa pagd-drive. Message me ‘pag nasa bahay ka na.”

Nang makaalis si Enzo ay nagmadali na akong pumasok ng kwarto.

Pagkabukas ko ng pinto ay naabutan kong nakatayo si Gael tila nakatingin sa mga litrato na nakadikit sa pader kung nasaan ang study area ko. I froze when I saw him grab a picture that is so precious to me.

Bago ko pa man siya pigilan ay bigla siyang nagsalita.

“You… You had a baby?” he asked habang hawak ang ultrasound picture na matagal ko ng iniingatan.

It's our baby, Gael.