ราวห้าทุ่มเศษแขกของเจ้าของบ้านต่างแยกย้ายเดินทางกันกลับบ้าน อัคราเมื่อส่งเพื่อนๆ เสร็จก็เดินขึ้นไปยังชั้นบนตรงไปที่ห้องนอนส่วนตัวของตน จัดการอาบน้ำอาบท่าเพื่อเข้านอน ส่วนรวิษากับก้อยและสาวใช้อีกคน ช่วยกันเก็บล้างจานชามที่อยู่ตรงริมสระน้ำ ในอีกสี่สิบนาทีต่อมาต่างพากันไปพักผ่อนเมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้น
รวิษาเปิดประตูห้องนอนของอัคราอย่างเบามือ ก่อนจะสอดตัวเดินเข้าไปในห้องอย่างเบามือ โคมไฟหัวเตียงที่เปิดอยู่ ทำให้เธอมองรอบๆ ห้องได้แม้ว่าจะไม่เด่นชัด สิ่งที่รวิษาเห็นบนเตียงคือความว่างเปล่า ไม่มีร่างของอัคราเหมือนกับที่ควรจะเป็น
“หรือว่าอยู่ในห้องน้ำ” นั่นคือสิ่งที่เธอคิดในใจยังไม่ทันที่เธอจะก้าวเท้าต่อไป ลำแขนสาวก็ถูกกระชากอย่างแรง แรงจนร่างสาวปลิวไปปะทะกับบางสิ่งบางอย่างที่แข็งแรง
“คุณโอม” เธอเรียกชื่อเจ้าของแรงที่กระชากจนแขนแทบหลุด
“ใช่ฉันเอง นึกว่าจะจำผัวตัวเองไม่ได้ซะแล้ว” เขาคำรามใส่สาวร่
