“อย่ากัดนะ ถ้ากัดเธอได้ตายคาพื้นแน่”
เขาพูดดักทางอย่างรู้ทัน โน้มตัวไปทางด้านหน้า มือทั้งสองข้างเท้าอยู่เหนือศีรษะของรวิษา จากนั้นก็เริ่มโยกเอวสอบเป็นจังหวะ
“อื้อๆๆ อื้อ” รวิษาไม่อาจเปล่งเสียงร้องออกมาได้ เนื่องจากกายแกร่งที่ขยับเข้าออกในปากปิดกั้นเสียงโดยสิ้นเชิง จะกัดตามที่เขาดักทางไว้ก็ไม่กล้า เพราะกลัวคำขู่ที่ประกาศลั่น จะผลักไสก็ไม่ได้อีกเพราะมือถูกพันธนาการไว้อย่างแน่นหนา ขยับร่างกายก็ไม่ได้เช่นกันเนื่องจากร่างหนาคร่อมทับ เวลานี้รวิษาจึงตกเป็นรองเขาทุกทาง ปล่อยให้เขาทำตามอำเภอใจ
“พระเจ้า...ปากของเธอนี่มันร้อนดีจริงๆ เยี่ยม...โอ้ว”
อัคราครางกระเส่า ช่องปากเล็กของรวิษาช่างวิเศษเหลือร้าย ร้อนผะผ่าวประหนึ่งเขายืนอยู่ท่ามกลางดวงตะวันในเวลาบ่ายแก่ๆ ลิ้นนุ่มแม้ว่าจะไม่ได้เคลื่อนไหวอะไรมาก แต่ก็สร้างกระสันซ่านให้กับเขาไม่น้อย เป็นเพราะปลายลิ้นเล็กโยกไหวเพียงนิด คล้ายหลบหลีกความอวบใหญ่ท
