Story:ไม่ได้ตั้งใจรัก

ตอนที่ 12 หัวใจมีปัญหา

ปี้นๆ

สิ้นเสียงบีบแตรของรถเก๋งยี่ห้อดังรุ่นใหม่ล่าสุดคันสีขาวมุก หลังจากจอดรถเทียบฟุตบาทเรียบร้อยแล้ว กระจกรถก็ถูกเลื่อนลงพร้อมกับเสียงตะโกนออกมาจากคนในรถ

"ขึ้นรถ!"

พายน์ที่ยืนนิ่งรอรถสาธารณะอยู่หน้ามหาวิทยาลัย เมื่อเห็นว่าเป็นใครหน้าสวยก็ชักสีหน้างอง้ำบูดบึ้งใส่คนในรถทันที เพราะยังเคืองเขาเรื่องที่เขากล่าวหาเธอฉอดๆในวันนี้อยู่

"ไม่ จะกลับเอง"

ก็แทบจะอยากกระโดดขึ้นไปกับเขาแหล่ะ แต่พายน์ไม่อยากอยู่ใกล้ๆ เขา มันอันตรายกับหัวใจเธอเกินไป เกรทก็กระไรรู้อยู่เต็มอกว่ารักกันไม่ได้ ทำไมจึงชอบมาทำตัวใกล้ชิดให้ใจมันสั่น ไม่เลือดเย็นกันเกินไปหน่อยเหรอ

"จะขึ้นดีๆ หรือว่าจะเป็นเป้าให้คนอื่นมอง"

พายน์หันซ้ายหันขวามองรอบๆ เหล่านิสิตนักศึกษากำลังเดินทะยอยกันออกมาเพื่อกลับบ้าน เธอหันไปมองเกรทที่ยังเปิดกระจกรถรอท่าอยู่อย่างกดดัน ทำให้พายน์ต้องตัดสินใจขึ้นรถไปกับเขาโดยที่ไม่เต็มใจ

ปัง! เสียงปิดประตูดังแรงกว่าทุกๆครั้ง พายน์ยังไม่วายระแวงว่าจะมีคนจากข้างนอกเห็น

เกรทออกรถทันที เพราะรู้สึกว่ารถคันหลังทำท่าจะโมโหเขาแล้ว

"นายมีอะไรอีกหายบ้าแล้วเหรอ?"

"ไม่มี ทำไม กลับบ้านกับฉันมันทำให้เธอหนักใจมากนักเหรอ ถึงได้ถอนหายใจแล้วหายใจอีก"

ถึงมือจะตั้งใจขับรถแต่หางตาเหลือบมองแม่ของลูกสังเกตุอาการอยู่ตลอดเวลา

"เปล่าแค่ไม่อยากเป็นจุดสนใจ เดี๋ยวสาวๆของนายก็มาตามฉีกอกฉันหรอก"

เกรทครางหึในลำคอ

"กลัวสาวๆของฉันฉีกอกหรือว่ากลัวจะไม่ได้เปิดอกกับไอ้วิน จะเปิดกับใครก็รอหน่อยล่ะกัน ตอนนี้คนที่เปิดได้คนเดียวคือนาเดีย บอกให้เธอรู้ไว้ด้วย"

เหอะ!ทำมาหวงแทนลูก อิตาบ้าคิดได้ยังไงใครจะเปิดหน้าอกให้ใครคิดไปเองทั้งนั้น

"เป็นอะไรมากป่ะ คิดเองเออเอง ตั้งแต่ฉันมาเรียนปากนายชักจะมากขึ้นทุกวันรู้ตัวป่ะ ปกติเป็นคนไม่สนโลกไม่ใช่เหรอ?"

"ถ้าเธอทำตัวปกติๆเหมือนชาวบ้าน ฉันจะมาปากเปียกปากแฉะกับเธอทำไม "

"เลิกทำตัวเป็นพ่อฉันได้แล้วเกรท! อย่าลืมว่านายไม่มีสิทธิ์"

เกรทเงียบไปเมื่อพายน์บอกให้รู้ตัวว่าเขาไม่มีสิทธิ์ในตัวเธอ ความเงียบเข้ามาปกคลุมบรรยากาศรอบๆเปลี่ยนเป็นความน่าอึดอัดจนแทบจะไม่อยากนั่งอยู่ต่อ เพราะแม้แต่เสียงของอัตราการเต้นของหัวใจตอนนี้ก็คงโดนอีกฝ่ายได้ยินชัดเจนและก็คงจะจับได้ว่ามันไม่ปกติเอาซะเลย

"มีสิทธิ์สิ "

ใช่! เกรทรู้ตัวว่าเขาไม่ค่อยมีเหตุผล แต่จะให้ทำอย่างไรได้ เขาเกลียด โมโห และหงุดหงิดทุกคนที่มันเข้ามาใกล้ๆแม่ของลูกของเขา เขาไม่อยากให้ใครได้พายน์ไปทั้งนั้น ทั้งๆที่ไม่มีสิทธิ์อะไรที่ห้ามทั้งพายน์และคนที่เข้ามาจีบเธอเหมือนกัน

"สิทธิ์อะไรไม่ทราบ"

"คืนนั้น ฉันไม่ได้นั่งมองหน้าเฉยๆแล้วเธอท้องหรอกนะ สิทธิ์ของฉันก็เหมือนผัวเธอคนหนึ่งเหมือนกัน"

พายน์หันขวับไปหาเขา เป็นบ้าอะไรอยู่ๆก็หน้าด้านรับหน้าตาเฉยว่าเป็นผัว

"ช่างเถอะไม่ว่านายจะอ้างสิทธิ์อะไรก็ตาม แต่ฉันบอกให้นายรู้ไว้เลย ไม่ว่าฉันตอนนี้หรือฉันตอนไหน ฉันไม่ใช่พวกหมกหมุ่นเรื่องผู้ชาย ชีวิตของฉันตลอดมามีแต่ความฝันคือการได้เป็นไอดอลระดับโลก แต่ตอนนี้ความฝันของฉันมันเปลี่ยนไปแล้ว ความฝันของฉันตอนนี้คือลูก นายวางใจได้เลยไม่มีผู้ชายคนไหนมันอยู่ในแผนชีวิตของฉันหรอกไม่ต้องกังวลว่าฉันจะหาพ่อใหม่ให้ลูก"

ไม่มีผู้ชายคนไหนในแผนชีวิตของเธอเลยงั้นเหรอพายน์ รวมทั้งฉันด้วยใช่มั้ย? ใช่สิฉันมันตัวทำลายชีวิตเธอ เหมือนกับที่ฉันเคยคิดว่าเธอทำลายชีวิตฉันใช่มั้ยล่ะ? ในระหว่างความเงียบที่เกิดขึ้นมีคำถามมากมายที่ผุดขึ้นในใจของเกรท แต่ไม่ได้ถามออกไป ที่ผ่านมาระยะเวลาปีกว่าๆเขาดูใจร้ายกับพายน์มากขนาดนั้นเลยเหรอ

ชีวิตผู้หญิงคนหนึ่งที่ครอบครัวใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศ ต้องโดดเดี่ยวอยู่คนเดียวในไทย ไม่มีใครในชีวิตที่คอยปรึกษาได้เลยสักคน ตั้งท้องกับเขาที่เป็นพ่อของลูกอย่างไม่พร้อม แต่เขาก็เอาแต่ทำตัวเย็นชาไร้หัวใจใส่เธอตลอด พายน์จะโกรธเกลียดเขา ไม่มีเขาในแบบแผนชีวิตก็ถูกแล้ว ถูกแล้วสินะ

เจ็บ!อาการแน่นหน้าอกกลับมาอีกแล้ว หัวใจของเขามันเต้นผิดปกติผลพวงจากคำพูดของพายน์เมื่อสักครู่ เกรทกระพริบตาช้าๆ ค่อยๆ พ่นลมหายใจเข้าออกระบายความอัดอั้นออกมาแทบจะแยกไม่ออกว่าเจ็บปวดของจริงหรือว่าเหตุเพราะคำพูดที่แทงใจ

หัวใจของเขากำลังมีปัญหามันเกิดขึ้นทุกๆ ครั้งก็เพราะพายน์ ผู้หญิงคนเดียวที่มีอิทธิพลกับหัวใจของเขาเสมอ

เกรทหักหลบจอดรถข้างทางกะทันหันพร้อมกับฟุบหน้าลงบนพวงมาลัยรถ

"เกรท!นายเป็นอะไร?"

"โทรหาลุงดลให้ฉันหน่อย ส่งโลเคชั่นไปบอกว่าฉันเจ็บหน้าอก"

พายน์รีบโทรหาลุงดลตามที่เกรทสั่งเธอสั่นพร่าประหม่าไปหมด

"ฉันจะรอลุงดลตรงนี้ เธอกลับบ้านไปก่อนได้เลย"

"ไม่!ฉันไม่ไปไหนทั้งนั้น"

"โอ้ย!ฮึกๆ บอกให้ไปเดี๋ยวนี้ ไปเดี๋ยวนี้พายน์! ออกไป!"

เกรทตะคอกเสียงดังไล่พายน์ลงจากรถ สีหน้าของเขาบอกให้รู้ว่าเริ่มจะไม่ไหวแล้ว แต่..พายน์ส่ายหน้าไม่ยอมไปเด็ดขาด เธอเข้าไปประคองเกรทถึงแม้ว่าเขาจะพยายามผลักเธอออกห่างๆก็ตาม

ตุ้บ! เกรทเป็นลมหมดสติล้มลงบนตักของพายน์พอดิบพอดี พายน์ช๊อกไปชั่วขณะก่อนจะค่อยๆกรีดร้องออกมาขอความช่วยเหลือเสียงดังลั่น

"ช่วยด้วยค่ะ คนเป็นลม ช่วยด้วยค่ะ!"

ผู้คนต่างก็กรูกันเข้ามามุงดูเหตุการณ์

"เกรท ! นายอย่าเป็นอะไรไปนะ เกรทฉันขอโทษ เกรทตื่นสิ"

พายน์เขย่าตัวเกรทเบาๆฟูมฟายร้องไห้จนตัวสั่น สักพักเหมือนลุงดลจะเรียกรถพยาบาลมาทันเวลาพอดี

"ลุงดลช่วยด้วยค่ะ ช่วยเกรทด้วย"

"ถอยก่อนครับคุณหนูพายน์ ให้เจ้าหน้าที่รับตัวคุณหนูไปก่อนครับ"

"ค่ะๆ"

พายน์รีบถอย เจ้าหน้าที่พยาบาลรีบมารับตัวเกรทไปปฐมพยาบาลเบื้องต้นอย่างเร็ว รวมทั้งลุงดลที่กำลังยืนบอกข้อมูลของโรค เกรทเป็น"โรคหัวใจเต้นผิดจังหวะ”มาได้สักพักแล้ว แต่เขาไม่ได้บอกใคร ซึ่งตอนนี้อยู่ในขั้นตอนที่กำลังรักษาอยู่ มีเพียงลุงดลคนเดียวเท่านั้นที่รับรู้

"ไอ้เกรท ไอ้เกรทเป็นอะไร?"

ธีร์ขับรถผ่านมาเห็นรถเก๋งของเกรทจอดอยู่ข้างถนนพร้อมรถพยาบาลพอดี เขาเลยจอดรถและรีบลงมาแวกฝูงไทยมุงเดินเข้ามาอย่างรีบเร่ง จึงได้รู้ว่าเกรทประสบเหตุ

"เกรทหมดสติไปค่ะ"

พายน์ตอบธีร์ด้วยน้ำตาที่เจิ่งนองเต็มใบหน้า

"เกิดอะไรขึ้น แล้วน้องพายน์มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?"

ธีร์เลิกคิ้วถามพายน์อย่างสงสัย จริงๆธีร์สังเกตคู่นี้อยู่สักพักแล้ว เห็นแม้กระทั่งตอนที่เกรทลากพายน์เข้าไปคุยกันที่ซอกของมุมตึก แต่รายละเอียดของเรื่องราวนั้นธีร์ยังไม่ทราบอะไรเลยสักนิด รู้เพียงแต่ว่าสองคนนี้ต้องมีความเกี่ยวพันกันทางใจหรือไม่ก็ทางกายแน่ๆ

"เรื่องนั้นค่อยว่ากันเถอะครับ เดี๋ยวผมจะไปกับรถพยาบาลคุณหนูพายน์กับคุณธีร์ตามไปนะครับ"

ลุงดลแทรกขึ้นมา เพราะรถพยาบาลกำลังจะไปแล้ว

"ค่ะลุงดล"

"งั้นไปกันเถอะน้องพายน์"

พายน์พยักหน้าก่อนจะตามธีร์ไปขึ้นรถเพื่อตามรถพยาบาลไปที่โรงพยาบาล เธอยังคงอยู่ในสภาพตกใจหน้าซีดเผือด พร้อมกับน้ำตาที่ยังหยาดหยดลงมาเพราะความเป็นห่วงเกรท