Psyche and Psycho

Chapter 5

Hindi ko alam kung bakit sa bawat salitang sinasabi ni Dad parang pinupunit ng paulit ulit yung puso ko.

I have heard these things a lot of times but the pain that I feel everytime he say these things to me still feels the same. It actually felt like he’s adding salt to the wound  and making it worse.

“Don’t worry Dad, oh my bad. Don’t worry Mr. Trinidad I will not ask for a single cent from you. Don’t threaten to disown me, because you already did way way back. Hindi na po ako natatakot na hindi mo iacknowledge bilang anak o na hindi moa ko pamahan at hindi tanggapin sa pamamahay mo dahil kahit naman ho magkasama tayo don hindi ko naramdaman na pamilya pa ang tingin Ninyo sa akin. Hindi po ako kukuha kahit piso sa inyo. Even the salary from this company I will not take it. Hindi ko na din po pakikialaman yung shares na ipinamana sa akin ni Kuya at ng Mommy. You can have everything Dad. Its all yours now.”

Malungkot na sabi ko sa kanya at saka ako mabilis na tumalikod para umalis.

I honestly don’t understand myself I know that this is going to be hard, alam ko na yon una pa lang. SIguro kaya ganito ako nahihirapan ay dahil hindi ako ngayon naka plano na umalis talaga and I honestly doesn’t want to go like this. I was hoping for something more calm and professional.

Pagdating ko sa office ko kinuha ko lang yung bag ko and then some personal files at umalis na din ako.

I immediately called my driver to tell him na hintayin na ako sa parking and iready na yung sasakyan.

I was busy getting all my important stuffs when Lianna came.

She looks so sad and was about to cry.

“Ma’am,” malungkot na sabi nya sa akin.

Hindi ko alam kung ano ba yung isasagot ko sa kanya kaya ngumiti nalang ako ng malungkot.

I honestly don’t know how I can open myself to others but Lianna is one of my good friends hindi man ako hundred percent na nag oopen up sa kanya I know that she already knows it.

Kahit hindi ako magsalita alam nya kung ano yung nasa isip ko at nararamdaman ko.

“Pwede ko po ba kayong yakapin?” umiiyak na tanong nya sa akin.

Ngumiti ako sa kanya at saka tumango.

Somehow with Lianna’s gestures I felt lighter. It’s good to know and feel that someone still cares for me. Lianna is just like my mom, she is warm, sweet, caring and loving. Maybe that’s the reason why I first chose her because she is such a genuine person.

“Proud na proud po ako sa inyo, you will a long way. Please be happy po.” Umiiyak na sab isa akin ni Lianna.

Hindi ko na din napigilan na ma pa iyak sa kanya.

She is such a sweetheart.

“Yes, Lianna I will. Finally, I will be able to live after five years. I hope nothing but pure and genuine happiness. I don’t want anything grand in life. I just simply wants to be happy that’s all. I want to feel alive again.” Malungkot kong sab isa kanya.

I have been planning to go but not this early talaga plano ko mga three to four months pa, kasi I have lots of things to do. I don’t wanna go na hindi ako nakakasigurado na magiging maayos si Dad at yung kompanya but things happened.

Kaya mas na pa aga ako ngayon, but nevertheless it was fine. Dito rin naman ako papunta na pa aga lang.

“Alam ko po na kahit saan kayo mapunta maam o kahit po ano ang gawin nyo, magiging okay po kayo. Idol ko po kayo ma’am. You are the strongest and bravest person I know. Alam ko po Ma’am na malalagpasan nyo po ito. Hindi po kayo pababayaan ng Diyos at alam ko po ma’am na gagabayan at babantayan po kayo ng Mommy at Kuya nyo. Masaya po ako para sa inyo ma’am. Happy independence day po,” naiiyak pa na komento nya sa akin at biro.

Natawa naman ako ng kaonti sa happy independence day nya.

But knowing that I will be free soon also makes me really happy.

“Saan po pala kayo ma’am pupunta pagka umalis po kayo?” tanong sa akin ni Lianna.

Na pa isip naman ako, sa totoo lang hindi ko pa nga yon napag isipan hindi pa nga kasi naka plano ang pag alis ko.

“Sa totoo lang, hindi ko pa alam. But anywhere is fine as long as I can be happy and free.” Naka ngiti na sagot ko sa kanya.

For five years that was all I wanted, to be free, happy and live my life for myself again.

Pagka alis ko sa kompanya ay dumiretso agad ako sa mansion. Kailangan kong mag ayos ng mga gamit ko and make sure na wala akong importanteng gamit na maiiwanan.

Pagdating ko sa mansion agad kong tinawag sila Manang Lorna at Angelica para magpatulong na magasikaso ng mga gamit ko.

“May meeting po ba kayong aattendan sa ibang bansa senorita? Igagayak ko  po ba ang mga coats Ninyo?” tanong sa akin ni Angelica.

Kadalasan kasi pag nagpapagayak ako sa kanila ng gamit ay kapag may out of the country akong summit or business meetings. I am so glad to have them here kasi kahit na papaano alam ko na they care for me genuinely. They always make sure that I am well taken care of.

“Ahm hindi Angelica. I’ll move out.” Maikling sagot ko sa kanya.

Na pa tingin silang dalawa ni Manang Lorna sa akin.

“Ano ang ibig mong sabihin  senorita?” nagugulughang tanong sa akin ni Manang Lorna.

Malungkot akong ngumiti kay Manang Lorna.  

“Aalis na po ako Manang, nagresign na din po ako kanina sa kompanya at itinakwil na po ako ni Dad kaya kailangan ko na pong umalis,” sagot ko sa kanya.

Na pa singhap silang dalawa ni Angelica ng marinig ang sinabi ko.

“Pero Seniorita? Saan naman po kayo pupunta kung aalis po kayo?” nag aalalang tanong sa akin ni Angelica.

Umiling ako sa kanya.

“Sa totoo lang hindi ko pa din talaga alam kung saan na ako pupunta but I’ll figure it out soon. Sa ngayon ang mahalaga ay maka alis na muna ako.” Sagot ko sa kanya.

Nagulat ako nung biglang lumapit sa akin si Manang Lorna at niyakap ako.

“Sigurado ka na ba sa desisyon mong ito ija? Kaya mo ba? Gusto mo bang isama ako para may magaasikaso sayo at magbabantay kahit saan ka man pumunta ay ayos lang din sa akin.” Umiiyak na sabi ni Manang Lorna.

Na pa ngiti naman ako habang naririnig yung mga sinasabi nya.

“Ano po ba kayo Manang shempre naman po magiging ayos lang ako hindi ko po pababayaan ang sarili ko. Gustohin ko man po na isama kayo pero mas kailangan po kayo ni Daddy dito sa mansion alam nyo naman po na medyo masungit si Dad baka walang tumagal, kayo na po sana ang bahala sa kanya pag umalis po ako manang,” malungkot kong sab isa kanya habang naka ngiti.

Sa totoo lang itong pagalis ko ay gagawin ko half heartedly, kasi kahit pa hindi kami nagkakaintindihan ni Dad, kahit pa all this time sa akin nya ibinuhos lahat ng galit nya at kahit pa parang hindi na ako mahalaga para sa kanya hindi ko pa din kayang tuluyang talikuran si Dad. He is the only one that’s left to me, umaasa ako na sana isang araw dumating yung pagkakataon na mapapatawad nya na ako at matatanggap ulit.

Na pa luha nalang si Manang Lorna ng marinig ang sinabi ko at saka nya ako niyakap ulit ng mahigpit.

“Napaka buti mong bata, pagpalain ka nawa ng Panginoon.” Sincere na sabi nya sa akin.

Nagtulong tulong kaming tatlo na ayusin lahat ng gamit ko. I made sure na wala akong importante bagay na maiiwanan dahil malamang sa malamang baka hindi nan ga ako makabalik.

Knowing Dad I am sure he will not let this pass.

Pagka gayak na pagka gayak ko ng mga gamit kong dadalhin sa pag-alis ko ipinatawag ko na kaagad si Mang Gardo kay Angelica.

“Seniorita magiingat po kayong Mabuti roon, lagi po kayong kakain sa tamang oras at wag po kayong masyadong magpapagod sa trabaho. Mamimiss ko po kayo Seniorita,” umiiyak na sab isa akin ni Angelica.

Ngumiti naman ako sa kanya.

“Oo naman mag-iingat akong Mabuti. Ikaw din ha pagbutihin mo ang pagaaral mo. Para isang araw magkaroon ka ng mas magandang trabaho kung may kailangan ka o kahit sino sa inyo nila Manang Lorna you guys know my number and I am just a call away okay?” bilin ko sa kanya.

Marahan syang tumango at saka nagpunas ng luha.

“Ija, magiingat ka ha. At kapag napagdesisyonan mo na kung saan mong gustong magpunta tawagan mo akong kaagad ha hihintayin ko ang tawag mo,” sabi naman sa akin ni Manang Lorna.

Tumango ako sa kanya at yumakap ulit.

“Opo Manang, tatawag po ako kaagad. Kayo din po kung ano man po ang mangyari tawagan nyo lang po okay? Mamimiss ko po kayo.” Nangingilid ang luhang sabi ko kay Manang Lorna.

Bago pa kami magka-iyakang tatlo nila Manang Lorna at Angelica nagdesisyon na ako na umalis dahil baka abutan pa ako ni Dad pag hindi pa ako kumilos.

“Tara na po Mang Gardo,” sabi ko kay Mang Gardo at agad naman nya akong pinagbuksan ng pinto.