Psyche and Psycho

Chapter 36

Naa pa mulat ako ng mata bigla at na realize kong panaginip lang naman pala ang lahat ng nangyari. I looked around and realized  that we are not moving nasal abas kami ng isang mall at ako lang ang nasa loob ng sasakyan so I guess Damon went out to grab some food.

Na pa isip naman ako bigla at naalala yung sinasabi ni Damon at ni Tito Elo that I was begging him last night to marry me.

Na pa pikit ako habang hinihilot ang sintindo I am hoping that everything was all just a dream. I cant even imagine how I would react in front of Damon.

I was still in awe and thinking when the door suddenly opened.

Pagdating ni Damon ay may hawak na syang dalawang paper bag ng pagkain galing sa isang sikat na fastfood chain.

“Buti at gising ka na? I bought some lunch I hope you don’t mind eating fastfood. Walang masyadong restaurant na bukas so I decided to buy anything decent food inside.” Sabi nya sa akin at saka iniabot sa akin yung dala dala nyang paper bag.

Hindi ako kumibo sa kanya I don’t know why parang naaalala ko pa kasi yung mga bagay nab aka pinag gagawa ko kagabi. Nakakahiya!

“ Why are your cheeks red? Masama ba ang pakiramdam mo?” nagaalalang sabi nya sa akin at saka sinalat ang noo ko para tignan siguro kung may lagnat baa ko.

Na pa atras naman ako ng maramdaman ang paglapat ng palad nya sa noo.

“Are you okay?” seryoso nyang tanong sa akin.

Tumalikod ako sa kanya at saka ako nag inhale at exhale ng tatlong beses bago muling humarap kay Damon.

“I ahm I am okay.” Sagot ko sa kanya at saka ko kinuha yung paper bag na hawak nya.

Mabilis ko yong binuksan at saka sinimulan na ang pagkain. Inapura ko pa ang pagkain dahil plano kong matulog ulit pagkakain ko. I don’t want to talk to this man.

“Dahan dahan walang umaagaw ng pagkain mo Psyche.” Paalala nya sa akin habang naka tingin na para bang nawiwirdohan sya sa pagkain ko.

I just nodded at him and continued eating.

Hindi ko na sya pinansin dahil nga ayoko talagang makita yung mukha nya. Pagnakikita ko sya parang pumapasok sa isip ko yung mga posibleng ginawa ko kagabi! God! I am so brazen last night! Kinain nalang sana ako ng dagat o kahit ng shokoy!

Pagkakain ko ay mabilis kong inilagay sa trashcan yung pagkain ko at saka pumikit ulit.

Inaantay ko na matapos si Damon na kumain at saka umandar yung sasakyan pero halos sampung minuto na ata ang lumipas ay hindi pa din sya kumikilos hindi ko alam kung bakit kaya dahan dahan ako humarap sa kanya at umarte na parang naalimpungatan nung biglang pagharap ko ay nakita ko syang pinagmamasdan ako.

Muntik na akong mapadilat ng Malaki sa sobrang gulat sa kanya.

“I am waiting for some more minutes bago ko sana paandarin yung sasakyan para makatulog ka ng mahimbing kaya lang naalimpungatan ka naman I guess I’ll have to buy a medicine namumula ka nanaman. How are you feeling Psyche? What are you feeling?” tanong nito sa akin habang seryosong naka tingin sa akin.

He even touched my forehead again which almost made me jump.

“You have to stay here I’ll go inside the mall and buy some medicine in the pharmacy.” Sabi nito sa akin at saka hinanap ang wallet nya para umalis.

Hahayaan ko nalang sana sya na umalis para maka hinga hinga ako ng maluwag kaya lang napansin ko na almost 11 am na so mas dapat na umalis na kami para hindi kami masyadong tanghaliin.

“No. Okay lang ako hindi mo na ako kailangan ibili ng gamot. I am okay medyo dizzy lang maybe because of the alcohol but I am okay. This is probably just hangover matagal tagal na rin yung huling beses na nagpakalasing ako so it was probably because of that. Ahm pwede bang bilisan nalang natin para makabalik na tayo ng manila para maconfirm natin sa secretary mo na hindi nya na file yung fake marriage certificate and kailangan ko na din makabalik. I need to run some errands malapit na ang fashion week.” Mahabang litanya ko sa kanya.

Na pa tigil naman ako sa susunod ko pa sanang sasabihin ng mapansin kong mataman syang naka tingin sa akin na para bang may na sabia ko na hindi nya na gustohan.

“What?” tanong ko sa kanya dahil nga hindi naman sya umiimik pero parang hindi sya natutuwa sa narinig nya sa akin.

“Nothing.” Sabi nya sa akin at saka inistart na ang sasakyan.

I wanted to ask him kung dederecho ba kami sa kompanya nila or uuwi bam una kami sa condo kaya lang parang walang wala na sya sa mood hindi man sya nagsabi ng kung ano mahahalata mo sa kanya na naiinis sya.

Sobrang focus nya sa daan at bukod pa doon ay medyo naka kunot pa ang noo nya kaya hinayaan ko nalang sya na magmaneho at saka ako tumalikod sa kanya at pumikit.

Damon is like a puzzle for me, hindi ko talaga sya makuha basta basta ng buo I am quite good with people kaya nga kapag hiring and promotion sa companya ay isa ako sa umuupo na panelist I am good at reading people but when it comes to him, ewan ko parang ibang tao ako hindi ko sya basta basta makuha.

He is very different it was probably the reason why I am quite interested with him. Hindi ko naman dinedeny he is quite interesting but I have nothing more than. He is like a puzzle na gusto kong buoin para makita ko wholly kung ano ba sya.

But that is just it nothing more, hindi ako sanay na magsayang ng effort at panahon sa maling tao. This time I want to invest on myself I want to be someone who I really wanted to be and that is to become a good model I guess, aside from that wala na muna. Ako yung tipo ng tao na sobrang nagpapahalaga sa oras at sa panahon, so I guess if I will ever get interested or more in a person I wanted it to be with someone na makikita kong makakasama ko in the future.

And that someone is definitely not him. I don’t forget and I don’t forgive so I don’t think that we will ever click.