Psyche and Psycho

Chapter 37

Pagdating naming ng Manila ay sa kompanya nya kaagad kami dumiretso sa kompanya ni Damon. I didn’t know that Damon was the CEO of the Dark Core, I was expecting the Carlson Empire but I guess this is a subsidiary company pero kahit pa subsidiary company lang ito makikitang hindi ito nahuhuli sa mga rival companies ng kaparehas na industry anito.

Pagpasok naming dalawa ay agad na binati sya ng mga staff dito. Hindi man sila binati ni Damon ay tinanguan naman nya ang mga ito. Dumiretso kami sa executive lift.

“Magandang umago ho Mr. Carlson,” bati sa kanya ng elevator operator.

“Magandang umaga din po Mang Jun, kamusta na po kayo?” naka ngiti na sagot ni Damon sa matandang elevator operator.

Tahimik ko naman silang pinagmamasdang dalawa. Nagulat pa ako nung biglang may inilabas na papel galing sa bag nya iyong si Kuya operator.

Akala ko kung ano yung papel na inilabas nya napansin ko na parang isa yong report card.

“Ser heto nga po pala iyong card po ni Katrina ko Ser ngayong semester pong ito excited na excited po syang ipakita po itong card daw po nya Sir ilang araw ko nan ga po itong dala dala,” masayang masaya at proud na proud na sabi ng matanda kay Damon.

Agad naman na kinuha ni Damon ang card at tinignan ito.

“Aba Mang Jun, mukhang magkakadoctora ka na ah? Pakisabi po kay Katrina na sipagan lang nya sa pagaaral ha? Ipagpatuloy lang po nya at wag ho kayong mahihiyang magsabi sa akin kung may kailangan ho kayo Mang Jun lalo na po pagdating sa pagaaral ni Katrina ilang kayod nalang po yan at may doktora na po kayo,” naka ngiti na sabi ni Damon sa matanda.

Damon looked happy and sincere, this is the first time that I have seen him in this kind of light.

Masayang masaya naman din na tumango si Mang Jun kay Damon.

“Nako opo Ser, maraming salamat po sa walang sawang suporta nyo po sa aming mga empleyado nyo ser gayon din po sa mga pamilya po naming. Pagpalain pa po sana kayo ng Diyos,” masayang sabi ni Mang jun at sakto naman na paghinto ng elevator sa floor na hihintuan naming ni Damon.

Tinap ni Damon ang likod ni Mang Jun,

“Wala pong ano man mang Jun,” sagot nito bago kami tuluyang lumabas ng elevator.

Hinintay ako ni Damon na makalabas pero nauna lang din syang naglakad sa akin. Hindi ko nga maintindihan parang kanina pa syang wala sa timple usually kasi palagi naman nya akong binubwisit at kinukulit. Hindi nya ako tinatantanan ng kayabangan pero heto sya ngayon at sobrang tahimik.

Pinagbukas nya ako ng pintuan ng opisina at saka kami sabay na pumasok. Pagpasok naming ay bumungad sa akin ang isang napaka laking painting. It was a painting of a crying girl looking over the ocean. It looked very sad.

“Have a seat, I’ll call my secretary right away. Make yourself at home, do you want anything?” tanong nya sa akin.

At dahil medyo naninibagio nga ako sa kanya ay umiling nalang ako sa kanya.

I looked around and realized that his office is just like how I know him very mysterious but very extravagant. I can see all the furnitures, fixtures and paintings here costs a fortune.

I felt my phone vibrated kaya minabuti kong tiganan kaagad iyon.

And then I saw Maureen’s message.

“Psyche? WHERE THE HELL ARE YOU?! NANDITO ANG DADDY MO SA MANSION. HE IS LOOKING FOR YOU, HE’S TALKING WITH MY DAD RIGHT NOW HINDI PA AKO LUMALABAS PERO IPINATWAG NA AKO NI DADDY. WHAT SHOULD I TELL HIM?”  naka lagay sa message nya sa akin.

Nakita ko din na napaka dami na pala nyang missed calls sa akin hindi ko na masyadong napansin or naramdaman kanina yung phone ko dahil medyo nagging mahimbing ang tulog ko habang papunta kami rito.

Agad naman din akong nataranta ng Mabasa ko ang call nya, mabilis akong tuamyo at kinuha ang purse ko.

Agad namang napansin ni Damon ang pagtayo ko.

“Why?” tanong ni Damon sa akin.

“Pwede bang hindi na ako sumama na maghintay sa secretary mo? Just make sure na hindi nya maipapasok yung marriage certificate and then were good alright? I have to attend a very important matter.” Dirediretso kong sab isa kanya.

Hindi ko na sya hinintay pang makasagot at mabilis akong tumayo at naglakad palabas ng opisina nya.

Nagulat nalang ako at biglang nasa likuran ko na sya ulit.

“I’ll drive for you, saan ka ba pupunta?” tanong nito sa likuran ko.

Hindi ko alam kung napapansin nya ang pamumutla at pagiging balisa ko.

“Are you okay?” tanong nya pa ulit sa akin.

HIindi ako kaagad na sumagot sa kanya. I stayed silent and then continue walking.

“Psyche stop. You have to breathe,” pigil sa akin ni Damon.

Hawak hawak nya ang kamay ko at pinahinto ako s amabilis na paglalakad hindi ko nga napansin na andito na pala kami sa ground floor dahil parang lumulutang ata ang isip ko.

I don’t know if I am terrified or excited. Hindi ko alam actually.

Pero siguro mas nangingibabaw sa akin yung excitement and hope na finally maging okay kami ni Dad nab aka sakaling sa pagkawala ko ay mas na realize nya yung worth ko.

I am really hoping.

I am shaking a bit but Damon’s touch made me feel comfort and ease.

“Breathe Psyche, come on breathe.” Sabi nya sa akin at saka hinahagod ang likuran ko.

Matapos ang ilang minute ay kumalma na din ako.

“Thank you but I can manage, salamat Damon.” I sincerely said to him.

Sa totoo lang maraming beses na nya akong nililigtas at tinutulungan pero kahit minsan ay hindi ako nakapag pasalamat sa kanya maybe I should be more appreciative and thankful towards him. He’s been trying to help me since the very first day that we met. Hindi ko nga alam kung pinaglalaruan nya baa ko o pinagtritripan but I think that he’s a genuine kind of person.

He is very mysterious but he is genuine.

“No. Ihahatid kita, kahit saan ka pa pupunta. At saka wag mo nang intindihin yung fake marriage certificate aasikasuhin n ani Leo na contactin si Meriel to make sure na hindi mapa file iyong peke nating marriage certificate.” Sagot nito sa akin.