#4
1543 Words
“เหตุผล?” ทั้งสองยังไม่รู้ตัวว่ามีคนแอบฟังอยู่ แต่คำถามนี้ดีแลนกลับไม่ตอบ “น้องชายมันใช่มั้ยที่จะมาหวงเวอร์จิ้น...ดีแลนแกน่าจะไปบวชให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย”
ดีแลนหันไปมองพี่ชายที่สีหน้าบอกว่าไม่มีความสุขเลย “ทำหน้าแบบนั้นหมายความว่าไง...เมื่อกี้ฉันประชด”
“ขวัญยังเด็กเกินไป”
“นั่นฉันไม่เถียงเพราะยุคสมัยมันเปลี่ยนไปแล้ว แต่ถ้าย้อนไป อายุอานามขนาดน้องสะใภ้ป่านนี้มีลูกสองคนไปแล้วซึ่งคุณย่าของพวกเราท่านเป็นบุคคลยุคสมัยย้อนกลับไป...ดีแลนถ้ายังไม่บอกคุณย่าว่าแต่งงานแล้ว มีหวังท่านต้องไปหมั้นหมายซูซี่ไว้ให้แน่ๆ ถึงตอนนั้นแกก็คงต้องมีเมียสองคน”
ดีแลนเงียบไม่แสดงความคิดเห็นกับเรื่องนี้ กึก!! “นั่นใคร?” เสียงจากด้านนอกเรียกความสนใจของดีแลนได้มากกว่า ผลั๊วะ! ประตูห้องนอนถูกเปิดกว้างขึ้น (......) แต่โถงทางเดินว่างเปล่า
“อะไร...” ชู่ววววว! ดีแลนที่แม้จะปิดประตูแล้วก็ยกนิ้วให้อีวานเงียบเสียงลง และเขาก็ปิดสวิทช์ไฟและค่อยๆแย้มประตูเปิดขึ้นอีกครั้ง มุมปากหยักยกขึ้นเมื่อเห็นร่างเล็กค่อยๆย่องกลับห้องของตัวเอง
ปึก! เฮ่อ เฮ่อ เฮ่อ “น่ากลัวจริงๆ” ขวัญยืนพิงประตูและหอบหายใจทันที เพราะเมื่อกี้เธอกลั้นหายใจไว้ หลบเกือบไม่ทัน
“เวอร์จิ้น!” ขวัญตอกย้ำสิ่งที่ได้รู้ คุณฟงอายุก็สามสิบแล้วนะ เขายังเวอร์จิ้นอยู่เหรอเนี่ย “ที่เมื่อกี้สองคนนั้นคุยกัน คงไม่จะมาขึ้นครูกับเราหรอกนะ” อึ้ยยยย!!! “ไม่ไม่ไม่นะ!!!!”
ควับ!!! ขวัญกระโดดขึ้นเตียงนอนของตัวเอง เอาผ้าห่มคลุมโปงตัวเองไว้อย่างกับว่าถ้าทำแบบนี้แล้วเธอจะปลอดภัย
“เฮ่อ เฮ่อ เฮ่อ ซี๊ดดดด อ้าขวัญ!! ตอดรัดคุณฟงแบบนี้ดีจริงๆ” ภาพเปลือยกายของสองร่างซ้อนทับคนหนึ่งอยู่บนคนหนึ่งอยู่ล่างหลอมรวมแนบแน่นด้วยจุดประสานกลางลำตัว
“คุณฟง ขวัญเสียวจังเลยค่ะ ยิ่งขวัญโยกขยับกระแทกเร็วขึ้นก็ยิ่งเสียวมากเหลือเกิน”
“ใช่แล้วขวัญ โยกขยี้คุณฟงแรงๆเลย ขวัญจะชอบกับความสุขที่เกิดขึ้นจนไม่อยากให้มันจบเลย”
ร่างเล็กที่ควบกลืนกินร่างใหญ่อยู่ด้านบนขยับโยกไปมาซ้ายขวาบนลงล่างสลับไปมาอย่างเมามันส์ แท่งเนื้อขนาดใหญ่ที่ผลุบๆโผล่ๆเป็นจังหวะตามแรงโยกแรงขยับของสะโพกเล็ก เป็นภาพสะท้อนแจ่มชัดในดวงตากลมโตที่จดจ้องอย่างไม่คลาดสายตา
กรี๊ดดดดดด
กรี๊ดดดดดด ควับ! ขวัญตกใจตื่นดวงตาเบิกโพลงเหงื่อตามร่างกายไหลย้อย เฮ่อ เฮ่อ ลมหายใจหอบถี่แรงเหมือนกับในฝันไม่มีผิด พึ่บพั่บพึ่บพับ ขวัญลูบคลำร่างกายตัวเองและมองไปรอบๆห้อง และเตียงนอนข้างกายที่ว่างเปล่า
“ฝันไปเหรอเนี่ย...โอ้ยยยย!!! นี่เราฝันลามก...” แก้มสาวคงทั้งร้อนและแดงไปพร้อมๆกัน
ก็อก ก็อก ก็อก “ขวัญ!” เสียงเคาะประตูและเสียงเรียก
“เสียงดังทำไม” คำถามเสียงแน่นหนักดังสวนทางประตูห้องที่ถูกเปิด
“ขวัญ...เอ่อ ฝันร้ายนะคะ” ดีแลนหลี่ตาสำรวจขวัญในทันที
“แล้วนอนคนเดียวได้มั้ย” !!! ขวัญเบิกตากว้างอ้าปากค้าง “ถ้าไม่ได้ก็ไปเรียกป้าภามานอนเป็นเพื่อน” ขวัญกระพริบตาถี่เร็วทันที เมื่อกี้เธอคิดอะไรอยู่
“อ่อ ไม่เป็นไรค่ะ มันก็แค่ความฝัน ใช่ๆๆๆมันเป็นได้แค่ฝันเท่านั้น” ดีแลนจดจ้องมองอย่างไม่เข้าใจกับคำพูดแปลกๆของเธอ เขาโน้มตัวลงมาใกล้มากขึ้น กลิ่นหอมอ่อนๆจากตัวเขาเรียกสติของขวัญที่แตกกระเจิงที่พึ่งจะกลับมารวมกันแตกกระเจิงอีกครั้ง “ขวัญร้องดังทะลุกำแพงไปรบกวนคุณฟงเลยเหรอคะ!!” กลิ่นน้ำหอมแบรนด์ Bvlgari Extreme Pour Homme ทำให้หัวใจดวงเล็กๆสั่นแปลกๆ ยามกลางวันก็ได้กลิ่นจนคุ้นแต่ยามกลางคืนปกติเธอกับเขาไม่ค่อยได้เจอกันสักเท่าไหร่ และยิ่งเธอพึ่งผ่านการฝันลามกมาหมาดๆ ใจมันก็เลยเต้นแปลกๆ
“เปล่า ฉันเดินอยู่พอดี”
“อ่อ...ค่ะ ราตรีสวัสดิ์นะคะ” ต้องรีบแยกย้าย
“ฉันยังไม่นอน ส่วนขวัญก็ไปนอนต่อเถอะ” พูดจบเขาก็เดินจากไป คุณฟงนอนไม่เป็นเวลา สาเหตุก็มาจากงานที่เขาทำ เขาเป็นนักออกแบบอัญมณีเครื่องประดับ เท่าที่พอรู้มาคือเขาออกแบบให้กับธุรกิจของครอบครัวเขาเอง เธอเคยเห็นเป็นภาพสเก็ต ของจริงนะเหรอแน่นอนว่าไม่เคยเห็น อย่างดีก็เคยเห็นเป็นรูปแบบโมเดลในคอมพิวเตอร์ สวยจนยากที่จะละสายตาเลยละแต่ละชิ้นที่ออกมา
พึ่บ! และจู่ๆมือเล็กก็คว้าจับแหวนที่ห้อยเป็นจี้อยู่ที่คอ ในความคิดเธอตอนนี้ทำไมเธอถึงอยากให้แหวนวงนี้คือผลงานของเขาเสียให้ได้นะ แต่จะเป็นไปได้อย่างไรไงการแต่งงานระหว่างเธอกับเขาก็แค่ให้เขาได้อยู่เมืองไทยได้อย่างสงบสุข เหตุผลเพียงเท่านี้เท่านั้น
ในเช้าวันรุ่งขึ้น ที่โต๊ะอาหารสองคนนั่งกินมื้อเช้าอย่างเงียบๆ เหมือนกับทุกวันแม้วันนี้จะเป็นวันหยุดของขวัญ เธอมีสอบอีกครั้งอาทิตย์หน้า ถ้าเป็นเด็กคนอื่นๆก็คงตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสือ แต่สำหรับเธอวันนี้เธอจะตั้งหน้าตั้งตาจัดห้องสมุดของคุณฟงให้เสร็จไม่เกินเที่ยงคืนวันนี้ให้จงได้ สถิติใหม่เลย
“ขวัญอิ่มแล้วขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ” พูดจบไม่รอคำอนุญาต ขวัญรีบลุกและวิ่งไปยังห้องสมุด ดีแลนได้แต่มองตามแผ่นหลังและยิ้มน้อยๆ โดยไม่มีใครได้เห็นรอยยิ้มของเขา
ขวัญกวาดตามองหนังสือในห้องขนาดสิบสองคูณสิบสอง ห้องนี้เป็นห้องที่ใหญ่ที่สุดของบ้านเพราะมันรวมห้องทำงานของคุณฟงไว้ในนี้ด้วย
ควับ! ขวัญหยิบหนังสือกองสูงบนโต๊ะทำงานตัวยาว “โห๋!!! มาใหม่เยอะเลย” ขวัญเดินเลี้ยวเข้าไปนั่งเก้าอี้ตัวสูงหลังโต๊ะที่มีอยู่ตัวเดียวตรงนั้น เป็นเก้าอี้ที่นั่งสบายมากและทนทานมาก เธอเห็นมันครั้งแรกเมื่อสามปีก่อน ตอนนี้มันก็ยังอยู่ ยามเธอนั่งไม่ต่างกับว่าเธอถูกห่อหุ้มไว้เพราะเก้าอี้ตัวใหญ่มากแต่ยามที่คุณฟงนั่งมองแล้วช่างลงตัวและสง่างามมาก
ขวัญเปิดหน้าจอคอมพิวเตอร์และเลื่อนหาไฟล์ของตัวเองเมื่อนานมาแล้วและมันก็ยังอยู่จริงๆ เธอเริ่มทำงานทันทีจากหนังสือที่มาใหม่ ไม่อยากจะบอกว่าความจริงแล้วเธอก็แสร้งทำเป็นตื่นตระหนกตกใจเรื่องทำป้ายหนังสือของคุณฟงไปอย่างงั้นเอง คุณฟงไม่ใช่คนหยาบโลนตรงกันข้ามเขาเป็นคนพิถีพิถันมากเกินไปด้วยซ้ำ เข้าของของเขาจึงอยู่ในสภาพดีคงทนยาวนาน เธอก็แค่ทำป้ายเพิ่มสำหรับหนังสือใหม่ และเดี๋ยวก็เดินไปตรวจเช็คหนังสือที่ชั้นหนังสือว่ามีเล่มไหนบ้างที่ป้ายหลุดหรือชำรุด
ผลั๊วะ! ขวัญที่ไม่รู้ตัวเลยว่านั่งทำป้ายหนังสือมาใหม่นานเกือบสี่สิบนาที ดีแลนผลักประตูเข้ามาเห็นว่าเธอยังมุ่นอยู่กับการติดป้ายหนังสือที่วางอยู่บนโต๊ะ เขาจึงเดินไปหยิบหนังสือเล่มหนาปกแข็งสีน้ำตาลที่อ่านค้างไว้ ที่มุมโต๊ะและเดินไปนั่งที่เก้าอี้ริมหน้าต่าง ซึ่งด้านนอกจะมองเห็นสวน เป็นฆ่าเวลารอโต๊ะสำหรับทำงานจะว่างสำหรับเขา
ผลั๊วะ! สิบห้านาทีต่อมาในห้องสมุดที่เงียบงันประตูก็ถูกผลักเข้ามาอีกครั้ง !!! อีวานจะเรียกว่าตกใจหรือแปลกใจดีที่เห็นขวัญนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานของน้องชาย และยังใช้คอมพิวเตอร์ของน้องชายด้วย เหลือเชื่อ! ยิ่งหนักเข้าไปอีกที่เห็นเจ้าน้องชายนั่งอ่านหนังสืออยู่อีกมุมของห้องอย่างไม่ทุกข์ร้อน
คนในครอบครัวไม่มีใครกล้ายุ่งวุ่นวายกับเข้าของของเจ้าน้องชายที่หยิ่งยโสคนนี้เลย อย่างตัวเขาเองยังจำได้ว่าสมัยเรียนตอนเด็กๆ ตอนที่เขาไปใช้คอมพิวเตอร์ของเจ้าน้องชายตอนนั้นเขาต้องแบกรับภาระคอมพิวเตอร์ใหม่ถึงสองเครื่อง เพราะดีแลนยืนยันว่าจะไม่ใช้เครื่องนี้อีกแล้วเพราะอะไรคงจะเดากันออก นี่ยังน้อยนะ! เพราะถ้าแค่นั้นจะเอามาตัดสินน้องชายเลยก็ดูจะไม่ยุติธรรม เขากับดีแลนเติบโตเคียงข้างกันมาโดยตลอดประสบการณ์การเรียนรู้นิสัยถือองค์ของเจ้าน้องชายค่อยๆซึมซับเขาทีละน้อย จนเขาแปลกใจกับภาพที่เห็นอยู่ตอนนี้
- Writer
