EP 15
1269 Words
“เชิญครับแขก”
เขมิกาหันไปยิ้มให้อาชา ที่เลื่อนเก้าอี้ให้อย่างสุภาพบุรุษ
“ขอบคุณค่ะ”
อาชาหันไปมองยัยแคระ กำลังจะนั่งเก้าอี้ตัวที่ภาคินัยเลื่อนให้อย่างสุภาพบุรุษเช่นกัน นี่มันวันอะไรของแม่นะ ลูกสถาปนิกเอย ลูกทนายเอย แม่จะให้มาทำไมนัก
จีบยัยแคระรึ
หึ
ไอ้ปั่นจะแถมรถคัน บ้านหลังเลยเอ๊า
ก็ไม่รู้ว่ายัยแคระของแม่จะขายออกหรือเปล่าหรอก สมัยนี้และกับคนพวกนี้ จะมีเมียทั้งที ก็จะต้องหาพวกมีๆ ในระดับเดียวกัน หรือใกล้ๆ กันทั้งนั้นล่ะ ยัยแคระของแม่ จะมีจุดขายอยู่ตรงไหนล่ะ
สวยรึ!
ก็ไม่ได้หยาดเยิ้ม หรือออร่าจับเหมือนดารา หรือนางแบบที่เขากำลังควงอยู่นี่สักหน่อย
เก่งรึ!
ก็ไม่ได้โดดเด่นเกินใครสักเท่าไหร่ เพิ่งจะเรียนจบมา ประสบการณ์ทำงานก็ไม่มี แล้วงี้ จะสู้ใครได้
“คุณแม่ว่าจะทำบ้านพักผู้สูงอายุ ใช้ชื่อภาษาไทยว่า บ้านสราญรมณ์ หรืออาจจะใช้ภาษาอังกฤษเป็น Saranrom Resident คุณปั่นคิดว่ายังไงบ้าง”
นี่คือธุระที่บอกจะคุยด้วย อันที่จริง เขาก็ต้องแล้วแต่อยู่แล้ว ก็เงินของแม่ แถมมีเหลือเฟือ จะทำอะไร หรือยังไง ไม่เห็นต้องถามเลย หรือต่อให้เขาแย้งยังไง ถ้าแม่จะทำซะอย่าง ใครจะขวางได้ แม้แต่พ่อยังเอาไม่อยู่เลย นับประสาอะไรกับลูกล่ะ
“แล้วแต่คุณแม่ครับ”
“ที่ตรงบางปูกับบางพลีมีหลายแปลง ปล่อยทิ้งไว้เฉยๆ เดี๋ยวจะให้คุณสุเทพพาน้องรักกับคุณนิคไปดูหน่อยค่ะ ว่าจะ Design ให้ออกมาเป็นยังไง”
“ได้ครับคุณปลื้ม เดี๋ยวผมให้แท็คไปจัดการแทนครับ เพราะอาทิตย์หน้าผมต้องบินไปเมกา และน่าจะต้องอยู่ยาวเป็นเดือนเลยครับ”
สุเทพแทบไม่ต้องออกความคิดเห็นอะไร เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายปักธงว่าจะทำแล้ว ความที่เขาและครอบครัวเป็นทนายของตระกูลราชรักษ์มายาวนาน ตั้งแต่รุ่นปู่ทวดไล่ๆ มา เรียกว่าแค่สบตาก็รู้ใจนั้นไม่ใช่คำเกินจริงนัก แต่ไม่รู้ว่าสุภกรณ์ ลูกชายของเขาจะรู้ใจเหมือนกับเขาหรือเปล่าเท่านั้น
“ดีเลย ถ้าอย่างนั้นก็นัดวันไปดูไว้ก่อนนะคะ จะได้รู้ว่าต้องทำอะไรก่อนหลังบ้าง”
“ครับ”
“น้องรักจะรับประสานงานและรับผิดชอบโปรเจ็กต์นี้ให้ปลื้มนะคะ มีอะไรดิวตรงที่น้องรักได้เลยค่ะ”
อาภัสสราหันไปหาเลขาส่วนตัว ที่ยังไม่รู้เนื้อรู้ตัวด้วยซ้ำ ว่าจะได้งานเพิ่ม แต่ก็ทำใจไว้แล้ว
“เดี๋ยวผมจะขอ contact ของคุณน้องรักไว้ด้วยนะครับ”
สุภกรณ์ ทนายหนุ่มหล่อ และอนาคตไกลเอามือถือออกมาทันที ทั้งที่กำลังกินข้าวอยู่
“ผมก็ขอด้วยเลยครับคุณน้องรัก”
ภาคินัยเองก็ทำเช่นเดียวกัน เพราะต้องดิวงานกันไปอีกยาวนานหลายเดือน หรืออาจจะเป็นปีก็ได้
“ได้ค่ะ แต่เรียกรักเฉยๆ ก็ได้ค่ะ”
รักศิกาญจน์ค่อนข้างเกร็ง เมื่อสองหนุ่มหล่อ กำลังมองมาหา
“ไม่น่าจะดีหรอกครับ” สองหนุ่มค้านแทบจะพร้อมกัน
“หรือจะเรียกว่าน้องรัก เหมือนคนอื่นก็ได้นะจ๊ะสองหนุ่ม” อาภัสสรายิ้ม
“ครับ” สองหนุ่มก็รับคำแทบจะพร้อมกันอีก
“อ้อ น้องรักอย่าลืมดิวกับคุณปั่นด้วยนะ จะได้ไปดูที่พร้อมกันเลย”
“ค่ะ”
“ผมไม่แน่ใจว่าจะว่างหรือเปล่านะครับ ช่วงนี้ยุ่งมาก” ลูกชายรีบออกตัว ทั้งที่ก็ไม่ได้ยุ่งขนาดนั้น
“ไม่เป็นไรจ้ะ ถ้าคุณปั่นยุ่ง คุณแม่กับน้องรักจัดการเอง”
อาชาแปลกใจไม่น้อย เมื่อแม่ไม่ได้เซ้าซี้เหมือนที่เคยเป็นมา
“คุณปั่นก็เคลียร์ๆ เวลาแล้วไปช่วยคุณแม่หน่อยสิคะ จะไปวันไหนบอกแขกด้วยก็ได้ค่ะ ถ้าคิวว่างจะได้ไปเป็นเพื่อน”
เขมิกาจับมือของเขาอย่างคนคุ้นเคยกัน และเป็นอะไรที่อาภัสสราไม่ปลื้มนัก ต่อให้รู้ว่าลูกควงกับนางแบบสาวยาวนานกว่าสาวคนอื่น แต่ก็กลัวว่าลูกจะตกร่องป่องชิ้นกับคนนี้อยู่ลึกๆ
“ผมกับแขกมีความคิดตรงกันหลายอย่าง โดยเฉพาะเรื่องแต่งงานกับเรื่องลูกครับคุณแม่ เราเกลียดเด็ก ไม่ชอบเด็ก และไม่อยากรับผิดชอบชีวิตใคร เพราะฉะนั้น เราจะแต่งหรือไม่แต่ง ก็ไม่มีผลแน่นอนครับ คุณแม่ไม่ต้องรอลุ้นหลานให้เหนื่อยเลย เราไม่มีให้แน่ๆ ครับ”
คำนี้ของลูกเล่นเอาเจ็บแปลบที่ใจได้ทุกครั้ง เพราะสงสารพ่อแม่ของตัวเองเหลือเกิน มีลูกก็แค่คนเดียว และเป็นลูกสาวเสียด้วย ครั้นได้หลานชายมา ก็ดันไม่อยากมีทายาทให้หน้าตาเฉย แถมยังทำร้ายจิตใจแม่ ด้วยการใช้นามสกุลที่ตัวเองตั้งขึ้นมานานหลายปีแล้วด้วย ต่อให้มีทั้งนามสกุลพ่อกับแม่รวมกัน ยังไงๆ แม่ก็ไม่ปลื้ม
‘ราชรักษ์’
จะสิ้นสุดที่รุ่นตัวเองนี้แค่นั้นหรอกหรือ มันจะมีทางแก้อื่นได้ไหม และจะต้องทำยังไงกัน
เป็นวันศุกร์แรกในรอบสองเดือน ที่รักศิกาญจน์รู้สึกโล่งใจสุดๆ ตั้งแต่ถูกเจ้านายสั่งให้มาเรียนรู้งานที่ AV เพราะไม่ต้องถูกท่านประธานสั่งให้เข้าไปนั่งในห้อง และไม่ต้องถูกจิกกัดด้วยคำพูด กินข้าวเที่ยงในร้านอาหารประจำกับดวงใจเสร็จแล้ว ก็กลับมาช่วยงานต่อ
“คุณน้องรักคะ เก็บของค่ะ อีกหน่อยจะมีรถมารับ”
นั่งทำอะไรได้ไม่เท่าไหร่ ดวงใจก็หันมาบอก
“ไปไหนคะ”
“ไม่ทราบค่ะ แต่ให้รีบๆ ค่ะ รถจะมาถึงแล้วค่ะ ลงไปรอหน้าประตูเลยนะคะ”
“ค่ะๆ”
อยากจะถามต่อมากกว่านั้น แต่ดวงใจก็ลุกมาช่วยเก็บทุกอย่างยัดใส่กระเป๋าให้ เลยจำต้องรีบทำตามแบบงงๆ พอลงไปยืนอยู่หน้าประตู รถยุโรปราคาหลายล้านก็แล่นเข้ามา เป็นสิรภพนั้นเอง
“เราจะไปไหนคะคุณระ”
เข้าไปในแล้ว ก็ส่งเสียงใสๆ ให้ผู้ช่วยของท่านประธาน ที่ไม่รู้ว่าอยู่ไหน ตอนเช้าราตรีบอกไว้ว่ามีนัดสำคัญทั้งวัน ไม่เข้าออฟฟิศ
“ช้อปปิ้งครับ”
“หา จะช้อปอะไร หรือให้ใครคะ”
“ไม่ทราบครับ”
รถแล่นออกไปด้วยความเร็ว เครื่องเสียงในรถถูกเพิ่มระดับเดซิเบลขึ้น รักศิกาญจน์เลยไม่กล้ากวนคนกล้ามใหญ่ๆ ที่นั่งหลังพวงมาลัยอีก เอาแต่เก็บความสงสัยไว้แค่นั้น ระหว่างทางก็เอางานขึ้นมาทำด้วย เพราะมีอะไรอีกเยอะแยะที่ค้างอยู่ ถ้าไม่แบ่งเวลาดีๆ มีหลุด
ไหนจะคิวงานของคุณท่าน ไหนจะงานเก็บรายการทรัพย์สินของคุณท่านที่มีเยอะแยะมากมาย จนจำไม่หวาดไม่ไหว ดีที่มีสุภกรณ์คอยช่วย คอยแนะนำ เพราะเคยทำงานพวกนี้มาก่อนตอนเรียนจบใหม่ๆ
ไหนจะเรียนรู้ผู้คนในบ้าน ระบบงาน จุดดี จุดเด่น แล้วเอาไปรายงานคุณท่านเรื่อยๆ อีก แล้วไหนจะโปรเจ็กต์ใหม่ ที่ Saranrom Resident โดยใช้ชื่อย่อว่า SR ที่จะต้องดิวงานกับทนายและสถาปนิกอีก
- Writer
