“เดี๋ยวผมมีประชุมบ่าย คงต้องขอตัวกลับก่อนนะครับ”
ภาคินัยจ้วงข้าวหมดจานแล้วก็รีบเอ่ย แล้วรีบออกไปขึ้นรถทันที จนรักศิกาญจน์ไม่ทันได้ไหว้ลา
“ผมก็มีงานค้าง ต้องไปก่อนครับคุณปั่น” สิรภพตามไปติดๆ ชนิดที่รักศิกาญจน์เรียกไว้ไม่ทันเช่นกัน
“คุณปั่นไม่ไปกับคุณระเหรอคะ” ก็เห็นผู้ช่วยรีบไปแต่เจ้านายดันอยู่
“ทำไม ฉันมาดูงานให้คุณแม่ จะให้ฉันไปไหนอีก”
“ไม่มีอะไรให้ต้องดูนี่คะ แค่ถมที่”
“อย่าสนใจคนอื่น กินๆ เข้าไป หน้าซีดมือสั่นขนาดนี้ หิวไม่น้อยล่ะสิ” เจอดุแบบนี้ บวกกับยังกินได้ไม่เท่าไหร่ เลยไม่กล้าพูดอะไรอีก
“หาอะไร”
อาชามองคนหน้าซีดที่เดินวนหาของอยู่
“กระเป๋าสะพายค่ะ ไม่รู้ป้าเอาไปไว้ไหน สงสัยจะอยู่บนบ้าน” รักศิกาญจน์รีบขึ้นไปหาทันที แต่แรงขาเหมือนจะหดหาย
“เป็นอะไรหรือเปล่า”
อาชาต้องรีบตามมาช่วย เมื่อคนหน้าหวานหยุดอยู่ตรงชานบันได
“ตัวร้อนนี่ ไม่สบายเหรอ”
“ไม่ค่ะ แค่มึนหัวนิดหน่อย เดี๋ยวจะ
