“ออกไปแล้วใครจะเอาผ้าไปชุบน้ำให้อีกล่ะ หรือจะเช็ดรอบเดียวทั้งตัว สกปรกแย่เลยนะครับน้องรัก”
“งั้นคุณปั่นหันหลังไปทางนั้นสิคะ”
คนมีไข้เหนื่อยเกินจะต่อปากต่อคำ เลยดึงผ้าห่มขึ้นคลุมตัวแล้วรีบถอดเสื้อผ้าออกเหวี่ยงลงพื้นอย่างไม่สนใจอะไร
“ขอผ้าหน่อยค่ะ”
อาชาหันไปก็เห็นคนมีไข้นั่งเอาหลังพิงหัวเตียง มีผ้าห่มคลุมไว้จนถึงคอ ยื่นแต่แขนออกมานอกผ้าห่ม
“ถ้าจะให้เอาไปซักกับชุบน้ำมาใหม่ก็บอกนะ”
“ค่ะ”
รักศิกาญจน์รับผ้ามาแล้วมองเขา รอจนหันหน้าไปทางอื่นถึงได้ทำภาระกิจส่วนตัว กว่าจะเสร็จก็จะได้ทิ้งตัวลงนอนก็เล่นซะไม่เหลือแรงเลย
“อย่าเพิ่งหลับนะน้องรัก รอกินข้าวก่อน จะได้กินยา”
“อืม”
เสียงแบบนี้แปลว่าไม่อยากให้เขาอยู่กวนแหงๆ เลยรีบรวบผ้าที่คนไข้เหวี่ยงทิ้งลงพื้น ไปใส่ตระกล้าข้างตู้ แล้วถึงลงไปชั้นล่าง
“ผมสั่งข้าวต้มของคุณน้องรักกับอาหารสามสี่อย่างสำหรับพวกเราแล้วครับ ส่วนที่นอนกับเครื่องดื่ม ไอ้ชลกำล
