เมียเด็ก

Ep.4 : นักต้มตุ๋น✔️

หลายวันต่อมา

อุล Say ::

“ทำไมแกพาน้องเรนไปเดทที่ร้านน้ำชาวะ ไหนมีร่าบอกว่าแกไปซ้อมเที่ยวสวนสนุกมาแล้ว แทนที่จะพาเค้าไปสวนสนุก” นานะที่มาหาผมตั้งแต่เช้า มาถึงก็เสียงดังเลย ผมไม่แน่ใจว่าชีวิตการเดตของผมมันไปเกี่ยวอะไรกับเธอตรงไหน

“มันไม่เหมาะกับเธอ ก็แค่นั้น เธอใส่กระโปรง คงไปเที่ยวสวนสนุกไม่ได้”

“แล้วแกไปซ้อมเดตกับมีร่าทำไม แกชอบมีร่าใช่ไหม” คำถามของนานะทำเอาผมแทบจะสำลักชาออกมา พูดออกมาได้ยังไง นั่นหลานนะ หลานที่ผมเลี้ยงเธอมาตั้งแต่เด็ก ชิ!!! อะไรก็ช่าง เรื่องผมกับมีร่ามันเป็นไปไม่ได้

“อย่าไปพูดให้ใครได้ยินนะ ท่านเก็นไว้ใจให้ฉันดูแลลูกสาว ถ้าใครมาได้ยินเข้าจะเป็นยังไง เรื่องของฉันกับมีร่ามันเป็นไม่ได้เลย อาจารย์กับลูกศิษย์มันเป็นไปไม่ได้ ไหนมีร่าจะชอบผู้หญิงอีก เลิก!!!.....” ผมยังพูดไม่ทันจบ

“มีร่าไม่ใช่ลูกศิษย์แกมานานแล้วไอ้อุล ตั้งแต่วันเธอได้ตำแหน่งมือขวาแล้ว” ทำไมพี่สาวผมไม่ยอมเข้าใจ

“เธอเป็นหลาน ฉันจะเอ็นดูเธอก็ไม่แปลก ไม่ใช่ในทางชู้สาวหรอกหน่า!!!!!!” ไม่....ผมจะไม่ทำอะไรที่มันจะก้าวข้ามความสัมพันธ์เด็ดขาด ทุกวันนี้ที่เป็นอยู่มันดีอยู่แล้ว

“แต่ก็ไม่ใช่ทางสายเลือด สายตาแกมันไม่ใช่เลย เชื่อเถอะ ฉันคิดว่าแกมองมีร่าพิเศษ ถ้าแกจีบมีร่าปัญหาเรื่องลูกของแกจบเลยนะ บอกเลย แค่แกพูดกับมีร่าคำเดียว อาจารย์ที่เคารพรักขอ ทำไมมีร่าจะไม่ยอม” เจ้พูดเรื่องแบบนี้ออกมาได้ยังไง นั่นหลานนะ

“เลิกพูดสักที!!!!! คิดออกมาได้ยังไง เจ้ยังอยากมีความรักที่ดี ทำไมมีร่าจะไม่อยากมี พอ เราจะไม่พูดเรื่องนี้ ฉันไม่ได้ชอบผู้หญิงคนไหนจำเอาไว้ ฉันแค่อยากจะมีลูก ไม่ได้อยากมีเมีย” ผมขึ้นเสียงใส่พี่สาวที่พูดจาเลอะเทอะไปกันใหญ่

“ไม่ชอบแล้วขึ้นทำไมวะ แม่งยิ่งชัด แกแม่งโคตรปกป้องมีร่าเลย นี่ใช่ไหม เหตุผลที่แกอยากได้แค่ลูกไม่อยากได้เมีย เพราะแกยังอยากให้มีร่ามาวุ่นวายในชีวิตแกได้อยู่ ฉันเลี้ยงแกมานะเว้ย แกคิดว่าฉันดูไม่ออกเหรอ หนอยยยยย ยอมรับใจตัวเองหน่อยเถอะวะ”

“เลอะเทอะ พูดอะไรไม่รู้เรื่อง กลับไปเลยไป รกบ้าน อากิ!!!! ส่งแขก ฉันเบื่อจะฟังแล้ว”

ผมเดินเข้าไปในห้องแล้วปิดประตูใส่คนเป็นพี่สาวเสียงดัง พูดอะไรออกมาแต่ละคำ พาหลานเสียหายทั้งนั้น มีร่าเป็นหลานเจ้นะ คิดแบบนั้นได้ยังไง ผมเอ็นดูเธอจริง แต่ผมไม่ได้คิดกับเธอเกินเลย เฮ้ยยยยย อย่ามาเอาความคิดอะไรแปลก ๆ ใส่หัวผมได้ไหม

.

.

@หัวค่ำของวันนั้นเอง

ผมเดินมาเปิดประตูให้คนที่มากดออด ชีวิตนี้ผมจะหาความสงบไม่ได้เลยหรือไง ยัยนี่มาทำไมอีก ว่างนักหรือไง ผมมองหญิงสาวที่มาพร้อมกับเหล้าในมือและข้าวของอีกมากมาย เช้า!!! พี่สาว เย็นลูกศิษย์ คิดกันบ้างไหมว่าผมอยากอยู่คนเดียวววววว

“เลิกงานแล้วค่าาาา หนูมาตามงาน อยากรู้ว่าเดตของเซ็นเซเป็นยังไงบ้าง” มีร่าลากแขนผมเข้ามาในบ้านของผมเอง มันมากเกินไปแล้ว!!!!! ทำไมช่วงนี้เธอมาบ้านผมถี่จังเลย ไม่ต้องมาถี่ก็ได้ ผมมองเด็กสาวส่งของมากมายให้อากิ แล้วตัวเองก็มาวุ่นวายเรื่องของผมทันที

“ก็ดี ได้คุยกันเรื่องทัศนคติ”

“ได้พาไปปราสาทผีสิงไหมคะ บอกเลยซีนเซ็นเซช่วยหนูมันต้องมี ขนาดหนูยังใจสั่นเลย”

ผมทำเธอใจสั่นเลยเหรอ ผมไม่ได้ตั้งใจแบบนั้น ผมพยายามรักษาระยะห่างกับเธอที่สุดแล้ว สงสัยผมต้องอยู่ห่างกับเธอให้มากกว่านี้แล้วสิ ไม่!!! ไม่ ไม่ เธอชอบผู้หญิง เธออาจจะหมายถึงว่าผมทำดี ผมว่าผมก็ห่างกับเธอมากพออยู่แล้ว ใช่ไหมนะ

“เซ็นเซ เงียบทำไมคะ หนูถามว่าได้พาไปไหม”

“อืม พาไป” จะพาไปได้ไงเล่า ผมพาเรนไปร้านชา นั่งกินดื่มชา มีร่าไม่เข้าใจคำว่าผมไม่ได้อยากมีเมียแต่อยากมีลูกเหรอ ผมไม่จำเป็นต้องจีบ เขาเรียกว่าแค่ตกลงกันได้ก็พอ

“เป็นไง เซ็นเซได้ปกป้องเค้าไหม ได้โชว์แมนรึเปล่า” เธอถามผมด้วยความอยากรู้อยากเห็น เธออยากให้ผมมีแฟนขนาดนั้นเลยเหรอ

“เปล่า...ก็ปกติ” ผมตอบพลางรับของจากอากิ รับแก้ว รับสำรับ ซื้ออะไรมาเยอะขนาดนี้ กะจะกินนานเหรอ ผมเมาไม่ได้นะ ผมมองคนที่เทเหล้าลงแก้วให้ผม จนเกือบเต็มแก้ว จะมอมผมรึไง

“แล้วเซ็นเซได้พาเค้าขึ้นชิงช้าไหม ได้จูบเค้าไหมบนจุดสูงสุด” เสียงเจื้อยแจ้วถามผม มันทำเอาผมเส้นเลือดในหัวกระตุก เช้าก็นานะ เย็นก็มีร่า ชีวิตของผมทำไมถึงมีคนอยากรู้นัก ผมกระดกเหล้าในแก้วเข้าปาก อื้มมมมม ไม่ได้สัมผัสเหล้าแรง ๆ มานาน ซู่ซ่าดีจัง

“เปล่า”

“ทำไมไม่จูบคะ เซ็นเซซซซ” มีร่ายังถามผม ด้วยน้ำเสียงที่พาผมหงุดหงิดเหลือเกิน จูบ? ทำกับใครก็ได้งั้นเหรอ ผมไม่ได้สำส่อนนะ ผมจะจูบใครต้องมั่นใจแล้วรู้สึก ทำไมเธอถึงงี่เง่าแบบนี้ ไล่กลับบ้านไปเลยดีไหม ผมกระดกเหล้าเข้าปากอีกครั้งด้วยความหงุดหงิด

“ทำไมฉันต้องจูบ!!!!” หงุดหงิด หงุดหงิดที่เธอบอกให้ผมไปทำอะไรกับใคร ไม่มีใครสั่งผมได้ทั้งนั้น ผมชักจะหมดความอดทนกับเธอละ

“ก็จะได้จองเค้า บอกว่าเค้าต้องเป็นของเซ็นเซไง” นั่น ยัง ยังไม่หยุด!!!

“แล้วเธอจูบกับคนไปทั่วรึไง”

“จูบคือการบอกว่าหนูสนใจ หนูพอใจก็จูบ ฮ่ะ ๆ เซ็นเซต้องรีบไปจองผู้หญิงคนนั้นไว้จะนะคะ”

ผมพุ่งตัวเข้าไปหาหญิงสาว ที่ยังพูดเพ้อเจ้อไม่หยุด เพราะอยากจะทำให้เธอหยุดปากซะที ความตกใจทำให้เธอผงะเอนไปด้านหลังน้อย

“เซ็นเซซซ” เสียงเรียกอ่อย ๆ ของเธอทำให้ผมได้สติ ใช่ผมเป็นอาจารย์ของเธอ ผมไม่ควรทำกับเธอแบบนี้

“จูบเธออาจจะทำกับใครก็ได้ แต่ฉันจะทำเฉพาะกับคนที่รัก ไม่รักก็ทำไม่ได้ มันไม่ใช่แค่การจอง แต่มันคือการบอกว่าฉันต้องการ” ผมมองหญิงสาวตรงหน้าที่หน้าของเธอห่างกับผมแค่คืบเดียว ถ้ากลิ่นลมหายใจของเธอมันจะดึงดูดแบบนี้ ถ้าผมเอ่ยปากยังไงเธอก็จะยอมมีลูกให้งั้นเหรอ แล้วเธอหลับตาลงทำไม ยอมให้ผมจูบเหรอ ใกล้อีกแค่นิดเดียวเองนะ ไม่ได้ เธอเป็นลูกศิษย์ ตอนนี้ในหัวของผมมันเริ่มตีกันมั่วไปหมด

ผมพยายามดึงตัวเองออกมา มันเป็นเรื่องที่ไม่ควรเกิดขึ้น ผมจะให้เธอเข้ามาในบ้านไม่ได้ระยะยาวเลย ผมว่าตอนนี้ผมกำลังรู้สึกกับเธอมากไป มันเป็นไปไม่ได้ มันไม่มีทางเป็นไปได้เลย ผมสงบใจแล้วกลับมาที่ของตัวเอง ก่อนจะกระดกเหล้าเข้าปากจนหมดแก้ว เพื่อให้ใจที่ร้อนรุ่มสงบลง แต่มีร่ากลับคลานเข้ามาหาผม เข้ามาใกล้ทำไม!!!

“ขอโทษค่ะ หนูไม่ได้คิดจะทำให้โกรธ หนูแค่อยากให้เซ็นเซสมหวัง อยากจะสนับสนุนเซ็นเซทุกอย่างเหมือนที่เซ็นเซสนับสนุนหนูไม่ว่าเรื่องอะไร หนูไม่เห็นเซ็นเซมีใครมานานแล้ว แล้วเซ็นเซก็ไม่เคยถูกใจใคร นี่เป็นคนแรก หนูเลยแค่อยากจะช่วย”

“พระจันทร์อาจจะให้แสงดาวเคราะห์ได้มากมาย แต่ดาวจะมีพระจันทร์แค่ดวงเดียว จำเอาไว้ ฉันไม่ได้อยากได้เมีย ฉันอยากจะได้ลูก อย่าคิดไปเองว่าฉันจะต้องรักใคร เวลาของฉันแค่วุ่นวายกับเธอก็หมดเวลาแล้ว” ผมลูบหัวของมีร่า อยากจะโกรธเธอ แต่เธอดันเป็นคนที่รู้จักยอมรับผิด จะโกรธเธอยังไงลง

ช่วงนี้ผมใจอ่อนให้เธอมากเกินไปรึเปล่า อาจจะเพราะว่าเราใกล้ชิดกันมากเกินไป ทำให้ความคิดของผมมันไม่ดี มันอยู่เหนือความจริงที่เราควรจะอยู่กับมัน ว่าความร้อนรุ่มในใจนี้ไม่ควรเกิดขึ้น

“หนูเทเหล้าให้นะ อย่าโกรธเลยนะ นี่หนูมาเพื่อฉลองเดตของเซ็นเซเลยน้าาาา” มีร่าเทเหล้าใส่แก้วให้ผมและตัวเองอีกครั้ง เธอพยายามจะป้อนกับแกล้มให้ถึงปาก มันต้องดูแลดีแบบนี้เลยเหรอ

ฉลองเนื่องในโอกาสอะไร??? ไร้ซึ่งความสมเหตุสมผล แค่เธอมาพร้อมกับเหล้า มันก็ไม่สมเหตุสมผลแล้ว ไม่รู้แผนอะไรของใคร แต่ที่ยังไม่ไล่เธอไป คงจะเพราะ..........

“อ้าปากหน่อยสิคะ อ้าาาามมมมม อร่อยไหมคะ นี่ร้านโปรดหนูเลยนะ ฮิ ๆ” ตะเกียบที่คีบอาหารในจานป้อนให้ผม เราจะใช้ตะเกียบอันเดียวกันแบบนี้เหรอ เธอโดนใครสั่งให้มาทำแบบนี้นะ แล้วคนที่หลอกเธอมาต้องการอะไร

“ก็กินได้ ฉันทำอร่อยกว่านี้”

“วันนี้ ทำอะไรกับคู่เดตบ้างคะ” คำถามของมีร่า มันทำให้ผมเริ่มมั่นใจ ว่าที่เธอมา โดนสั่งมาแน่ ๆ ทางนั้นกำลังอยากจะรู้อะไร เรื่องคู่เดตของผมงั้นเหรอ ทำไมเรื่องของผมถึงมีแต่ใครอยากรู้นะ

“ก็ดื่มชา คุยกันปกติ ไม่มีอะไรพิเศษ”

“เธอชื่ออะไรคะ สวยไหมคะ อายุเท่าไหร่ อุปนิสัยเป็นยังไง ส่วนสูงน้ำหนัก”

“ชื่อเรน อายุ 26” บอกแค่นี้คนที่ให้เธอมา ก็ไปค้นหาเจอทุกอย่างแล้ว

ถามไป ยัยนี่ก็กินเหล้าไป จะมอมตัวเองรึไง

.

.

มีร่า Say ::

สายสนทนา

“ไม่เอาแล้วนะคะ หนูจะไม่หลอกเซ็นเซอีกแล้ว เซ็นเซเหมือนจะจับได้อยู่ตลอด หนูอึดอัดค่ะ”

[ไม่ต้องแล้ว ฉันชัดเจนแล้ว ค้นหาประวัติผู้หญิงคนนั้นเจอแล้ว]

“เป็นใครคะ เหมาะสมไหม”

[พวกนักต้มตุ๋น ชอบหลอกคนแก่มาแต่งงาน แล้วพอจดทะเบียนสมรส สามีของเธอก็จะตายปริศนา ก็คงประมาณนี้ ไม่เป็นไร ฉันจะหาทางให้นานะไปเตือนมันเอง ขอบใจที่ไปหลอกถามให้]

“ห๊ะ!!!!! นักต้มตุ๋น.....ค่ะ ทราบแล้วค่ะท่านโทร่า”

จบการสนทนา

.

.

นักต้มตุ๋นเหรอ คนที่เซ็นเซมีใจเป็นพวกนักต้มตุ๋นงั้นเหรอ อย่างเซ็นเซจะไม่รู้งั้นเหรอ แต่ถ้าความรักความชอบมันบังตาล่ะ ฉันมองที่ห้อยโทรศัพท์ของฉัน ที่ตอนนี้มันกำลังเรืองแสงส่องออกมาจากพระจันทร์ เซ็นเซใส่มันอยู่เหรอ ไม่หรอกเขาแค่อาจจะเก็บมันไว้ใกล้ ๆ เรา อย่างเซ็นเซไม่ชอบอะไรแบบนี้จะใส่เอาไว้ทำไม ฉันเนี่ยจะมาคิดเข้าข้างตัวเองไม่ได้นะ ฉันถอดผ้ารัดหน้าอกออกช้า ๆ เพื่อคลายความอึดอัดที่ต้องแบกรับมาทั้งวัน ในหัวก็สลัดเรื่องนักต้มตุ๋นไม่หลุดเลย

“ยังไงเซ็นเซก็ต้องรู้” แต่ท่านโทร่าบอกว่าจะให้อานานะมาเตือนนี่ ฉันมองที่ห้อยโทรศัพท์ของฉันที่ตอนนี้มันกำลังส่องแสง เพราะคู่ของมันอยู่ใกล้แค่ห้องข้าง ๆ

“คุณดาวบอกฉันหน่อย ฉันควรจะทำยังไงดี” ถ้าไปบอกตอนนี้ เขาต้องบอกว่าที่ฉันพูดเพราะฉันเมาแน่นอน แต่ฉันไม่ได้เมาขนาดนั้น แค่มึน ๆ ตึง ๆ เพราะฉันถูกสั่งให้มามอมเซ็นเซต่างหาก

จูบต้องไว้ทำกับคนที่รักงั้นเหรอ 2 ครั้งแล้วนะที่เซ็นเซจะจูบฉัน แต่ก็ไม่ได้จูบนิ รักแบบลูกศิษย์จูบได้ไหมรึเปล่านะ คิดอะไรบ้า ๆ อีกแล้วฉัน สงสัยช่วงนี้ของขาด ต้องหาเวลาไปปลดปล่อยซะแล้ว นอนดีกว่า อย่าคิดอะไรเยอะเลย ป่านนี้เซ็นเซคงเมาหลับไปแล้ว

แต่พอจะข่มตาหลับ!!!!

‘ผู้หญิงคนนั้นเป็นนักต้มตุ๋นเลยนะ ถ้าเราปล่อยไป เท่ากับเรายอมให้เขามาหลอกเซ็นเซรึเปล่า เขาอาจจะสวย แล้วถ้าเซ็นเซหลงล่ะ’ ไม่ได้ละ!!!! ต้องไปเตือน ไม่ได้ ถ้าไม่พูด วันนี้มันจะต้องนอนไม่หลับแน่ๆ

ฉันเดินไปที่ห้องข้าง ๆ แล้วเปิดประตูออกอย่างวิสาสะ ห้องที่ปิดไฟสนิท มีเพียงแสงไฟจากที่ห้อยโทรศัพท์ ด้วยความอยากรู้ว่าเขาห้อยที่ห้อยรูปดาวด้วยจริงรึเปล่า เลยเดินเข้าไปดูใกล้ ๆ โทรศัพท์รุ่นใหม่ล่าสุดที่ยอมห้อยที่ห้อยโทรศัพท์กิ๊กก๊อกวางชาร์จอยู่บนตู้หัวเตียง

‘เขาใช้มันจริง ๆ ด้วย ดีใจจัง’ แต่พอฉันจะไปหยิบโทรศัพท์ของเขาขึ้นมาดู ร่างของฉันก็ถูกรวบขึ้นมาที่เตียง คนตัวใหญ่ กดฉันทั้งขาทั้งแขนจนรู้สึกเจ็บไปหมด

“เธอกำลังจะทำอะไร!!!” ทำไมเขาต้องโกรธขนาดนี้ แค่ถือวิสาสะเข้ามาในห้องนอนเองนะ

“เซ็นเซ อย่าคบกับผู้หญิงคนนั้นเลยนะ” ฉันจะต้องพูดยังไง ให้มันไม่เหมือนการใส่ไฟแล้วเซ็นเซจะเข้าใจ ไอ้ความมึน ๆ จากเหล้าที่กินเข้าไป มันทำให้ฉันคิดอะไรไม่ออก

“หวงฉันบ้าง” เพียงแค่สิ้นเสียง ริมฝีปากอุ่นก็ประกบลงมาทันทีเลย ต่อต้านหรือต้อนรับมันดีนะ

.

.

อีกด้าน

“กูส่งลูกเสือไปประเคนแล้ว ชัดเจนหน่อยไอ้เสือแก่” หลังจากวางโทรศัพท์จากมีร่า โทร่าก็มาสืบประวัติของหญิงสาวที่อุลกำลังจีบอยู่ ทุกอย่างมันชัดเจนว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นนักต้มตุ๋น อย่างที่เขาบอกเด็กสาวจริง ๆ ทุกอย่างในหัวมันก็เข้าล็อกพอดี

“เฮีย พี่เก็นไม่มีทางยินดีแน่ ๆ อุลห่างกับมีร่าตั้ง 17 ปีเลยนะ”

“มันไม่ใช่เรื่องของอายุ มันเป็นเรื่องของหัวใจ ฉันรักเธอ แม้จะห่างกับเธอ 7 ปี ฉันก็ยังรัก ไอ้เก็นมันต้องดีใจมากกว่า มีคนทำให้ลูกสาวมันเลิกตีฉิ่ง” โทร่าหัวเราะร่าออกมา เพราะเขารู้มานานแล้วว่าอุลพยายามจะตีตัวออกหากจากพวกเขา การที่เขาทำแบบนี้ จะทำให้อุลไม่จากไปไหน

.